Alluring Gleam of Light (Scholar Series #2)

Chapter 39

It has been a week, and finally, the ship docked at Osaka.

"Come on, Zy! We'll be late!" Sigaw ko sa kasama kong babae dahil matapos naming bumaba ng barko, nakatanaw pa rin siya roon at parang ayaw niya nang umalis.

"Ah, yeah! Heto na!" She smiled at me hesitantly.

Zy's been so silent ever since we dropped over Japan. Parang hindi siya masayang nakatungtong kami sa panibagong bansa.

"Hey ... Okay ka lang?" I held her hand, napalingon siya sa akin.

"O-Oo naman! Why not feel okay? Inaantok lang siguro ako. Shit!" sagot niya.

Hinayaan ko siyang magpahinga hanggang sa makarating kami sa five star hotel na tutuluyan namin ngayon. We took a nap and as soon as we woke up, we went out para kumain.

Namasyal kami sa kabuuan ng Osaka. Nag-picture rin kaming dalawa para sa memories.

Pag-uwi, pareho kaming pagod. She took a shower first, kaya naman habang naghihintay sa kaniyang matapos, inayos ko ang gamit ko.

Habang tinatanggal ang mga damit ko sa aking maleta ay saka ko lamang nakita ang cellphone ko. I've never tried opening it. Ayoko munang kumausap ng tao mula sa bansang iniwan ko kung sakali mang tumawag sila. At ayoko rin munang gumawa ng unang hakbang para kausapin sila kung sakaling hindi nila naisipang tawagan ako.

A bitter smile formed around my lips.

I then placed the phone back in my luggage.

"Your turn, Miss."

Kaagad akong nag-angat ng tingin kay Zy nang lumabas siya mula sa shower. I smiled at her and then I proceeded directly inside the bathroom to freshen myself up.

At exactly 11 PM, we drank wine while standing at the terrace, having a chill sight-seeing of the night life in Japan.

"I have a photoshoot tomorrow, you can come with me if you want." I told Zy, breaking the silence.

She sipped on her wine and then she glanced at me.

"Nope. May pupuntahan ako bukas." sagot niya.

Tumaas ang isa kong kilay. "Saan naman?"

"Kahit saan. Mag-iikot ako." She answered.

"I have no schedule na next day. Let's try Yakumido. It's a popular restaurant here in Osaka. We must try!" Kinikilig na pag-aya ko sa kaniya.

"G lang." Tipid na sagot niya.

Pinakatitigan ko siya habang siya ay tumitingin lamang sa repleksyon ng mga ilaw mula sa naglalakihang building sa labas sa wine na hawak niya.

"Tamlay natin, ah? Uwi na ba us ng Pilipinas? Mukhang miss mo na, e." I teased slightly laughing then rolled my eyes.

"His next route is Taiwan. Wala pa naman siya doon." She chortled, without denying everything.

Kinabukasan, nagising ako dahil sa malakas na ring ng cellphone ko. Someone is calling this early! Damn!

I grabbed my phone over the bedside table and as soon as I got to hold onto it, I opened my eyes to see who was calling. It's Kara from the Philippines.

"Yes? Hello?" Bungad ko habang kinukuskos ang mga mata.

"Your today's schedule is the photoshoot for your collab brand endorsement. Ngayon na po ang oras para mag-ayos, Miss Jaile. Huwag ka na pong matutulog." Kara reminded.

I yawned and nodded.

"Ito na, babangon na." sagot ko, sabay tabig ng comforter na nakatakip sa akin.

"Sabi ko naman sa'yo Madam, e. You should've let us be there. Matutulungan ka sana namin ngayon. We miss you na rin, Miss Jaile."