Kalplerin Cenaze Töreni🕊

Gel, Anla Halimden

Merhaba! Yeni bölüme hoş geldin sevgili okur💜

🐚 🐚 🐚

Papatya

4 Yıl Önce

Günün sonuna gelmiştik artık. Aramızda üç saatlik bir mesafede olsa kalbim Boran'la ayrılacağımız için buruktu.

Evin önüne gelmiştik. Kendim gidebileceğimi söylesem de kabul etmemiş, eve kadar benimle yürümüştü. Benimde zaten işime geldiği için çok itiraz etmeden kabul etmiştim. Hiçbir şey konuşmadan kalp çarpıntılarımızla yürümüştük yolu. Arada birbirimize kaçamak bakışlar atarak utana utana yürümek keyif verici olmuştu.

Şimdi ise vedalaşma vaktiydi. Ve ben nasıl davranmam gerektiğini bilmiyordum. Bundan önce olsa sarılmaktan çekinmeyebilirdim. Ama şu an bunu yapacak cesaretim aska yoktu ki sarılırsam kollarına yığılabilirdim. Sanırım bir süre ona olan hislerime, tepkilerime alışmam ve onları dizginlemem gerekecekti.

"Selam söylersin evdekilere"

Ona hoşça kal demeyi geciktirmek için şu an söyleyebileceğim tek şey buydu.

"Söylerim, sende Hafsa ablaya selam söylersin"

"Karşılaşırsak söylerim" diyorum yüzümü buruşturarak. Anlayışla başını sallıyor.

"İyi öyleyse, görüşürüz"

"Ne zaman?" diyorum aniden. Boran bu sorumu beklemiyor olacak ki yüzünde çok tatlı bir sevimlilik beliriyor. Sonrasında ise gözlerini kaçırıyor, başını yana atıp gülümsüyor. O an ki hali hiç olmadığı kadar karizmatik geliyor gözüme.

"Ne zaman gelmemi istersin?" diyor çapkınca. Omuzlarımı kaldırıp indiriyorum.

"Bana ne canım, ne zaman istersen gel"

"Ne zaman istersem mi?"

"Ne zaman istersen"

"İyi öyleyse güle güle" diyor neşeyle.

Elimi uzatıyorum ona resmi bir şekilde, el sıkışıyoruz. Birde tokalaş istersen Papatya.

"Güle güle"

Boran ağır ağır arkasını dönüyor. Uzaklaşıyor benden. Üç adımda bir arkasına dönüp bana bakıyor. Her defasında gülümsüyorum ona. Sonra köşeyi dönmesi gerekiyor. Tekrar dönüyor bana. Gülümseyerek el sallıyor. Bende aynı şekilde karşılık verince gözden kayboluyor. İçimde buruk bir bir hisle evin kapısından içeri giriyorum. O sırada Selim'in sesi çalınıyor kulaklarıma.

"Ağlayacaksan gel burada ağla"

Kafamı sesin olduğu yöne çevirince, balkonda elinde iki tane kupayla durduğunu görüyorum.

"Aç kapıyı" diyorum gülümseyerek.

"Açık"

Demir kapıyı çekip Selim'in evine geçiyorum. Benim için açık bıraktığı kapıdan içeri girdiğimde Şeyma ablayla karşılaşıyorum. Selim'in annesi kendisi.