ADINI SEN KOY

_13_

Multimedyada Sedef'in ablası Armina var. Umarım beyenirsiniz sınavlardan dolayı ara vererek yazıyorum. Kitap hakkındaki görüşlerinizi yorum atarsanız sevinirim. İyi okumalar :))

Bu bölümün ithafı ; @bhs_bsh ve @sonumut20 'ye geliyor:))  ve tabikide siyahcam03  :))  müzik eşliğinde okuyun mutlaka , sonuna kadar :))
Kanepeye geçtiğimden beri uyku tutmadı aklımda sürekli Cem'le olan kavgamız geliyor. Bana dedikleri bir müziğin melodisi gibi kulaklarımda tekrarlanıyor , acı vererek. Güneş doğmak üzereydi , gecenin karalığı yavaş yavaş kayboluyor. Güneş doğmak için adeta savaş veriyordu ama kara bulutlar bir türlü izin vermiyordu. Birden şimşek çaktı , normalde olsa yerimden sıçrardım ama şimdi yerimden bile kıpırdamadım sanki gökkuşağını seyrediyorum. Yağmur yağmaya başladı , denizin hırçın dalgalarını duymak için balkona çıktım. Hem yağmur ıslatıyordu hem de esen rüzgar savuruyordu. Öyle bir şimşek çaktı ki heryer bembeyaz oldu ve birden gözlerimden yaşlar akmaya başladı. Durduramıyorum benden istemsiz bir şekilde akıyorlar. Ablamı defnederken ve şimdi de bu kadar şiddetli şimşek çakmıştı. Ablamın üstüne atılan en son toprak parçasından sonra bir şimşek çakmıştı. O gündrn sonra yagmurlu ve fırtınalı havalarda asla tek başıma uyuyamadım.

Omzumda bir el hissettim ve arkamı döndüğümde ablamı gördü. Hayır bu gerçek olmaz ! "A-abla ? Armina ,sen gerçek olmazsın ! sen öldün,öldün!!" bağırıyorum , ağlıyorum ve gülüyorum.

"Şiştt , ağlama canım. Neden ağlıyorsun ? Sen beni hiç sevmezdin , hiç anlaşamazdık seninle. Yoksa seviyor muydun ?" gülerek yanıma geldi " Ama ben seni çok seviyordum , hep gözünün içine baktım 'abla seni seviyorum' demeni bekledim ama sen bana hep 'senden nefret ediyorum!" dedin. Bak artık ben yokum nefret edeceğin bir ablan ahh ! Pardon biyolojik kardeşin yok. Sen bana hep böyle derdin." gözlerinde  yaşlar akmaya başladı. Tam bana sarılacakken birden kayboldu.
"Hayır , hayır ! Hayır !! Gitme !!! Senj çok ama çok seviyorum onların hepsini seni sinir etmek için söyledim."yere oturdum ve dizlerimi karnıma çektim "Sen benim herşeyimsin. Aile sırrımızı öğrendiğim için sana kötü davrandım ama hep seni sevdim."
Balkondan içeri Cem girince kafamı dizlerimin arasına alıp ağlamaya devam ettim.
"Hasta olucaksın , birde başıma kalma." dedi ve koluma girip beni içerihe kanapeye oturttu. "Bekle burda."
Bir süre sonra Mete'yle birlikte geri geldi.
"Abi bu iyice kafayı yedi ne yapıyosan yap artık."
"Tamam sen odana git, hazırlan saat yaklaşmış."
"Bak geldiğimde görmeyeceğim bu kızı."
"Uzatma Cem , tamam dedik."dişlerini sıkarak konuştu bu haliyl Cem'den bile daha kormunç gözüküyor.
"Ben diyeceğimo dedim gerisi sana kalmış."
"Beni delirtmeden git artık ve birdaha benimle böyle konuşma !"Cem tıslayarak odasına gitti.
  Mete beni kaldırmak için kolumdan tuttu. Ayakta duracak halim yoktu çok üşüyordum. Sırılsıklamdım , soğuktan degil ama şoktan dolayı titriyordum. Merdivelre giderken ayağım takıldı tam düşecekken Mete yakaladı ve kucağına aldı "Şu haline bir bak , delirdin mi sen?"
Evet delirdim kardeşin delirtti!

"Mete, ben..." ablamı gördüm , bana kızgındı. Daha doğrusu ona 'seni seviyorum' diyemediğim için bana çok kırgın. Ona seni seviyorum demeye gideceğim, bir dahaki sefere...
"Evet , sen ne ?"
"Yok birşey ." nasıl diyebilirim ki ?
"Söyle dedim!"
"Ben eve gidemem." al attım ortaya bir yalan devamını getir.
"Sedef ,inat etme  gideceksin o kadar."
Odaya geldigimiz için beni yere indirdi "Sıcak bir duş alacaksın, itiraz etme çünkü sormuyorum." sen demesende ben kendim girecektim zaten.
"Tamam , kurudu mu kıyafetlerim?"
"Kurutucuda al içinden giy."
"Peki tamam ama şu ev konusunda ciddiyim." gidersem sonumu biliyorum annemin bir çığlı ile kutu kutu ilaçlar...
"Neden ?"
"İşte." bir kerede tamam dese ne olurdu ki ?
"İşte nedir lan ? Gidiyosun dedim."
"Hayır! Kutu kutu ilaçlara bağımlı kalmak istemiyorum!"
"Ne ilacı ? Seni eve gönderiyoruz hastaneye değil!"
"Tamam inanma bana gelince görüşürüz."
Duş almadım kurulandıktan sonra kıyafetlerimi degiştirdim.