Help me dan - Mabbie

~Hoofdstuk 12~

Robbie's pov:

Na een korte en onrustige nacht wordt ik wakker met knallende koppijn. Met een zucht gooi ik de dekens van me af. Een koud briesje waait over mijn ontblote bovenlichaam. Het is eigenlijk nog veelte vroeg om op te staan maar ik ben te onrustig om nog in slaap te kunnen vallen. Ik gooi mijn benen over de rand van het bed en mijn voeten maken contact met de koude vloer. Ik wrijf mijn handen door mijn gezicht, er staat weer een lange dag op me te wachten. 

Ik besluit me maar klaar te maken en het huis een beetje aan kant te maken. De afgelopen weken zat mijn hoofd zo vol met werk en zorgen om Matthy dat voor mezelf zorgen me een beetje is ontschoten. Ik neem de tijd om een lange warme douche te nemen, mijn spieren ontspannen gelijk onder de warme straal. Na het douchen kleed ik me aan en ruim snel het huis op. Ik smeer nog snel een broodje voordat ik in de auto stop. 

Onderweg naar kantoor blijf ik maar aan Matthy denken. Ik wil alles wat er is gebeurd zo graag achter me laten maar dat lukt alleen als Matthy daar ook klaar voor is. Elk telefoontje, elke blik en elk woord dat zijn lippen verlaat houden me tegen. Ze weerhouden me ervan over de drempel te stappen en de deur achter me dicht te gooien. En wat als dit iets is wat ik niet achter me kan of wil laten? Een deel van mijn hart zal altijd bij Matthy zijn. De jongen waar ik nog altijd zielsveel van hou maar niet meer mag hebben. Ik probeer de gedachten van Matthy even te vergeten en me te focussen op vandaag. 

Als ik een half uur later de parkeer garage in kom rijden zie ik dat Raoul ook net komt aanrijden. Een zucht verlaat mijn lippen. Telkens als ik alleen ben met Raoul word ik overvallen met een enorm gevoel van schuld en schaamte. Wetende dat ik zijn maatje zoveel pijn en verdriet heb bezorgd. Ik denk dat Raoul het me nooit helemaal zou kunnen vergeven. Zelfs als Matthy er ooit vrede mee kan hebben zal Raoul me blijven herinneren aan de fouten die ik heb gemaakt. 

"Morgen Rob." Groet Raoul me als ik uit de auto stap. Ik steek mijn hand op en kom naast hem lopen. "Korte nacht gehad?" Vraagt Raoul. Ik moet even bij mezelf nadenken waar hij het over heeft maar ben me dan bewust van de donkere kringen onder mijn ogen. Ik lach zachtjes en haal mijn schouders op. "Had een beetje last van hoofdpijn." Raoul knikt en we lopen de trap op richting kantoor. 

"Eyyy Roellie!" Roept Milo vrolijk als we het kantoor binnen stappen. "Robbie!" Ik krijg een zelfde enthousiaste glimlach toegeworpen. Ik loop naar mijn bureau en neem plaats achter mijn laptop. We hebben op vrijdag nooit opnames maar er moeten nog wel een aantal dingen geregeld worden voordat we het weekend in gaan. "Morgen Matt." Hoor ik Raoul na een tijdje zeggen. Ik kijk over mijn laptop heen en zie Matthy plaats nemen aan het bureau tegenover me. Matthy en ik maken kort oogcontact maar er wordt niks gezegd. Ik kan geen emoties aflezen in zijn ogen behalve vermoeidheid. 

"Jij hebt toch niet ook hoofdpijn?" Vraagt Raoul bezorgt. Matthy kijkt Raoul vragend aan. "Kijk naar die donkere kringen onder je ogen, Robbie had al niet geslapen van de hoofdpijn waar lag jij wakker van?" Vraagt Raoul. Matthy kijkt me aan met een koele en vragende blik. "Gewoon slecht geslapen." Raoul knikt en gaat weer verder met zijn werk. Matthy kijkt van Raoul weer naar mij. Hij pakt zijn telefoon en ik kijk weer naar mijn laptop. Nog geen 2 minuten later voel ik mijn telefoon trillen. Ik haal mijn telefoon te voorschijn en zie dat ik een berichtje heb van Matthy. Vragend kijk ik zijn kant op maar hij is gefocust op zijn scherm. 

1 nieuw bericht van: Matthyas

'Dus meneer krijgt hoofdpijn van mij?'

Ik lees het bericht een paar keer over voordat ik snap wat er wordt bedoelt. Omdat ik tegen Raoul heb gezegd dat ik niet kon slapen van de hoofdpijn en Raoul daar bij Matthy weer over begon... Ik laat een diepe zucht en sta op om even naar de keuken te lopen. Ik pak een glas water en haal een hand door mijn haar. Ik sta tegen het aanrecht geleund voor me uit te staren.

Ik hoor dat er iemand de keuken binnen komt lopen en kijk op. Matthy komt recht voor me staan. Zijn ogen staren me leeg aan. Het is net alsof hij recht door me heen kijkt. "Meneer durft zijn fouten niet eens toe toe te geven?" Vraagt Matthy boos. "Ik heb alleen gezegd dat ik hoofdpijn had omdat ik niet wilde dat Raoul zich met ons zou bemoeien." Probeer ik rustig. Matthy schud zijn hoofd en lacht zachtjes. "Er is geen ons meer Robbie, en dat is allemaal jouw schuld." Matthy begint steeds harder te praten. "Matt rustig, iedereen kan je zo horen." "Voor jouw is het Matthy, Matt is voor vrienden." Vrienden... geliefden...

Ik zie aan de manier waarop Matthy adem haalt dat hij steeds onrustiger begint te worden. Zijn ademhaling is onrustig en schokkerig. "Matthy.." Het voelt zo pijnlijk om zijn naam zo uit te spreken. "Laat me gewoon met rust Robbie, je verpest alles." Er rolt een traan langs zijn wang naar beneden. Mijn hart breekt opnieuw in duizend stukjes, en dit keer breekt niet alleen mijn hart maar ook mijn hoofd. Ik voel dat mijn lichaam zich vult met zoveel verschillende emoties, waaronder boosheid, zoveel boosheid. 

Ik zet een stap dichter richting Matthy en kom vlak voor hem staan. "Ik ben niet de gene die je 'nachts wakker belt of wel? En geloof me je hebt me al vaak genoeg gezegd dat ik alles hebt verpest, dat ik de gene ben die alles fout heeft gedaan. Maar kijk eens naar jezelf... Als jij eens gewoon je gevoelens zou uiten zoals ieder ander dat doet had ik die fout nooit gemaakt. Dan had ik ons nooit in twijfel getrokken, dat had ik mezelf nooit gevraagd of jij dezelfde toekomst voor ons zag als mij!" Roep ik boos in zijn gezicht. 

Matthy's ogen vullen zich met tranen en ook ik kan ze niet meer tegen houden. Door mijn tranen heen kijk ik naar de jongen die voor me staat. De jongen waar ik vroeger zo van heb gehouden, de jongen waar ik niet meer van wil houden. Ik wil hem vergeten, ik wil alles vergeten, ik wil ons vergeten.

A/n:

Heyy lieverds!

Sorry dat ik zo lang ben weg geweest, ik had het onwijs druk met school en stage maar ik ben er weer😊 Ik hoop dat jullie nog net zo gelukkig worden van dit verhaal als ik. Zijn er nog tips of opmerkingen? Ik hoor ze graag.

Dikke kus💋