YARGI | Tanıdık Bi' Melodi

İnişler ve Çıkışlar

Çekirdek ailenin büyüme hikayesi.
Günümüzden birkaç yıl sonrası...

******

"Akşam sana bir sürprizim var."

"Sürpriz mi? Asla söylemezsin biliyorum ama ipucu versen bari? Çatlarım meraktan!" heyecanla konuşur Ceylin. Ilgaz'ın böyle sürprizleri çok nadir olmuştur. O yüzden yaptığında da sonucu oldukça şaşırtıyordur Ceylin'i.

"Akşam görürsün. Çok sevineceğin ve bir süredir beklediğimiz bir şeydi."

"Beklediğimiz bir de..."

"Aynen. Bir düşün bakalım, ne olabilir."

"Tüm gün bunu düşüneceğim şimdi. Nasıl odaklanayım ben işlerime? Ayıp bu yaptığınız savcım." telefonda Ilgaz'ın gülüşü duyulur.

"Akşam beni göreceğinin heyecanı ve özlemiyle, bir an önce kavuşalım diye çalış." Ceylin oflar. Tüm günü nasıl geçireceğini düşünüyordur. "Seni seviyorum. İyi çalışmalar."

"Ben de seni seviyorum. Görüşürüz." Ceylin telefonu kapatıp masasına koyar. Son zamanlarda Ilgaz'la konuştukları konuları düşünür. Vakit bulduklarında bir haftasonu yakınlarda bir yerlere karavanla kaçmayı planlıyorlardı ne zamandır. O mu acaba diye düşünür Ceylin. Pek emin olamaz bu fikirden. Başka bir şey olduğu kanısına varır. Bunaldığı düşüncelerinden sıyrılır. Bir an önce eve gitmek için işlerini çabucak bitirmeye koyulur.

***

Ceylin merdivenleri koşarak çıkarken Ilgaz'ın sürprizini bir an önce görmek için can atıyordur. Anahtarını bulmakla uğraşıp vakit kaybetmek istemez. Peş peşe kapıyı çalıp zile basar. Çok geçmeden kapı açılır. Ilgaz kocaman gülümsemesiyle karşılar onu. Hep yaptıkları gibi uzunca sarılırlar, Ilgaz yanağından öper Ceylin'i ve ayrılırlar. Ceylin ayakkabılarını çıkarıp hızlı adımlarla içeri girer. Ceketini çıkartırken bir yandan da etrafta gezdiriyordur bakışlarını. Bir şey göremeyince kaşları çatılır. Mutfağa bakar, belki bir yemek hazırlamış olabilir diye. Orada da bir şey göremez.

"E hani?" Ilgaz uzaktan onu izliyordur. "Nerede sürprizim? Beni mi kandırıyorsun sen? Eğer öyleyse çok fena bozuşuruz Ilgaz!"

"Aşk olsun. Ben hiç yapar mıyım güzel karıma öyle şey?"

"O zaman? Daha fazla bekleyemem, hemen göstermek zorundasın. Gün boyu yeterince sabrettim."

"Yatak odamızda seni bekliyor. Git bak bakalım, neymiş." Ceylin bunu duymasıyla hemen odaya gider. Birkaç saniye sonra Ceylin'in şaşkınlık dolu çığlığı duyulur.

"Ilgaz inanmıyorum sana! Bu ne böyle!" bunu söylerken içeri gelir. "Çok minik bu!" avucunda tuttuğu kediyi gösterir Ilgaz'a. Kedi ufak bir mırıltı çıkarır uyandırıldığı için. Yeşil gözlerini kırpıştırır.

"Çok tatlı değil mi?"

"Çok! Aldığım en güzel sürpriz bu." Ceylin kediyi başından öper. Göğsüne yatırıp kedinin turuncu tüylerini okşar. Kedi başını hemen Ceylin'in boyun girintisine sokar. Ceylin koltuğa oturur. Ilgaz da yanına gelir.

"Nasıl oldu peki bu?" Ilgaz kedinin sırtını okşarken konuşmaya başlar.

"Geçen gün seninle kurtardığımız kediyi hatırlıyor musun?" Ceylin 'evet' anlamında başını sallar. Ilgaz devam eder. "Hamileymiş. Veteriner aradı bugün. Sahiplendiriyorlarmış yavruları. İlgilenir misiniz veya tanıdığınız iyi biri var mı sahiplenecek diye sordu. Öğlen oraya gittim. Diğer yavrular ev bulmuş bile kendine ben gidene kadar. Biz de bu minik kızla karşılaştık."