ADINI SEN KOY

_18_

Uzun bir ara oldu... Bu bölümü toparlamakta zorluk çektim çünkü fırsat bulamadım. Umarım beğenirsiniz ve lütfen görüşlerinizi yorum olarak atın :)) yazım yanlışlıkları için şimdiden özür dilerim:))

Hayat dediğin nedir ki ? İsteklerimiz mi yoksa yaşamamız mı ? İsteklerimiz için mi yaşıyoruz yoksa yaşadığım için mi isteklerimiz var ? Peki ya yaşamamak isteği nasıl oluyor , bu ikisi hayatımızın temelini oluştururken ?

Yaşamak istemiyorum. Duyduklarım ölüm sefonisi gibiydi; bir ılıklık geldi içime. Tüm bedenime yayılırken hafifleyen bedenim bir boşluktaydı...

"Baba sen çıldırdın mı!? " Mete'nin gürlemesi ile anca kendime gelebildim. "Sedef senin kızın değil! Bunu-"

Mete'nin lafını kesen babası oldu "Sakın bir daha bunu tekrarlama o senin kardeşin."

"Değil! O benim kardeşim değil!" Mete ağlayarak dizlerinin üstüne çöktü. "... insan kardeşine aşık olmaz."

Artık bende ağlamaya başladım Mete'nin yanına gitmek istedim ama babam beni tuttu "Sedef..."
"Baba lütfen bırak beni." Ağlayarak babama yalvarıyordum. Bacaklarım beni taşıyomuyor, dizlerim üstüne düşeceğim sırada babam kollarımdan sıkıca kavradı. Yaşlı gözlerle babama baktım "Içim acıyor baba..." kısık bir sesle devam ettim "Dayanamıyorum, bunun gerçek olmadığını biliyorum. Baba; bırakma beni! " hıçkırıklara boğuldum.

Babam bana sıkıca sarıldı ve başımı gögüsüne dayayıp hıçkırıklarımı bastırmaya çalıştım.

"Sedef benim kızım, her yönüyle bana benziyor bana gösterdiğin bu sahte DNA testinin hiçbir anlamı yok." Babamın bu sözleri birazda olsa beni sakinleştirdi.

"Sevgi hayatım o geceyi unutmadın değil mi? " Selim denen adam anneme bunu söyledikten sonra babamın öfkesini, derinliği artan nefesinden anlayabiliyorum. Diğer tarafta ise bunu duyan Mete ağlamayı keserek ayağa kalktı annemse birşey diyemedi!

"Bak Ahmet karın birşey diyemedi." Adam bizim perişan olduğumuzu gördükçe daha da keyif alarak devam etti "ama ben unutmadım hatta bak sonucunda dünyalar güzeli bir kızımız oldu." Selim 'Bey'! Mete'nin omzundan tutup sarstı "Heyt bee! Aslanıma bakın ne kadarda yakışıklı. Şu muntazamlığa bakın biri dünyalar güzeli kızım diğeri aslan parçası yakışıklı oğlum!" Adamın keyfi yerine dahada çok gelmeye başladı.

Bir anda babamın kolları benden düştü. Yüzüne baktım ama bana bakmıyordu Selim'e odaklanmıştı. Babam ağır adımlarla Selim'in karşısın geçti önce alay eder gibi güldü sonra Mete'ye başıyla benim yanıma geçmemi işaret etti tam o sırada Selim Mete'nin kolundan tuttu ve tabiki Mete kolunu çekti ve benim yanıma geldi. Sıkıca sarıldık.

Babam ise "Seni doğduğun güne pişman edeceğim aileme karışmak neymiş göreceksin." Dedi ,adamı yakapaça dışarı attı. Biraz boğuşma oldu ama hemen güvenlik  ayırdı.

Babam "Atın şu adamı dışarı! " demesiyle güvenlik anında harekete geçti. Babam içeri geri geldiğinde önce bize göz gezdirdi sonra bakışlarını anneme çevirdi. Ahh!! Anneme baktığımda şoka girmiş olduğunu gördüm; ayakta hareketsiz bir şekilde duruyordu.

Babam hemen yanına gitti "Hayatım iyi misin? " annem cevap vermiyordu.
Bizde babama yardım ederek annemi koltuğa oturttuk.

***************

Annem kendine geldikten sonra apar topar evimize döndük üstelik arkadaşlarıma haber veremeden! Durumu öğrendiklerinde anlayışla karşılaycaklarından eminim.

Bir gün geçmişti ve annemle babam odalarına çekilmiş özel bir konuşma yapıyorlar tabi ben bunu dinlemeden duramam. Kapıya kulağımı dayadım, çok anlaşılmasada duyabiliyordum.