[លង់ស្នេហ៍កំលោះឆ្នើម]

គឺមកតាមរកបេះដូងនោះអី

ភាគ24

<ឱ្យ...ខ្ញុំ...សុំទោស>លីឡេក ទាញយកដៃរាងតូចមកកាន់ជាប់

<សុំទោសរឿងកន្លងមក>លីឡេក

<ខ្ញុំមិនដែរខឹងនឹងអ្នកនាងទេ ពេលនេះអ្នកនាងត្រឹងស្មារតីឡើង>ជីមីន

<ហឹស*វាមិនចម្លែកទេដែរបងយ៉ុងស្លាញ់ឯង>លីឡេក និយាយខ្សោយៗ

<ឡានពេទ្យមកដល់ ឆាប់ឡើងទៅ>ជុងហ្គុក ថាហើយក៏ងួកក្បាល់ឱ្យពេជ្របីនាងសម្តៅទៅឡានពេទ្យ

ក្រោយពីគ្រប់គ្នាចេញទៅតាមនាយពេជ្រអស់ហើយរាងក្រាសក៏ទាញយកកាយរបស់រាងតូចមកអោបជាប់ទាំងទឹកមុខព្រួយបារម្ភ

<យើងបារម្ភពីឯងណាស់ ឯងមានត្រូវត្រង់ណាដែរទេ>យ៉ុងហ្គី ក្រសោបមុខដល់ទន់រលោង

<អ្នកផ្សេងទៀតក៏បារម្ភពីឯងដូចគ្នា>យ៉ុងហ្គី

<មិនអីទេ>ជីមីន សម្លឹងមុខរាងក្រាសហើយនិយាយ

<មិញនេះគេឃើញហើយថាលោកចង់មករង់គ្រាប់ជំនួសគេ>ជីមីន និយាយទាំងមុខក្រមិចក្រមោធ្វើឱ្យរាងក្រាសមិនគ្រឺតមិនបាន

<គឺយើងគ្រាន់តែខ្លាចថាបើឯងត្រូវរបួសប៉ារបស់ឯងប្រាកដជាបន្ទោសយើងមិនខាង>យ៉ុងហ្គី

<បើអញ្ចឹងថ្ងៃក្រោយមិនបាច់មកធ្វើជាវីរៈបុរសជួយអ្នកដទៃទៀតនោះទេ>ជីមីន

<ចុះបើវីរៈបុរសមិនជួយ វីរៈបុរសប្រាកដជាបារម្ភពីអាល្អិតនេះស្លាប់ហើយ>យ៉ុងហ្គី ប្រើសម្តីស្រាលៗនឹងយកដៃទៅប៉ះក្បាលរាងតូចថ្នមៗ

<ពេលនេះគេលែងអីហើយឈប់បារម្ភហើយឬនៅ??>ជីមីន

<គឺ..មិនទាន់ឈប់បារម្ភទេ ព្រោះអោបមិនទាន់អស់ចិត្តផង>យ៉ុងហ្គី

<នែ៎!!!កុំកេញចំណេញពេក>ជីមីន

___________

គ្រប់គ្នាបានបញ្ជូននាងមកដល់មន្ទីពេទ្យហើយ ហើយពេនេះគ្រូពេទ្យកំពុងតែធ្វើការវាស់កាត់យកគ្រាប់កំភ្លើងចេញ

មិនយូរប៉ុន្មានភារះកិច្ចរបស់ពេទ្យត្រូវបានបញ្ចប់ទៅដោយរលូន លីឡេកក៏មានសុវត្តិភាពគ្មានអ្វីគួរឱ្យបារម្ភទៀតនោះទេ