Kalplerin Cenaze Töreni🕊

Unuttun mu Beni?

Yeni Bölüme Hoş geldin Sevgili Okur 🤍

Ulu Önder Mustafa Kemal Atatürk'ü Saygı ve Minnetle anıyoruz🖤

Yine Mabelleyiz 🎈

♠️ ♠️ ♠️

Mabel

Zaman hızla ve her gün birbirine benzer şekilde akıyordu. Ramazanı bitirmiştik. Ve bayramın ilk gününü geçirmiştik. Klasik bir bayram sabahı olmuştu. Erkekler bayram namazına gitmiş, biz kadınlar kahvaltıyı hazırlamış, erkekler gelince de masaya oturmuştuk. Ve saatlerce çay, kahve eşliğinde masandan kalkmamıştık. Ardından anneannemi ziyarete gitmiştim. Boran'la, Atakan'da büyük dayısını ziyarete gitmiş, Papatya ile Baran'da baş başa kalmışlardı. 

Şimdi ise bayramın ikinci günündeydik. Ablamın düğününe çok çok az bir zaman kaldığı için bu gün alışverişe gidecektik hep beraber. Bu yüzden sabahın yedisinde ayağa dikilmiştik. Büyüklere ''Biz sonra geliriz yanınıza'' deyip uykuyu bırakmak istemesek de buna izin vermemişlerdi. Şimdi de tüm aile Mert abimin, ablamla beraber diğer kadınları almaya gelmesini bekliyorduk. Ardından ailenin büyük erkekleri de bir arabaya dolup peşlerinden gideceklerdi. Bizde Baran'ın külüstürüyle gidecektik. 

''Bari bir kahvaltı etseydik ya''

Evet, aile büyüklerimiz kahvaltı yaparsak geçe kalırız diye kahvaltı hazırlamamıştı. Açtım. Yanı başımda başını masanın üstüne koyup sızlanan Atakan'a destek çıktım. 

''Harbi neydi bu aceleniz?'' 

''Kızım gecikirdik kahvaltı yapsaydık. Erkenden halledelim işlerimizi.  Hem bayramdır, bir gelenimiz olur. Kapıda mı kalsınlar? Yarın da ablanın evini temizleyeceğiz. İşimiz çok. Ne kadar erken bitirirsek o kadar iyi'' 

''Anne ya'' diyerek sızlandım. Ardından devam ettim.

''Günler çuvala girmedi ya. Niye yarın yapıyoruz? Temizliği başka zaman yaparız''

''Olmaz kızım. Düğüne çok az kaldı. Babanla Antalya'ya gidip davetiye vereceğiz daha''

Yenilgiyle kapadım çenemi. Ablam evlendiği için heyecanlıydım ama bu işler aşırı yorucuydu. Git çeyiz bak, al, onu paketle, damat evine götür, aynı şekilde onlar sana gelsin, evi temizle, düz gibi gibi bir sürü şeyler. Ablamın hatırına ona yardımcı olmuştum. Ama gerçekten de çok zor işti. 

''Yok valla ben böyle aç aç yapamam'' dedi Baran iki gün önce Ramazandan çıkmamışız gibi.

''Gir al pastaneden birkaç poğaça oğlum. Tutsun seni'' dedi babam.

''Kuru kuru poğaça mı olur dayı ya?'' 

'' Serpme kahvaltı mı hazırlasın abim sana Baran. Sus oğlum'' dedi Halam. Baran usul usul önüne dönerken Boran konuştu.

''Biz bir yerde kahvaltı yaparız gençler merak etmeyin, oradan da alışverişe gideriz. Biz kendi alışverişimizi yapalım amca, sizle gelmemizin bir anlamı olmayacak gibi''

Başımı kaldırıp hayran hayran Boran'a baktım. Bizi öyle bir karmaşadan kurtarmıştı ki.

''E oğlum kıyafet?'' dedi Ömer amcam.

''Bizim çok sevdiğimiz bir mağaza var Ümraniye'de. Ona gideriz baba''

Büyükler birbirlerine bakarak anlaştıktan sonra babam konuştu. 

''İyi öyleyse gidin bakalım''

''E hadi kalkalım o zaman biz'' dedi Atakan oturduğu sandalyeden kalkarak.