Eftelya öykü son 20 yaşına kadar İtalya'da yaşayan genç bir kızdı ama annesi ve üvey babasıyla can sıkan tartışmalarından sonra babanesinin yanına Türkiye'ye
gelir. Muğla'da yaşayan babanesinin yanında
Bir yaz geçirecek olan Eftelya orada umut diye...
umut babaannemin arkadaşının oğlu çıkmıştı ve ben kendimi sanki bir kitabın ana karakteriymişim gibi hissetmiştim. Kalbimin sadece bir an için ağzımda attığını zannettim gökyüzü mavisi gözlerimi onun ormanlarından ayıramıyordum. Umutla sanki birbirimizin yüzünü ezberlemek ister gibi bakmaya devam ederken annesi "yoksa siz daha önceden tanışıyor muydunuz?" Dedi sevecen bir sesle. Donup kalan ben ne cevap vereceğimi teraziye koyduğum kelimeler ile tartarken hayalimde. Umut beklemediğim anda konuştu "evet anne dün sahilde karşılaştık eftelyayla arkadaşlarla takılmaya gitmiştik hatırlarsan." Kadın bir aydınlanmış gibi "Ah evet hatırladım iyi olmuş tanışmanız" başımı sessize evet anlamında salladım kadın konuşmaya devam ederken "tatlım o kadar kişi bu gün eve girip çıktı adımı hatırlamıyor olabilirsin ben Leyla eriz bu aklı beş karış havada oğlanın annesiyim." Dedi kendimi tutamadım Leyla teyzenin dediğine ve kahkahalar atmaya başladım. "Gerçekten komik değildi anne benim nerem beş karış havada" dedi sitemli sesiyle. Yinede bu anı kolay kolay unutmayı düşünmüyorum yani umarım sonuçta çok bende balık hafızalı olan çok kişiden sadece biriyim.
Umut annesiyle eve dönerken babaannem bana tehditkar bakışlar atıyordu" dün gece tam olarak neredeydin ve komşunun oğlu seni nasıl tanıyor" "hadi ama babaanne sandığın gibi değil sadece biraz eğlenmek için gece kulübüne gitmiştim" "bunu biliyorum Eftelya ama bana umut ile nasıl tanıştığınızı anlatsan çok iyi olur" "Barda tanıştık ve sonra sahilde biraz sohbet ettim o kadar ayrıca burada ki İlk arkadaşım oldu" derin bir nefes alarak sakinleşti ve bana umut'un ailesini anlattı babaannem umut'un annesiyle 10 yıllık arkadaşlarmış Umut 14 yaşındayken babası ölmüş kansermiş Bir yıl boyunca savaşmış ama kaybetmiş ayrıca umut'un bir kız kardeşi olduğundan da bahsetti babaannem Umut kardeşine çok düşkünmüş ayrıca Annesi çok hanımefendi biriymiş onu severmiş babaannem o yüzden her gün yaptığında çağırırmış. Resmen babaannem ailenin secelesini çıkarıp verdi bune ya umut un bütün geçmişini öğrenmiş buldum kendimi babaannem acaba arkadaşlarının içine casuslar mı serpiştiriyor ne.
1 Hafta Sonra Bir haftadır umutu görmüyordum buradaki tek arkadaşımı da benden uzaklaşması koymuyor değil. Haziran bitiyor ve kendini temmuza bırakıyor. Annemle bir buçuk haftadır konuşmuyorum arada mila arayıp nasıl olduğumu soruyordu eskiyen duygularım kendini ortaya çıkarıyor hissediyorum. Boncuk gözlerim bana özgüven veriyor ve motive olmamı sağlıyor. neyse kalan motivasyonumu bunları düşünerek harcamayacağım çünkü bu gün muğlayı geziceğim. O yüzden düş alıp hazırlanmaya başladım Üstüme Milano'dan aldığım pahalı bir markanın düz beyaz elbise giydim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Küçük çantamı almayıda ihmal etmedim. Uzun saçlarımı açık bırakmayı tercih etmiş olmam günümü güzeleştirmişti. Hava güneşli ve çok sıcaktı Muğla'nın ünlü çarşılarından birine girdim ve gezmeye başladım çok güzel elbiseler vardı. Koyu mavi tonlarında ince bir kumaştan dikilmiş üstünde sarı işlemeleri olan çok ince düşünülmüş elbise gördüm resmen al beni diyor . "Bakar mısınız bu elbise ne kadar?" Amca bana bakarak biraz durdu ben de ona bakarken dikkat ettim ki asıl bana bakmıyordu arkamda bütün heybetiyle duran umut'a bakıyordu gene nereden çıkmıştı nereye gidersem gideyim bir şekilde karşılaşıyoruz tamam arkadaşıma ben de özledim ama her seferinde bu şekilde görmem onu sorgulamama sebebiyet veriyor. "350 lira kızım" Cüzdanımı çıkarıp amcaya 20 Euro verdim daha paramı TL ye çevirememiştim. Amca durumu anlayıp bozuntuya vermedi ve elbiseyi poşete koyup bana uzattı elimi çabuk tutup aldığım poşetle arkamdaki umut gür sesiyle. "Yine karşılaştık eftelya ne tesadüf" "ben bunun tesadüf olduğunu düşünmüyorum umut" kaşlarını havaya kaldırarak. "Ne yani bana inanmıyor musun seni takip etmiyorum sapık biri değilim merak etme." Bu dediğinde haklıydı daha cevap vermeden onu suçlamıştım. Orman gözlü bu adam sadece bir kaç kez görmüştüm ama arkadaş olamayacağımız çoktan belli gibiydi. Her şey yeni mi başlamıştı.
