YARGI | Tanıdık Bi' Melodi

Yangınlar İçinde Bir Aşk

Bu dünya cennet değil
Kaderimde mi vardı
Beyhude miydi her şey
Yine gönlüm karardı
******
"Eren, yardım et." Ilgaz, yanına gelen Eren'e duvarın önünde duran tahta kapıyı kaldırmada yardım etmesi için seslenir. Eren'in ve diğer polis memurlarının da yardımıyla kapıyı yerinden kaldırıp gizli bölmeye girerler. Onları burada ilk karşılayan manzara ise bilgisayar ekranında görünen, elinde bıçakla Ceylin'e saldıran bir genç kız ve araya girmeye çalışan Burak'ın kamera görüntüleridir. Ilgaz saçının bir teline bile kıyamadığı karısını o halde görünce kan beynine sıçrar adeta. Telaşla yandaki demir kapıya yönelir. Kapıyı açamadığı her bir saniye Ilgaz işkence çektiğini hisseder. Aklından sadece Ceylin ve şuan bıçakla burun buruna olduğu geçiyordur. Sonunda kapıyı açtıklarında Ilgaz telaşla içeri girer ve Ceylin'i duvarın dibine çökmüş bi halde hıçkırarak ağlarken bulur.

"Ceylin! Geldim sevgilim, buradayım." karısına sımsıkı sarılır, "Geçti, güzelim. Yanındayım." Ilgaz gözlerinin yandığını hisseder. Dolu gözlerindeki yaşları daha fazla tutamaz Ilgaz, sessizce süzülür yaşlar gözlerinden.

"Bitti. Yanımdasın, güvende." Ceylin başını Ilgaz'ın göğsüne gömer. Ceylin'in hıçkırıkları dinene, ikisi de sakinleşene kadar birbirlerine sımsıkı sarılı halde kalırlar bir süre. Ilgaz saçlarını okşadıkça ve kocasının huzur veren kokusunu duydukça sakinleşir Ceylin.

"Sayın savcım... Sağlık ekipleri Ceylin'i ambulansa götürmek için geldiler de..." Ilgaz,  Ceylin'in başına yasladığı kafasını kaldırıp kızarmış gözleriyle bakar Eren'e. Hemen başını çevirip göz yaşlarını siler, kendini toparlar. 'Güçlü durmalıyım. Ceylin için güçlü olmamıyım.' diye söyler kendine içinden Ilgaz.

"Tamam. Ben götürürüm. Sedyeye gerek yok." Der Ilgaz ve Ceylin'le bedenlerini ayırıp yüzünü elleri arasına alır.

"Ceylin, şimdi seni alıp ambulansa götüreceğim. Hastaneye gideceğiz. Orada kontrollerini yapacaklar." Ilgaz sakince, teker teker ne yapacağını anlatır Ceylin'e. Tıpkı daha önce Engin'in öldüğü, Ceylin'i ormanda buldukları gece ve Zafer'in öldüğünü öğrendikleri zaman yaptığı gibi.

"Ben hep yanında olacağım ama merak etme, tamam mı?" Ceylin kendinde konuşacak gücü bulamaz, her an bayılacak gibidir. 'Tamam.' anlamında gözlerini kırpar sadece. Ilgaz karısını kucaklayıp usul usul köşkten dışarı doğru adımlar. Sağlık ekipleri de bir adım arkalarından geliyordur. Ilgaz kapısı açık bir şekilde köşkün girişinde bekleyen ambulansa girer. Ceylin'i yavaşça sedyeye yatırır. Ambulansta Ceylin'e damar yolu açılıp ilk kontrolleri yapılır. Kontroller yapılırken de Ilgaz bir an olsun sevdiği kadının elini bırakmamıştır. Ilgaz aklından Ceylin'in daha kötü bir halde de olabileceği düşüncesi geçtikçe delirecek gibi oluyor, şuan iyi olduğuna şükrediyordur. Fakat yine de 'Benim suçum. Koruyamadım. Engel olamadım.' diye düşünmekten alıkoyamaz kendini.

Hastaneye vardıklarında Ceylin'i hemen acil müdahale odasına alırlar. Gerekli testler yapılır. Biraz uyuması için sakinleştirici verir doktor ve odaya alırlar Ceylin'i. Ilgaz o sırada Aylin'i arayıp olanları haber verir, hastanede olduklarını söyler. Gelirken Ceylin'e birkaç parça kıyafet getirmesini rica eder.

"Ilgaz!" Eren'in seslenmesiyle yürüdüğü koridorda aniden durur ve arkasını döner. "Ceylin'e mi gidiyorsun?"

"Evet. Odaya aldılar sonuçlar çıkana kadar. Uyuyor şimdi, ilaç verdiler."

"Toparlanacak kraliçe, bunu da atlatacaksınız merak etme." Ilgazın omzunu sıvazlar. "Sen nasılsın peki? Kaç gündür perişan oldun be kardeşim. Biraz dinlensen."

"İyiyim ben Eren, sağol. Ceylin uyansın, iyi olsun da bir." Ilgaz yorgun bir şekilde konuşur ve yeniden arkasını dönüp Ceylin'in odasına doğru yol alır. Eren, dostunun her ne kadar iyiyim dese de, ayakta dursa da hem bedenen hem de psikolojik olarak bitik br halde olduğunu biliyordur. İçi acır bir şekilde bakar Ilgaz'ın arkasından.