« បានចូលងូតទឹក រៀបឥវ៉ាន់ក្រែងចេញទៅផ្ទះវិញមិនអិញ្ចឹងហី » និយាយចប់ជីមីនដេីរចូលបន្ទប់ទឹកបាត់ធ្វេីមុខខឹងៗ តែរំពេចនោះsugaបានស្រវេស្រវារាវរកទូរស័ព្ទមកមេីលភ្លាមដកដង្ហេីមធូរទ្រូងបន្តិចសឹមយកវាមកទុកក្នុងហោបៅ។
« មេនហេីយពួកយេីងត្រូវតែប្រញាប់ចាកចេញពីទីនេះ!»
ក្នុងបន្ទប់jhopeដែលខ្លួនបានគេងតែម្នាក់ឯងវិញ គេក៏ចាប់បេីកភ្នែកឡេីងបន្ទាប់ពីស្វាងងងុយផងដែរ ងេីបមកភ្លាមអ្វីដែលខ្លួនភ្ញាក់ផ្អេីលបំផុតនោះគឺ..
« ឆុយ!!! » jhopeលាន់មាត់ផ្អេីលស្វាងងុយដេកពេលឃេីញខ្លួនកំពុងគេងអោបនាយkai។
« នេះខ្ញុំដេកអោបឯងពេញមួយយប់ហ៎...»
« អឹម » kaiនិយាយឆ្លេីយតបនឹងគេដោយស្រាលៗបំផុតបែបមនុស្សគ្មានកម្លាំងកំហែង នាយគ្មានកម្លាំងសូម្បីតែបំបាំងខ្លួនចូលទៅឋាននរកវិញដេីម្បីស្រូបកម្លាំងធាតុទេីបសុខចិត្តគេងជាមួយjhopeរង់ចាំជំនួយពីម្ចាស់ប្រុស
« នេះ...នេះលោកកេីតអី មិចក៏ស្លេកៗខ្សោយៗបែបនេះ! »
« ខ្ញុំមិនអីទេ »
« ហូយមិនបានទេ ចាំខ្ញុំយកថ្នាំអោយលេបកាបូបខ្ញុំមានថ្នាំច្រេីនណាស់ » jhooeទាញក្បាលអោយkaiងេីបរួចអោយនាយលេបថ្នាំ។ kaiចេះតែប្រឹងលេបដោយខ្ចប់គ្រាប់ថ្នាំទុកនឹងថ្គាមសឹមពេលjhopeភ្លេចខ្លួនគេនឹងខ្ជាក់វាចោល។
( ឯងជាមនុស្សតែងបារម្ភពីគេបែបនឹងហេស៎! ហឹស )
« លោកពេលឈឺអិញ្ចឹងដូចជាមិនគួរអោយខ្លាចសោះ ដូចកូនឆ្កែ! »
« jhope!!! » នាយស្រែកបន្តិចបែបមិនចូលចិត្ត យូរៗមកហៅនាយថាឆ្កែ!
« កុំមកតម្លេីងសម្លេងដាក់ខ្ញុំ លោកជាអ្នកបម្រេីទេ ខ្ញុំជាភ្ញៀវយល់ដែរទេលោកkai!!! ហិ »
jhopeលរលេងជាមួយនាយរហូតសេីចក្អាកក្អាយដែលធ្វេីបាបាបមនុស្សឈឺមិនអាចតរទល់បាន។ តែសំណេីចនេះ សម្លេងនេះកំពុងតែអង្រួនបេះដូងបិសាចដូចជាkaiអោយចេះលូតទៅហេីយ។
បន្ទាប់ពីរួចរាល់ធុរះផ្ទាល់ខ្លួន ម្នាក់ៗបានមកជុំគ្នាលេីសាឡុងរងចាំវត្តមានNamjoonនឹងម្ចាស់ប្រុសសេតវិមានចុះមក ដោយនិយាយដេីមនេះនោះបន្តិចបន្តួចផងដែរ
YOU ARE READING
🍂រង់ចាំ🍂
Romanceអូននឹងរង់ចាំបង ចាំរហូតទាល់តែបងត្រឡប់មករកអូនវិញម្តងទៀត!!.. ______________ ប្រលោកមលោកមនោសញ្ចេតនាbl អភីនិហា អបិយជំនឿ សេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏សែនផ្អែមល្ហែមត្រូវបែកបាក់ នឹងការស៊ូរងទុក្ខលំបាករងចាំជួបវត្តមានមនុស្សដែលខ្លួនស្រឡាញ់ សូមអានដោយការទទួលខុសត្រូវ
