[លង់ស្នេហ៍កំលោះឆ្នើម]

ឱ្យខ្ញុំសុំទោស

ភាគ15

<អាឡូ!!អាគុកមានការអី??>យ៉ុងហ្គី

<ថាមិច!!យើងទៅដល់ឥឡូវហើយ>យ៉ុងហ្គី ចប់សម្តីរាងក្រាស់មិនគិតអ្វីច្រើនក៏រត់ចេញពីក្នុងផ្ទះនោះហើយក៏សម្តៅទៅរកឡានដែរចតនៅខាងមុខនោះរួចក៏បើកចេញទៅបាត់

<អាយ៎!!!!!!បងធ្វើបែបនេះដាក់ខ្ញុំមិនបានទេអាយ៎!!!!!>លីឡេក ស្រែកដង្ហើយចេញផ្ទះ

#នៅខាងក្រៅខ្លិប*

<យ៉ាងមិចហើយ??>យ៉ុងហ្គី

<នៅមិនទាន់ចេញមកវិញទេបង>ជុងហ្គុក

<មិចក៏ឯងបណ្តោយឱ្យគេចូលទៅតែម្នាក់>យ៉ុងហ្គី

<ពួកខ្ញុំព្យាមហាមគេហើយបង តែគេមិនព្រមស្តាប់>ជុងហ្គុក

<ហឺយ...>យ៉ុងហ្គី ធ្វើអី្វមិនចេញបានត្រឹមតែដកដង្ហើមធំហើយសម្លឹងទៅក្នុងខ្លិបនោះ

រឺុង*រុឺង*

<អាឡូ*>ភ្លាមនោះទូរស័ព្ទស៊ូប៊ីនក៏រើល៍ឡើងនាយមិនគិតយូរក៏ចុកទទួលភ្លាមៗ ចំណែកឯងយ៉ុងហ្គីនឹងជុងហ្គុកក៏មកចូលរួមស្តាប់ផងដែរ

(នាយនៅទីណា??)

<គឺនៅកន្លែងដដែល ចុះខាងក្នុងយ៉ាងមិចដែរ??>ស៊ូប៊ីន

(ពេលនេះខ្ញុំកំពុងតែព្យាមតាមរកបន្ទប់ដែរពួកវានិយាយ)

<នែ៎បើថាទៅមិនរួចទេក៏ចេញមកវិញមក ប្រយ័ត្នតែពួកវាចាប់បានឯងប្រាកដជាមិនរស់ទេ>យ៉ុងហ្គី

(បើត្រូវពួកវាចាប់បានពិតមែនក៏ព្រោះតែមាត់ឆ្កែរបស់លោកនឹងហើយ)

<ហឺយអាល្អិតឯងធ្វើអីនឹង??>ភ្លាមនោះបុរសមាឌធំម្នាក់ក៏ដើរមកគួសស្មារាងតូចធ្វើឱ្យរាងតូចភ្ញាក់ហើយលាក់ទូរស័ព្ទទៅក្រោយខ្នង

<គ្មានអីទេបាទ>ជីមីន
___________________________
<យើងថាមិនស្រួលទេ>យ៉ុងហ្គី ដោយលែងឮសម្លេងអ្នកម្ខាងទៀតរាងក្រាសក៏រត់ចូលទៅខាងក្នុងខ្លិបយ៉ាងលឿន

<បងយ៉ុង/លោកនាយ>ស៊ូប៊ីននឹងជុងហ្គុកស្រែកឃាត់
___________________________

<មិញនេះយើងឃើញឯងកំពុងតែនិយាយទូរស័ព្ទមែទេ??>បុរសមាឌធំដើរមករករាងតូចមួយៗ