|Մաս 11|

59 5 0
                                    

Հաջորդ առավոտ

Նաբին արդեն արթնացել էր։Նա զննում էր տղայի գեղեցիկ դիմագծերը,իսկ տղան ամուր գրկել էր նրան և դեռ երազների մեջ էր։Նաբին իր ձեռքով սկսեց շոյել Թեհյոնի դեմքի։Դրանից տղան արթնացավ։

֊Կներես,որ արթնացրի։֊շշնջաց Նաբին։
Թեհյոնը համբուրեց աղջկա ճակատը։
֊Ոչինչ Նաբի։
Նրանք երկուսը երկար ժամանակ լուռ իրար էին նայում։Լռությունը խաղտեց Նաբին։
֊Ես երևի  չմոռանամ այս օրը։
Թեհյոնը ծիծաղեց։
֊Ինչու՞ երևի։Այդքան վատն էր,որ երևի։
֊Այշ Թե՜։Լսիր,բայց ինձ չի թվում,որ այս ամենը անարդյունք մնա,իսկ եթե հանկարծ ես հղիանամ։Ինչ պետք է ասեմ Նամջունին։
Թեհյոնը ոլորեց աչքերը։
֊Հե՜յ ինչ էլ լինի իմացիր,որ ես քո կողքին եմ Նաբի։Պետք չէ նման բաներ մտածել։Ես կկրեմ պատասխանատվություն։
Նաբին ժպտաց և գրկեց Թեհյոնին։

2 ժամ անց։
Նախաճաշից հետո,Նաբին և Թեհյոնը միասին հեռուստացույց էին դիտում,հանկարծ Թեհյոնին զանգ եկավ։
Դա Նամջունն էր։
֊Նաբի ձեռքերս ամբողջությամբ չիպսոտ են,պատասխանիր և դիր բարձրախոսի վրա։
Նաբին այդպես էլ արեց։

*Նամջուն հյոն*
֊Թեհյոն։Հարմար է խոսել։
֊Այո Նամջուն։
֊Թեհյոն ես ժամանակ չունեմ։Վիճակը վատ է։Դրանք ներխուժել են մեր առանձնատուն։Հոսոկը վիրավոր է։Դու պետք է գաս այստեղ։Բայց այս մասին Նաբիին ոչ մի խոսք։Կգաս *****հասցեով։

Թեհյոնը նայեց Նաբիին,ում աչքերից արդեն հոսում էին արցունքները։

Զանգը միանգամից անջատվեց։
֊Նաբի...
֊Ինձ տ..ար այն...այնտեղ։

֊Դա շատ վտանգավոր է Նաբի։
Աղջկա դեմքը ձեռքերի մեջ առնելով'ասաց Թեհյոնը։

Երբ սերը մահանաМесто, где живут истории. Откройте их для себя