16.12.2022
CumaSelam, asahi...
Aralık bitmeden bir kez daha yazmak istedim. Yılın son ayının ağırlığından mıdır bilinmez bir farklı yorulmuş hissediyorum kendimi. Fark ettin mi, hiç selam diye başlamamıştım yazılarıma. Aslında her ne kadar yorgun hissetsem de bir yanım garip bir şekilde iyi hissediyor. Son zamanlarda anlamlandıramıyorum kendimi. Ertesi gün olmasına on dakika varken bir şeyler anlatayım istedim, sıkılmazsın değil mi sen severdin beni dinlemeyi.
Geçen haftasonu dershaneye başlamışım gibi bir şey oldu. Açıkçası o iki günde ne yaşadım inan ben de bilmiyorum. Çok tuhaftı her şey, çok gerilmiştim. Yepyeni bir ortam, yepyeni insanlar, hiçbirini tanımıyorum... biliyorsun bende az çok panik atak var, belki biraz da anksiyete. Zaten bu ikisi arkalı önlü çalışıyor değil mi? Yeni bir ortama girmek o kadar zor ki benim için, o ilk gün öleceğim sandım.
Oracıkta kalp krizi geçirip öleceğim sandım, öyle korktum öyle endişe duydum ki. Neyden korkup endişe duyduğumu bile bilmiyordum halbuki. Asla alışamadım o ortama, iki gün içinde neredeyse on iki saat orada bulundum ama zerre ilgimi çekmedi aksine bulduğum bir boşlukta kaçmayı istedim. Belki sen olsaydın beni yatıştırırdın, iyi bir gelecek hayali için beni motive ederdin ama yoksun işte, ilk anda hissettim yokluğunu.
Yanımda olsan eminim ki bu kadar huzursuz hissetmezdim çünkü seninleyken güvendeyim bunu hep bilirim. Her neyse, bir şekilde atlattım o günleri ve babama bir daha oraya gitmek istemediğimi söyledim, tek sebebi de anksiyetemin durdurulamaz boyuta ulaşması değildi inan. Eğer oraya gitmeye devam etseydim sana söz verdiğim resim kursuna bir daha asla gidemeyecektim ve bu acı verici yükün altında kalmaya boyun eğemezdim.
Yapamazdım bunu söz vermiştim sana. Çok da sözünün eri biri değilimdir ama sana verdiğim her söz benim için kıymetli.
Neden mutlu olduğuma gelecek olursak, neden ben varken olmadı bu diye kızacaksın biliyorum ama bazen düşünüyorum da sen gittikten sonra her şey kötüleşmemiş aslında diye. Bir çocukla tanıştım asahi, görsen ne kadar tatlı olduğunu. Minicik boyu nerdeyse aynıyız, çok sevimli, hareketleri sevimli, resmen sevimliliğin vücut bulmuş hali. Ben sanırım ondan hoşlanmaya başladım asahi. Bu tür şeyleri kendime itiraf etmede pek iyi değilimdir, ya da kimi kandırıyorum o çocuğu ilk gördüğümde beğenmiştim zaten.
Aynı kurstayız, garip biri ama bilirsin ben garip şeyleri de çok severim. Bazen kurstan çıktıktan sonra beraber durağa kadar yürüyoruz, bunun dışında pek bir etkileşimimiz olmadı ama içinin de gerçekten çok tatlı olduğundan eminim. Bazen ona bakınca senin anlattığın kurt bakışlın geliyor aklıma, fotoğrafını istediğimde aşık olursun diyip göstermemiştin bana. Ben de şimdi gösteremiyorum ama aynı şey olmadığını bilmek bir tık üzüyor.
Öyle işte, bir baktım senden başka konuşacak kimsem kalmamış yine sana dönmüşüm. Ama bunu sakın ben son seçeneğim miyim diye düşünme ha, sen benim her zaman ilk sığınağımdın, her zaman da öyle olacaksın.
İyi geceler, en güzel geceler senin olsun asahi'm.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
pain is beauty, jaesahi ✓
Fanfictionseni ancak sen kurtarabilirsin. • gerçek hayat hikayesi for @dearnumbness [© 2023 • kyudohwanjeu]