pain is beauty, jaesahi ✓

i couldn't stand | (∮)

17.10.22
Pazartesi

Ölüm gerçekten çok tuhaf bir şey. Saatlerce konuşulması gereken bir karmaşıklıkta ama aynı zamanda tek kelimeye sığdırabilecek darlıkta. Anlatması zor, anlaması zor, yaşaması zor, uzaktan görmesi bile zor. Sensizlik zor. Ölümün bizi ayırdığını bildikçe ona olan öfkemin artması ve kendimi tutmaya çalışmak da çok zor. Bu hayatta her şey cok zor.

Bir tek senin gitmen çok kolaydı asahi. Daha bir önceki gün attığın fotoğrafı görmüşken diğer gün artık var olmadığını bilmek zor ama gitmen çok kolaydı. Birden gidiverdin, arkanda çok büyük enkaz bıraktın evet ama bir anda oldu. Deprem gibiydi, çığ gibiydi. Bir anda oldu bitti, arkasından sadece sessizlik ve hüzün bıraktı.

Daha yıllarca beraber olacağımıza dair söz vermiştik. Ben senin doğum gününü kutlamıştım, sen de benimkini kutlayacaktın. Şimdi o toprağın altında olduğunu bilmek, bir daha hiç konuşamayacağımızı bilmek canımı yakıyor.

Kedilerimiz vardı bizim, Lola ve Maya'mız vardı. Sen gittikten sonra onlarla ilgilenemedim. Onlar da bırakıp gittiler. Sen gittin ve her şey orada bitti. Hiçbir şey eskisi gibi olmadı. Senin olduğun o eski, sen yokken nasıl olacaktı ki zaten?