Help me dan - Mabbie

~Hoofdstuk 3~

Robbie's pov:

"Goedemorgen!" Roep ik als ik het kantoor binnen stap. "Morgen." Hoor ik wat mensen mompelen. Blijkbaar is iedereen al druk bezig en geconcentreerd op het werk. Ik zucht en loop de gezamenlijke werkruimte binnen. Het valt me op dat iedereen behalve Matthy al op hun plek zitten. Ik weet dat het niet aan mij is om naar hem te vragen dus ga stilletjes aan mijn bureau zitten. Ik probeer me te focussen op het editen maar mijn gedachten dwalen steeds af. Normaal is Matthy altijd een van de eersten, zo niet is hij de eerste. Het idee dat ik niet weet waar hij is of dat er iets gebeurd is zit niet lekker. 

Wanneer Matthy er na een uur nog niet is en de klok twee uur heeft aangetikt durf ik eindelijk mijn mond open te doen. Ik draai mijn stoel naar Raoul die naast me zit. "Roel?" Fluister ik zachtjes. Hij kijkt op van zijn scherm. "Waar is Matthy?" Vraag ik voorzichtig bang voor zijn reactie. Ik weet nog al te goed dat hij in het begin aan de kant van Matthy stond.

Flashback

"Wat the fuck heb je gedaan!" Roept Raoul boos wanneer ik het kantoor binnen kom. Uit schaamte durf ik hem niet aan te kijken. "Kijk me aan Robbie!" Roept hij in mijn gezicht. Voorzichtig ontmoet ik zijn ogen. Zijn blik staat op onweer. "Wie de fuck denk je wel niet dat je bent? Zo met de gevoelens van Matthy omgaan." Er komt nog net geen stoom uit zijn oren. Natuurlijk heeft Matthy het verteld, hij kon niet anders. En ik had deze reactie kunnen verwachten maar het doet pijn om een van mijn beste vrienden zo tekeer horen te gaan tegenover mij. Maar hij heeft gelijk, dit is niet wat Matthy heeft verdient.

"Het spijt me...' Fluister ik opnieuw. "Wat nou het spijt me, denk je echt dat sorry genoeg is voor wat je hebt gedaan." Boos komt hij op me af en drukt me tegen de muur. "Je kent Matt, je bent de enige die hij vertrouwd. Heb je enig idee wat je hebt gedaan?" Opnieuw die boze en verwijtende blik. En of ik weet wat ik heb gedaan. De blik in Matthy's ogen toen hij de deur open deed. Toen hij me in bed zag liggen met een ander. Het bed in het huis wat we samen hebben gekocht...

---

"Robbie luister je wel?" Vraagt Raoul terwijl hij mijn schouder lichtjes heen en weer schud. Ik kijk op beseffende dat ik met mijn gedachten ergens anders zat, maar toch bij dezelfde persoon. "Nee sorry." Geef ik schuldig toe. "Ik had het er over dat ik nog niks van Matthy heb gehoord." Begint Raoul. Mijn hart begint harder te kloppen. Mijn hersenen draaien over uren. "Wat nu?" Vraag ik. "Ik weet het niet, hij neemt niet op als ik bel." Zegt Raoul. Even denk ik na tot ik met een idee kom. "Heb je zijn broers al proberen te bellen? Misschien is hij wel gewoon thuis." Stel ik voor. Raoul knikt en stemt gelijk in met het plan. "Nu komt alleen het volgende... Ik heb geen van hun nummers." Ik zucht maar haal dan mijn telefoon te voorschijn. "Bel jij of bel ik?" "Bel jij maar." Zegt Raoul. Ik wil zeggen dat het me geen goed plan lijkt, dat ze me vast niet willen spreken, laat staan dat ze opnemen. Maar daar gaat het nu niet over, het gaat over de veiligheid van Matthy.

Ik sta op en loop de ruimte uit. Op de gang druk ik op het nummer van Jaïr. De telefoon gaat een paar keer over voordat er wordt opgenomen. "Hallo?" Hoor ik de stem van Jaïr door de telefoon zeggen. "Hoi, ik ben het Robbie..." Begin ik rustig. Ik hoor een zucht aan de andere kant van de lijn. "Ik heb niks tegen je te zeggen." Zegt Jaïr streng. "Wacht!" Roep ik snel voordat er opgehangen kan worden. "Wat is er?" Ik haal opgelucht adem. "We maken ons zorgen om Matthy." Begin ik. "Wacht wat? Is er iets aan de hand?" Vraagt Jaïr bezorgd. "Dat is het juist, we hebben de hele dag al niks van hem gehoord en hij neemt zijn telefoon niet op." Ik leg de sittuatie uit aan Matthy's broer.

"Oh..." Is alles wat hij zegt. "Jair!" Zeg ik. "Sorry sorry, maak je maar geen zorgen. Matthy is gewoon thuis." Zegt hij geruststellend. Nog nooit ben ik zo blij geweest wetende dat Matthy thuis is, veilig bij zijn ouders en broers. "Dank je... pas goed hem oke?" Vraag ik. "Robbie?" Begint Jaïr. "Hmm?" "Ik weet dat ik je zover mogelijk weg moet houden bij hem, zorgen dat je hem niet nog meer pijn doet... Maar ik denk dat we eens goed moeten praten over hoe het met hem is." Stelt Jaïr voor. Ik kan niet uitleggen hoe blij ik ben met wat hij zegt. Ik maak me zorgen om Matthy ook al verdien ik het niet om me zorgen te mogen maken om iemand als hem. "Is goed." Zeg ik uiteindelijk. "Ik app je wel." Is alles wat hij zegt voordat de verbinding word verbroken.

Ik loop weer terug de ruimte in na ons telefoon gesprek. "En?" Vraagt Raoul gelijk. "Alles is goed, hij is bij zijn ouders." Leg ik geruststellend uit. Raoul zucht opgelucht. "Shit man, ik begon me echt zorgen te maken." zegt hij hard op. Voordat ik iets terug kan zeggen zie ik dat Jaïr al heeft geappt. 

'Morgen om 10 uur bij ons thuis?'

'Weet je zeker dat het goed is als ik bij jullie kom?'

'Maak je geen zorgen alleen Ezz en ik zijn thuis.'

'Is goed, tot morgen.'

"Wie is het?" Vraagt Raoul nieuwsgierig. "Jaïr, hij vond dat we moesten praten." Leg ik uit. "Waarover?" Vraagt Raoul opnieuw. "Over Matthy, hij maakt zich zorgen." Raoul knikt begrijpend. "Hij is niet de enige, we maken ons allemaal zorgen." "Misschien dat je mee kan gaan..." Stel ik voorzichtig voor. Raoul knikt gelijk. "Graag, het lijkt me ook beter dat je niet alleen gaat." Ik wil vragen naar de reden maar weet dat ik het antwoord niet zou willen horen.

A/n:

Jongens! Ik ben zo blij met dit verhaal. Zit telkens te janken als ik aan het schrijven ben sorry.

Ik zal proberen dit weekend weer RobbiexRaoul te uploaden, was deze week druk met de pw dus vandaar even geen nieuw deel. 

Love you -X