YARGI | Tanıdık Bi' Melodi

Yeni Başlangıçlar

Selamlaar!
Özleştik vallahi. Nasılsınız? Sizlerle kavuşunca daha iyi oluyorum ben. Güzel yorumlarınız, ilginiz beni çok mutlu ediyor💙 Tam bölümü atacakken de 11k olduğumuzu gördüm, ne çabuk büyüdük diyorum içimden🥹

Normalde dün atmayı planlıyordum bu bölümü fakat son anda eklemek istediğim birkaç sahne daha oldu. Ve iki partı bu bölümde birleştirme kararı aldım. Yani bu da demek oluyor ki, bu tek bölümlük bir kurgudur.

Sizi bölümle baş başa bırakmadan önce söylemek istediğim birkaç şey daha var. Hepinizin merakla beklediği bir kurgu daha var, biliyorum, devamlı soruyorsunuz. O da 'Bi anda'nın son bölümü. Onunla ilgili tam netleşmemiş ayrı planlarım var. Netleşmediği için de şu zaman gelir gibi bir şey de diyemiyorum size ne yazık ki☹️ Sadece birazcık zamanı var. Netleşince tabii ki sizlere duyuru geçeceğim.

Her neyse... Sizi daha fazla bekletmiyorum ve bölümle baş başa bırakıyorum. Umarım hoşunuza gider. Yorumlarınızı benimle paylaşmayı unutmayın lütfen🫶🏼
Sizleri seviyorum, yeni kurgularda görüşmek üzere💘
Keyifli okumalar!

******
Okuduğu bir kitapta şöyle bir cümle geçiyordu Ceylin'in: Tutkularının esiri olanların zihinleri sadece bir hedefe kilitlenmiştir; arzularını hayata geçirmek.*

Az önce yaşanan anlar da tutkularının esiri olmaları yüzünden mi yaşanmıştı? Bedenlerinin birbirini arzulamasından dolayı hissettikleri anlık duygulardan mıydı? Özlem miydi? İhtiyaç mı? Yoksa birbirlerine duydukları aşkın bir patlaması mı? Gözleri birbirinden bir an ayrılmazken sıcaklıkları birbirine karıştığı sırada Ceylin'in aklından bunlar geçiyordur. Ceylin kollarını tutunmak istercesine Ilgaz'ın omuzlarına dolar. Hızla alıp verdikleri nefeslerle göğüsleri birbirine çarpıyordur. Tül perdenin ardından içeri vuran sokak lambasının loş ışığında Ilgaz'ın çıplak kaslı sırtında parlayan ter damlalarını ve az önce bıraktığı çizikleri görür Ceylin. Kendi bedeninde de benzer kızarıklıkların olduğuna emminken bu durumdan hiç şikayetçi değildir.

Kasılan bedenleri gevşerken, Ilgaz Ceylin'in önce dudaklarına daha sonra da alnına bir öpücük kondurur fakat bir süre dudaklarını oradan çekmez. Bu an Ceylin'in aklına ilk boşanmalarından önce, eski evlerinde Ilgaz'a son kez sarılmayı teklif ettikten sonra son kez sevişmelerini getirmiştir. O zaman da aynı böyle bir an yaşanmıştı ve hemen sonrasında Ilgaz onu bırakıp gitmişti. Şimdi yine aynısını yaşayacaklarını biliyordur Ceylin. Öyle olacağını düşünüyordur en azından. Bu düşünce Ceylin'in gözlerinin dolmasına sebep olur. Bedenleri birbirinden ayrılınca dolan gözlerini gizlemek adına hızla başını çevirir Ceylin fakat Ilgaz'dan kaçamaz.

"Ceylin... Özür dilerim ben mi-" Ilgaz'ın içi sevdiği kadını incitmiş olma düşüncesiyle korkuyla dolar. Kendini Ceylin'in üzerinden çekerek yan tarafa yarı oturur pozisyonda uzanır.

"Bir şey yapmadın." gözünden akan yaşı elinin tersiyle siler.

"O zaman bu yaşlar niye?" aklına gelen ihtimalle Ilgaz'ın yüzü ciddileşir. Sertçe yutkunur. "Pişman mısın? O yüzden mi?"

Ceylin hiçbir şey diyemez. Buğulu gözleriyle Ilgaz'a bakar. Başını usulca iki yana sallar sadece. Yatakta yüzü cama dönük bir şekilde yan yatar. Ilgaz da bir süre durduktan sonra aynı şekilde yatar, sarılıp sarılmamak konusunda kararsızdır. Ceylin'in ise, şuanda deli gibi sevdiği adama sarılmaya, onun huzurlu kollarına ihtiyacı vardır. Ilgaz bir adım atamaz, Ceylin dile getiremez. Sessizlikleri bu sefer aralarındakileri çözmeye yetmez. Ilgaz ezbere bildiği tene, kokusunda huzur bulduğu saçlara şimdi dokunmaya çekiniyordur. Bu durum, Ilgaz'ın içinde günlerdir hissettiğinden çok daha büyük bir çaresizlik yaratır.