Aynı apartmanda yaşayan beş kuzenin hikayesi. Aşkta da dostlukta da kaybeden bu beş kuzen ileride tekrardan bir araya gelebilecek mi? . . .
"Sende katilsin" diye tüm gücümle bağırdım. Aniden sessizlik düştü aramıza. Bana dokunmaya çalışan elleri dur...
Yks sürecimden dolayı asla düzenli bölüm atamıyorum. Bu durum sınava kadar böyle devam edecek. Bunun için sizlerden özür diliyorum. Hayırlısıyla şu dönemi atlatırsam düzenli bir şekilde bölüm atacağım✨
Ve son olarak İnstagramda paylaştığım reelstan buraya gelenler o kadar çok ki. Kitabımın bu kadar çok insanın kütüphanesine eklemesi benim için çok özel. Bir reelstan bu kadar etkileşimi beklemiyordum doğrusu. Çok mutlu ettiniz beni. Bunun için size çok teşekkür ederim 💖💖💖 Hazırsak geçelim bölümümüze 🧸
🦋 🦋 🦋
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu kelimelerin anlamını çok küçük yaşta öğrenmiştim ben.
İhanet denen şeyi öğrendiğime on yaşındaydım mesela. Annemin markete kadar gidiyorum deyip sevgilisiyle buluştuğu zaman, peşinden gidip onu başka bir adama sarılırken gördüğüm gün öğrenmiştim ihaneti.
Hayal kırıklığını annemin beni ziyarete geldiğini sandığım oysa ki kardeşimi bırakıp tamamen bizden kopmak için geldiği gün öğrenmiştim.
Güveniyse babamın bizi kolları altına aldığı, bize hem annelik hem de babalık yaptığı zaman öğrenmiştim. Hala daha bu kelimenin anlamını iliklerime kadar hissediyordum. Her zamanda hissedecektim, biliyordum. Babam... Canım. En sevdiğimdi bu dünyada.
Peki ya Sevda, Aşk, Kaybetmek? Ve Boran... Bu kelimelerin anlamlarını dört yıl önce, Boran'ın onca yolu benim için geldiğinde öğrenmiştim. Kalbimin ona ait olduğunu o gün iliklerime kadar hissetmiştim. Yaşadığım o gün, o duygular benim için dünyanın en güzel şeyiydi.
4 Yıl Önce
Üstüme giydiğim mavi çiçekli elbisem hafif rüzgardan dolayı uçuşuyor. Bahçedeki Sakura ağacının altına sinmiş elimde annemin benim için aldığı -ama asla benim tarzım olmayan- bir bilim kurgu kitabı. Okurken afakanlar basıyor. O kadar sıkıcı ki. Normalde iki günde bir kitap kitap bitirebilen ben beş gündür bir kitabı bile bitiremiyorum.
Evet annemdeydim. Bir daha asla yüzüne dahi bakmam dediğim annemde. Yıllar önce düşük yaptıktan sonra tekrar İlhan'ı almaya gelmişti yüzsüzce. Babam buna izin vermemişti tabi ki de. Annem ısrarlarını artırınca da babam bizleri arada sırada görebilmesi için izin vermişti. Ben bunu hiç istememiştim ama İlhan'ın bir anneye ihtiyaç duyduğunu anlayınca onun yanında olabilmek adına annemle görüşmeyi kabul etmiştim o zamanlar.
Okullar tatil olduktan hemen sonra yanıma gelmişti Annem. Başta görüşmeyi reddetmiştim ama babam görüşmem konusunda ısrarcı olunca, onun hatırına kabul etmiştim. Sonrasında ise yaklaşan doğum günümü onunla geçirmemi, bir süre onunla kalmamı teklif etmişti bana. Ben başta yine kabul etmemiş ve sonra yine babamın ısrarı sonucu kabul etmek zorunda kalmıştım. Beş gündür de buradaydım. Babam ısrar etmemiş olsaydı annemin laflarına asla kanmazdım. Çünkü biliyordum, buradan gittikten sonra bir daha aklına gelene kadar iletişim kurmayacaktı benimle!
