Aynı apartmanda yaşayan beş kuzenin hikayesi. Aşkta da dostlukta da kaybeden bu beş kuzen ileride tekrardan bir araya gelebilecek mi? . . .
"Sende katilsin" diye tüm gücümle bağırdım. Aniden sessizlik düştü aramıza. Bana dokunmaya çalışan elleri dur...
Saat 01:28 bölüm atıyorum. Neden diye sormayın çünkü hazır düzenlemeyi bitirdim atayım dedim😘🥰
Bir önceki bölüme vasat demiştim. Okuyan üç beş kişiden üçü beşi de en çok o bölümü beğenmiş hahahaah. Boranın anlatım tarzını sevdiniz galiba. Bu bölümde Borandan dewamkee dostlar. Hadi geçelim bölümümüze💕
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🕊 🕊 🕊
Boran
Gece çökmüş üzerimize. Ben Papatya ile olan anılarımda kaybolurken Mabel yanı başımda kafasını duvara yaslamış uyuyor. Bu kadar zaman dayanabilmesine bile şükür. Sahura daha bir saat var. Ve biz genelde sahuru hep beraber yaparız. Bu yüzden uykusunu bölmektense olduğu yerde uyuması onun için daha iyi olur diye uyandırmıyorum onu. Bardakları toplayıp mutfağa koyduktan sonra odamdan kulaklığımı alıp balkona çıkıyorum. Yanına oturup yerleştiğimde kulaklığımı geçiriyorum kulağıma. Müzik listeme girip, karışık dinle butonuna basıyorum. Elif Kaya'dan 'Bir Bilebilsen' çalmaya başlıyor. Hafifçe gülümseyerek gözlerimi kapıyorum. Bu şarkı her şekliyle benim duygularımı yansıtıyor. O yüzden seviyorum bu şarkıyı dinlemeyi.
"Ömrümü yoluna serildiğini Gözümde yaş olup dizildiğini Çılgınlar misali sevildiğini Bir görebilsen ah bir görebilsen"
Her sözünde biraz daha yüreğim sızlıyor. Gözlerimde doluyor ama yaş akmaması için sıkıca kapatıyorum gözlerimi. Biraz daha sıkarsam gözlerim içeri kaçacak!
Müzik bitiyor açıyorum gözlerimi. Kirpiklerim ıslanmış. Siliyorum usul usul. Yorulduğumu hissediyorum. Ama vazgeçmeyi de düşünmüyorum. Müziği başa alıp tekrardan işkence çektiriyorum kendime.
"Hasretin bölerken uykularımı Çaresiz gizledim duygularımı Seni kaybetmenin korkularını Bir yenebilsem ah bir yenebilsem" -Müslüm Gürses
Şarkının kaçtır başa sardığından haberim yok ama onunla yaşadığım kırk yedinci anımın ortalarındayım şu an. Geçmişe gitmekten alamıyorum kendimi bu gece. Sizler için baştan anlatayım mı kırk yedinci anımı? Anlatayım. Birazda sizin başınızın etini yiyeyim Papatyada Papatya diye!..
🕊
9 Yıl Önce
Haziran ayı. Okullar yeni tatil olmuş. Hepimizin karnesi çok iyi. Bu yüzden babamlar söz verdiği gibi bisiklet almış bizlere. Mutluluktan havalara uçuyoruz. Hemen sürmek istiyoruz bisikletleri. Hava kararmak üzere olduğu için izin vermiyorlar. Ama bu sıkmıyor canımızı. Heyecanımızı yarına saklıyoruz.
''Yarın sabahtan akşama kadar bisiklet sürelim'' diyor Mabel heyecanla.
''Zabahaağ kadar sürelim'' diye bağırıyor Atakanla, Baran. Ben bir şey demeden gülmekle yetiniyorum bu uçarı hallerine. Hepimiz aşkla bisikletlerimizi bakarken sevdiğim kıza kayıyor gözlerim. Hiçbir yorumda bulunmadığını fark ediyorum. Yüzünü de asmış, 'bisikletini mi beğenmedi acaba?' diye düşünüyorum. Aslında tamda onun istediği gibi masmavi. Her yerinden mavi ışıltılı püsküller sarkıyor. Nesini beğenmedi ki? Bisikletimi bırakıp yanına gidiyorum. Bakışlarını bisikletinden çekip bana bakıyor birkaç saniye. Sonra tekrardan bisiklete çeviriyor bakışlarını.
