𝐒𝐞𝐧 𝐕𝐞 𝐁𝐞𝐧, 𝐒𝐞𝐯𝐠𝐢𝐥𝐢𝐦 || 𝐂𝐨𝐮𝐧𝐭𝐫𝐲𝐡𝐮𝐦𝐚𝐧𝐬-𝐒𝐡𝐢𝐩

Belgrad Antlaşması

Bu bölüm, naletolsun9841 adanmıştır. Germen ve Avusturya dışında ki karakterler benim AU'ya ait değildir.

Bölümün shipi: Rusya Çarlığı ve Osmanlı İmparatorluğu
----------------------------
03/10/1739
Yer: Belgrad
Kutsal Roma Germen İmparatorluğu: Kadın
Avusturya Arşidüklüğü: Kadın
Rus Çarlığı: Erkek
Osmanlı İmparatorluğu: Erkek
-------------------------------

18 Eylül 1739'dan beri yazılan barış antlaşması sonunda imzalanmış, Rus-Osmanlı-Avusturya savaşları son bulmuştu.

Şimdi ise güzel, çiçekler ile donatılmış bahçe de çay keyfi yapıyordular. İmzalanan antlaşmanın minik bir kutlamasıydı bu.

Bayan Avusturya'nın gözleri bu ikilinin arasında gidip geliyordu.
Bay Osmanlı, umursamaz bir tavır ile düşünceler eşliğinde çayını yudumlarken, Bay Rusya ise kendisine çatık kaşlarla bakıyordu.

"Bay Rus, yoksa imzalanan antlaşma ile memnun değil misiniz?" diye sordu Bayan Avusturya.

Rusya'ya sorulan soru ile masa da olan iki çift göz kendisine döndü. Bakışlardan rahatsız olmuştu ama yine de bu lafın üzerine bir şey söylemek zorundaydı.

O karıya, bu savaşın zaten kendisini bir anda soktuğunu yüzüne doğru vurmak istiyordu ama doğru an bu değildi.

"Bayan Avusturya, bunu da nereden çıkardınız?" dedi sahte bir naziklik ile. Kesinlikle altta ki yatan mesajı herkes biliyordu.

"Kes sesini!"

"Ahaha- sadece sizi böyle dalgın görmek pekte alıştığımız bir şey değil, değil mi Bay Osmanlı?" diyerek onu da konuya kattı.

Osmanlı, bir kere daha dualarının kabul edilmediğini acı bir şekilde anladı. Neden kendisi bu sohbete dahil olunmuştu ki? İçinde ortalığı dağıtmak istiyordu ama bir şey yapamazdı tabi, sadece şimdilik...

"Haklısınız Bayan Avusturya, Bay Rus'u böyle görmeye alışık değiliz-"

Rus, onun bu sözlerine ağlasa mı yoksa kızsa mı bilemedi.. yüzünü asmıştı.

"İkinize de öyle gelmiş olabilir ama şu anda gayet keyfim yerinde-" dedi ve elinde ki fincanı takımı olan fincan altlığına koydu.
Tabiki de yalandı- aslında bir kısma doğruydu. Mutsuzdu çünkü Bayan Avusturya vardı. Onun yanında rahat olamıyordu çünkü Bayan Germen ile ittifaktı- 

İçinden ona sövmek ve onu buradan kovup tek başına kalmak istiyordu Osmanlı ile? Bu isteği bu kadar zor olmamalıydı, değil mi?

Sanırım, Tanrı kendisinin dualarını kabul etmiş olucak ki Bayan Avusturya'nın burnundan kan gelmeye başladı. Hemen eli ile burnunu tutup başını aşağıya eğdi. En sonunda böyle olduğunu anlamadan yanına gelen antlaşma imzaladığı iki erkek ülkenin yardımı ile ayağa kalktı.

Bay Osmanlı ve Rus'da onun bu haline karşı yanına gelmişti.

"Bayan Avusturya, siz iyi misiniz?" diyerek merakla sordu Osmanlı.

Rusya dengesinde bulunmasın da yardımcı olmak için elini Bayan Avusturya'nın sırtına koydu. Diğer eldivenli eli ile de kolu sarmıştı.

Avusturya'ya burun kanamasından sonra neler yapılması gerektiği hakkında tavsiyelerde bulunurken bir anda durdu ve gözleri fal taşı ile açıldı. İstemsizce kulakları kızardı.
Osmanlı'nın eli, sırtta koyduğu elin üzerindeydi.

