Help me dan - Mabbie

~Hoofdstuk 6~

Matthys pov:

Na mijn gesprek met de jongens heb ik gelijk mijn werk aan de kant gelegd en ben in de auto gestapt. Ezra zit nu nog op school maar ik ben van plan hem op te halen. Onderweg naar huis krijgen mijn gedachten de vrije loop. Het zou me niks moeten doen, maar toch doet het zo'n pijn Robbie zo te zien. Ik zou zo boos moeten zijn, ik zou hem moeten haten maar ik kan het niet. Ergens weet ik dat ik altijd van hem zou blijven houden iets wat me ooit de rug toe gaat keren. 

Ik heb me altijd afgevraagd waarom hij het heeft gedaan. Was ik niet genoeg, was er een andere reden. Weten of het de eerste keer was wil ik niet. Ik wil niet opnieuw die dag beleven, maar telkens als ik mijn ogen sluit spelen de beelden van die dag zich opnieuw af. Het voelt een beetje alsof ik de weg kwijt ben. Robbie was een kaart, een kaart die verscheurt is en nu ben ik verdwaald. Verdwaald in een donkere leegte. Een leegte die ik niet kan vullen, een leegte die ooit werd opgevuld toen hij mijn leven binnenstapte. Maar net zo snel liep hij de deur weer uit. 

Ik zet de radio aan in de hoop mijn gedachten af te leiden in ieder geval tot dat ik Ezra heb opgehaald. Ik weet dat het fout is om hem te beschermen, ik weet dat hij ook pijn heeft. Maar ik ben bang, bang dat ik zijn ideaal beeld van ware liefde verscheur. Met een diepe zucht rij ik de parkeer plaats achter het school gebouw op. Ik had Ezra al een berichtje gestuurd om te laten weten dat ik hem op zou komen halen. Nog geen vijf minuten na de bel komt hij vrolijk het gebouw uitlopen. Lachend en pratend met vrienden komt hij deze kant op. Zodra onze blikken kruisen zegt hij gedag tegen zijn vrienden en stapt snel in de auto. 

"Matt..." Zegt hij voorzichtig. "Ezra." zeg ik terwijl ik de parkeer plaats afrijd. In stilte rijden we over de verlaten landweggetjes. "Waar gaan we heen?" Vraagt Ezra na een tijdje wanneer ik de afslag naar huis voorbij rijd. "Het leek me beter om ergens anders te praten." Leg ik uit. Ik concentreer me op de weg voor me terwijl ik richting het parkje rijd. Het parkje waar ik vroeger met mijn broertjes voetbalde tot onze vader ons kwam roepen voor het eten. Waar Robbie en ik Ezra mee naar toe namen na schooltijd om naar zijn nieuwe voetbal trucjes te kijken. Die trotse blik op Robbie's gezicht zou ik nooit meer vergeten. 

Ik parkeer de auto langs de weg en we stappen uit. Zonder iets te zeggen lopen we stilletjes door het park. Op een bankje aan het water gaan we zitten. "Raoul en Robbie zijn langs gekomen." Begon Ezra terwijl hij voor zich uitstaart. "Ik weet het.." Laat ik zachtjes weten. "Ze maken zich zorgen om je, ik ook." Voegt hij toe. "Ik had je niet moeten buiten sluiten, ik wilde je gewoon beschermen." Probeer ik uit te leggen. "Weet ik, maar ik ben geen klein kind meer. Ik zie heus wel wat er speelt." Ezra laat een diepe zucht. "Soms ben ik bang." Even laat ik in stilte zijn woorden door mijn hoofd gaan. "Bang waarvoor?" "Bang je kwijt te raken. Toen je Robbie leerde kennen kwam je uit je schulp. Die glimlach op je gezicht wanneer jullie samen waren. Die glimlach heb ik al in geen maanden meer gezien. Je ziet er slecht uit, je wordt mager en hebt wallen onder je ogen." 

Ik laat me voorover zakken. Mijn armen steunend op mijn knieën mijn gezicht verborgen in mijn handen. "Ik ben ook bang, ik weet niet meer wat te doen. Het is alsof het licht uit is gegaan toen ik hem daar zo zag." Voor het eerst in maanden durf ik eindelijk toe te geven wat er door mijn hoofd speelt. "Ik ben zo boos, boos op Robbie maar ook op mezelf." "Waarom op jezelf?" "Ik vraag me telkens af of ik iets had kunnen merken, of ik iets anders had moeten doen. Mijn hoofd zegt dat ik hem moet haten, hem moet laten gaan." Leg ik uit. "Maar je hart zegt iets anders." Voegt Ezra toe. 

Robbie's pov:

Nadat ik binnen ben gelopen en Matthy daar zo heb zien zitten ben ik dicht geklapt. Ik wist niet hoe snel ik die kamer uit moest voordat ik dingen ging zeggen waar ik spijt van zou krijgen. Compleet de weg kwijt en in paniek ben ik maar naar de toiletten gevlucht. Super stom natuurlijk, maar ik moest even alleen zijn. Ik zit hier volgens mij al zeker een half uur. Ik heb Matthy horen weggaan maar verder niemand meer gehoord. 

Ik weet niet goed hoe ik met de situatie moet omgaan. Ik kan niet zoals Matthy alles voor me houden, ik moet iemand vertellen wat er door me heen gaat maar aan wie? De jongens hebben duidelijk laten weten dat als ze moesten kiezen ze voor Matt zouden gaan. Logisch natuurlijk, ik heb het zwaar verpest en daar wordt ik elke dag aan herinnerd. Ik zucht diep terwijl ik voor me uit staar naar de dichte deur. 

"Robbie?" Hoor ik iemand even later over de gang roepen. Ik herken de stem van Milo. "Ik ben hier..." Fluister ik zachtjes, niet zeker wetend of ik wel gevonden wil worden. Ik hoor iemand over de gang lopen en wat lijkt tegen de deur te gaan zitten. "Gaat het?" Vraagt Milo. "Nee." Antwoord ik kortaf. "Sorry..." Zeg ik er snel achter aan. Milo lacht zachtjes. "Geeft niet. We wisten niet dat je ons zou gaan zoeken." Zegt hij. "Maakt niet uit, je kan er nu toch niks meer aan doen." zeg ik zachtjes. "Toch, het was nooit de bedoeling dat je Matthy zo zou zijn. Niet voor jou maar ook voor Matthy." Legt Milo uit. "Milo echt waar..." Begin ik voordat hij me onderbreekt. "We vonden het tijd om nog eens goed met Matthy te praten. Niet dat we verder zijn gekomen, alleen dat hij met Ez gaat praten." Rateld Milo. "Hij weet dat ik mee was of niet?" Vraag ik dan. "Ja..." Antwoord Milo. 

"Meende je het, dat het je speet?" Vraagt Milo dan. "Ja, het spijt me echt." zeg ik gelijk zonder dat ik er over na hoef te denken. "Waarom deed je het? Jullie waren zo goed samen, Matthy had eindelijk iemand bij wie hij echt zichzelf kon zijn. Je wist hoe onzeker hij was." Vraagt Milo. "Ik weet het niet." Het is een leugen, maar ik kan hem de waarheid niet vertellen. Niet voordat Matthy het weet, mocht ik ooit de moed vinden om mezelf uit te leggen.

A/n: 

Things are about to take a turn!

Heyy guys! Ik ben zo onwijs blij met dit verhaal. Ik heb zoveel inspo en nog zo veel hoofdstukken om te schrijven. Laat weten wat je ervan vindt. Zijn er nog suggesties of ships voor ene volgend verhaal?

-X