Alluring Gleam of Light (Scholar Series #2)

Chapter 27

Tuloy-tuloy at magaan ang biyahe namin patungong Ilocos. We've been talking for almost two hours now at hindi na kami nakatulog.

I loved it and enjoyed it well.

Mami-miss ko talaga 'to.

We took selfies inside the van. Paulit-ulit na nga lang minsan ang anggulo namin pero hindi ko siya tinigilan.

I need to stock more memories with him.

"Wear this as soon as we arrived there," Ani Elizzer habang inaabot sa akin ang itim na shades. "You've been so close to the spotlight, Jaile. I am the one scared for your career." Taimtim na sabi niya sa tabi ko.

I turned off my phone and leaned closer to him.

"Huwag mong alalahanin 'yon." Pinisil ko ang kamay niya.

"You sure?"

"Yes, babe." Sagot ko at lalo pang ipinagsiksikan ang sarili sa mga bisig niya. Ang init na nagmumula sa kaniyang katawan ay pumapawi sa lamig ng madaling araw.

How I wish it won't end. How I wish I could still have this kind of comfort whenever I am weak. How I wish I could be sheltered in his arms forever when it's storming out.

"Anyway, I have something for you. Pero ... sa Ilocos ko na ibibigay." My deep thoughts halted by Hadley when he spoke.

"Talaga?" Parang nabuhayan ako sa sinabi ni Elizzer. The trip is totally unplanned at naisipan niya pa iyon? Samantalang ako wala? Walang naihandang gift for him?

Umayos ako ng upo para matitigan ng maayos ang mukha niya. "Pero bakit mamaya pa? Ngayon na!"

"Mamaya na." Aniya at tinusok ang pisngi ko, while giving me a look na parang sising-sisi siyang sinabi niya agad sa akin ang tungkol doon dahil nagpupumilit na akong makita ngayon.

"Ang unfair." Ngumuso ako.

"Nasa trunk kasi." Tawa niya.

"Eh..." Bulong ko at lumapit sa kaniya habang pinaglalaruan ang tie ng kanyang hoodie. "Edi sabihan natin si kuya na mag-stop saglit para makuha natin 'yong ibibigay mo sa akin." Kinindatan ko siya.

"Ang kulit."

"Bakit? Ayaw mong kinukulit?"

His right brow automatically rose up upon hearing my words, simply biting the inside of his cheek to stifle a smile. "Actually..." Kinuha niya ang aking palad at hinalik-halikan. "Gusto ko ... Lalo na kung ikaw."

Napangiti akong masakit habang tinititigan siyang halikan ang aking kamay. You must've not like it, Elizzer. You must've hate me for bothering you seconds by seconds. You must've hate my noise so you won't feel like something is missing when I had already left.

Mabilis kong binawi ang palad ko sa kaniya na parang mapapaso ako sa na siyang ikinagulat niya. I panicked after seeing his shocked reaction so I tried forcing a smile.

"M-Mamaya na pala e-edi mamaya mo na rin 'ko halikan!" I said in nervousness, trying to save myself. It's intentional. I should not let ourselves have some sort of intimate contact starting from now.

Masanay na dapat siyang walang ganito. Masanay na rin dapat akong hindi niya nahahawakan, na hindi siya nadadampian.

Matapos ang ilang oras na biyahe, naramdaman ko na lamang ang paghinto ng sasakyan at ang dahan-dahan nitong pag-park sa tabi. We waited until it finally let us hopped out of it.

"Ang sakit ng pwet ko!" Sigaw ko pagkalabas ng van nang makarating na kami sa harap ng gate ng Vitalis Villas.

"I am so sorry. You know, I cannot ride through an airplane just to shorten the travel." Nilingon ko ang lalaking nagsalita sa likuran ko habang kunot ang noo at nakitang kay Elizzer iyon nanggaling.