[លង់ស្នេហ៍កំលោះឆ្នើម]

យ៉ាងមិចឯងទៅរួចទេ??

ភាគ11

<យើងមកឱ្យឯងជួយមិនមែនឱ្យឯងផ្សំផ្គម់យើងថែមទេ>យ៉ុងហ្គី

<ខ្ញុំនិយាយតាមត្រង់តើ>ជីមីន

<កុំនិយាយច្រើនពេកមើលសម្រេចថាជួយយើងបានឬក៏អត់??>យ៉ុងហ្គី

<មិនដឹងទេរឿងរបស់លោក លោកដោះស្រាយខ្លួនឯងទៅ>ជីមីន

<បងយ៉ុង!!!>ភ្លាមនោះនាយកំលោះជុងហ្គុករបស់យើងចូលមកដល់ដោយហៅឈ្មោះរាងក្រាស។

<នេះបងចង់បោះចោលផែនការនឹងមែនហ៎??>ជុងហ្គុក ដើរមកដល់ភ្លាមសួរទៅកាន់រាងក្រាសភ្លេត

<ឈប់ ឈប់សិន ផែនការអី??>ជីមីន ពេលនោះរាងតូចក៏ចាប់ផ្តើមឆ្ងល់ហើយក៏សួរទៅនាយកំលោះវិញ។

<គឺ...>ជុងហ្គុក សម្លឹងមុខរាងក្រាស

<អាគុកកុំឱ្យសោះណា>យ៉ុងហ្គី និយាយរៀលរាំងជុងហ្គុកមិនឱ្យនិយាយ

<ជុងហ្គុក!!!>ជីមីន សម្លឹងមុខនាយកំលោះ បញ្ជាក់ថាគេចង់ដឹងពីផែនការមួយនោះ

<គឺ@#៛_-()+)/-៛##&#';"_-_&៛_>ជុងហ្គុក រៀបរាប់ប្រាប់រាងតូចខ្ទេចគ្មានសល់

<អឺ ...ខ្ញុំគិតថាធ្វើតាមផែនការនេះក៏ល្អម្យ៉ាងដែរ>ជីមីន

<ឯងទៅស្តាប់វាធ្វើស្អី>យ៉ុងហ្គី

<លោកគិតមើលទៅ លោកបានចូលទៅជិតជនល្មើសហើយរកជំណុចខ្សោយនឹងភស្តុតាងនោះអី??>ជិមីន

<តែហេតុអីក៏ត្រូវជាយើង??>យ៉ុងហ្គី

<មីនយ៉ុងហ្គី ខ្ញុំសួរលោកតាមត្រង់នេះលោកល្ងង់ពិតមែនឬមួយក៏ធ្វើល្ងង??>ជីមីន

<ឯងថាឱ្យយើង>យ៉ុងហ្គី

<ត្រូវហើយ យ៉ាងមិច??>ជីមីន

<បានហើយ បងយ៉ុងបងគិតយ៉ាងមិចបន្ត?>ជូងហ្គុក ក្រោយពីទំលាកសំណួរនេះចុះភ្លាមរាងតូចក៏បានផ្តើមសម្លឹងមុខរាងក្រាស

<Okយើងព្រមក៏បាន>យ៉ុងហ្គី ដោយខ្ជិលប្រកែកគេក៏យល់ព្រមតែមិនមែនយល់ព្រមដោយគ្មានអ្វីដោះដូរនោះទេ

<ឯងត្រូវឱ្យលេខទូរស័ព្ទឯងមកយើង>យ៉ុងហ្គី

<ខ្ញុំថាមិនចាំបាច់ទេ បើមានការអីមែនលោកមករកខ្ញុំដល់ហ៊ានហើយ>ជីមីន