EFSUNLU MELODİ

*-*ALINTICIK*-*

...

"Sen artık sadece Havin'in kuzeni Tuna'sın! Benimle hiç bir ilgin yok!" şimdi, şu anda konuşmamız gereken konu kesinlikle bu konu değildi! Konuşmam gereken kişi bile değildi! Her zamanki gibi en olur olmadık yerde karşıma çıkmış, bana engel oluyordu!

Altın sarısı parlayan gözleri bana döndüğünde keyifli bir ifade vardı yüzünde. "Öyle mi?" odama geldiğinden beri eline aldığı kitabımı kurcalayıp duruyordu. "Peki..." sayfaların arasından çıkardığı resmi benimde görebileceğim şekilde çevirdi. "...burada öyleymiş gibi görünmüyor da."

Resmi almak için atıldım. "O eskidendi! Aramızda hiç bir şey kalmadı!"

"Ama resim hala sende. Hem de sana hediye ettiğim kitabın arasında." Yüzündeki o eğlenen ifadeyi güzel bir yumrukla yok etmek istiyorum.

Onun bana aldığı her şeyi yakıp küle çevirmemiş miydim? Nereden çıkmıştı bunlar?! "Yakmayı unuttuğum bir kaç parça bir şey elbette ki çıkar. Onları da bulduğum anda yakarım!" gözlerim hala resimdeydi. Onun bana sarıldığı resim. 

Havin'in kaybolduğu ilk zamanlardı. Üzgün ruh halimden çıkarmak için arkadaşlarıyla bir partiye götürmüştü beni. Ben ağlamamak için kendimi zor tutarken Tuna bana sarılmıştı. İşte arkadaşlarından biride o zaman çekmişti bu fotoğrafı. İşin garip tarafı, bu resim ve kitap gözümün önünde dururken yakmayı unutmuş olmamdı.

...

"Bu da ne demek?!"

"Her şey ortada değil mi? Bir de anlamamış gibi soruyorsun?!" öfkeyle kısılan gözlerine bende karşılık verdim.

"Haddini aşıyorsun İan Blues! Seni ilgilendirmeyen şeylere burnunu sokuyorsun!"

"Seni korumaya çalışıyorum!" diye patladı. "Olacakları göremeyecek kadar körsün! Sana söylenenleri yapmamakta diretiyorsun! Neden böyle yaptıklarını bile hiç düşünmedin! Sorgusuz sualsiz kestirip atıyorsun! Görmeni istiyorum El-" bir anda duraksadı. "...Elif. gerçekleri gör. Cevapların aslında gözünün ününde olduğunu gör artık!"

"Bunun için benimle uğraştığını sanmıyorum."

Cevabıma karşılık daha da kısılıyor gözleri. Sinirlendiğini hissediyorum. O anda kontrol edemeyip güçlerini çağırıyor. Güçlerim ben çağırmadan harekete geçerken gözlerine bakıyorum. "Evet. Haklısın. Tek sebebim bu değil. Ama sen anlayamadıktan sonra açıklamaya çalışmanın da bir anlamı yok!" arkasını dönüp sert adımlarla benden uzaklaşırken öylece bakakaldım.

Ne demek istedi bu şimdi?

...