Osmanlı, bu ayrıntıyı tabiki de fark etmişti ama rahatsız olmamıştı. Kendisi için hava hoştu.

Bayan Avusturya'nın yardımcıları en sonunda yanlarına geldi ve efendilerini saraya doğru götürdüler.

"Efendimiz ile ilgilendiğiniz için teşekkürlerimizi sunarız efendim. Kendisinin sağlık sorunları bu zamanlarda yükseldiğini herkes biliyor," kadının kahverengi gözleri ikilinin eldivenli, birbirini tutmuş ellerine çevirdi. Sanırım bu ikili de şu anda nasıl göründüklerinin farkında değildi. Hafif bir şekilde kıkırdayarak sözlerine devam etti.
"Umarım, tanrı sizi hiçte ayırmaz." duasını yaparak, saygıyla eğildi ve yanlarından gitti.

İki ülke de bir süre durdu, bu kadın ne şimdi öyle demişti ki?

Osmanlı, sol elinin dolu olduğunu fark etti ve eline baktı. Rus'un sağ eldivenli elini tutuyordu. Bir an mavi ekran verdi ama bir kaç saniye içinde toparlandı.

Rus, tabiki de elinin tutulduğunun farkındaydı ama kırk yılda bulduğu bu şansı kim kaçırmak isterdi ki?

Osmanlı,. saygısızlık olur diye ne diyeceğini bilemedi ve tuttuğu sağ eli iki elinin arasına alarak o tarafa döndü.

Rus bir anda neler döndüğünü anlamamıştı. Ona baktığında kendisine endişeli gözlerle bakan bir Osmanlı buldu. Eli ona ait olan iki elin arasındaydı. İstemsizce kalbi daha da hızlı çarpmaya başladı. Kanın yanaklarına doğru gittiğini hissediyordu.

"Rus, umarım ileride ki zamanlarda da bu müttefikliğimiz bozulmaz." dedi ve samimiyet dolu bir gülümseme sundu.

Rus, şu anda hayatı boyunca görebileceği en iyi manzaraya sahip olabilirdi. Keşke oturup izleyebilseydi ama saliseler kendisini kovalıyordu. Ona saygı eki kullanmadan seslenmesi de kendisi için bir adım olabilir miydi? Bugün kesinlikle onun günüydü.

"Tabiki de Osmanlı," diyerek boşta olan elini de Osmanlı'nın sağ elinin üzerine koydu.
Sanırım birazdan salavat getirip, birbirlerine sarılacaktı. Herneyse bu cümleyi boş verin-

"Bende umuyorum ki bu dostluğumuz(!) hiç bozulmasın." dedi ve kendi güzel yüzüne yakışan bir şekilde gülümsedi.

Osmanlı, bir an sadece durup sadece onu izledi. Aklından hiç bir şey geçmemişti. Karşısında ki adamın kalbini kırmak istemiyordu-

"Rus, size özel bir hediye olarak Anadolu topraklarından toplatılmış çiçekler takdir etmek istiyorum."

"Ne?" kesinlikle kendisi bunu beklemiyordu.

Osmanlı'nın yardımcılarından biri elinde ki bir buket dolusu ay çiçeği ile geldi. Aslında çiçekleri Bayan Avusturya için getirmişti ama bilmediği bir nedenle karşı ona vermekten vazgeçmişti. Belki de o kadına gıcık olduğu içindi- ama yine de çiçekleri Rus'a vermeyi yeğlerdi. Yardımcı saygıyla Rus'a uzattı. Ne yapacağını bilememişti.
Utana sıkıla, Osmanlı'ya teşekkür ederek buketi eline aldı. Artık favori çiçeği kesinlikle bunlardı.

"Ay çiçeklerin, siz gibi güzel oldukları için bunları seçtim. Tem renginiz ile çok uyumlu oldular." dedi samimi bir sesle. Gerçekten de yakışmıştı ona. En azından kendi düşüncesi buydu.

"B-ben teşekkür ederim. Bunları kesinlikle saklayacağım."

"Rica ederim, benim için bir zevkti." dedi ve başını sağ doğru çevirdi. Rus, onunda kendi yanakları gibi kızardığını fark etti. Dudakları yaşadığı duygular içinde kıvrıldı.

Bu güzel günü kimse bozamazdı...