Kalplerin Cenaze Töreni🕊

Ver Bana Yüreğini

Herkese Merhaba. Yeni Bölüme Hoş geldin Sevgili Okur 💕

Uzun zaman oldu bölüm atmayalı. Kişisel sebeplerden ötürü diyelim bir tutturamadım buranın düzenini.

Küçük Bir güncelleme de yapayım ben ikinci kez mezuna kaldım🥴 Ne zaman bitecek benim bu yks savaşı🥲

Her neyse hayallerim için pes etmeyeceğim.
Tıpkı Mabel gibi gastronomi bölümünü kazanacağım.

Bu bölüm Boran taktik maktik yok bam bam bam bir şekilde ilerleyecek🤙

Ve Selimmm. Selim'i iyice kitaba sokuyorum. Başta Selim'e çok yer vermeyecektim. Hatta karakteri bile cins bir karakter olacaktı ama yazmaya başladıkça Selim karakterini kötüleştiremedim ve şeker gibi bir adam çıktı ortaya.

E bu kadar şekerken de böyle güzel karakteri iki üç bölümle harcamak olmaz. Hem kitaba sokacağım hem de ona bu kitapta olan biriyle bir kitap yazacağım. Aklımda bir kurgu var ama bunu yazmam en az bir yılı aşkın süre var....

Çok konuştum. Bölümümüze geçelim. Keyifli okumalar✨

🫀 🫀 🫀

Boran

''Sevdana gönül verdim
Düşürdü beni dillere''

Elimde ki paspasla yerleri silerken bir yandan da şarkı mırıldanıyordum. Mabel yanıma geldikten sonra pek uyuyamamıştım. Bu yüzden bende pastaneye yardıma inmiştim. Hiç olmadığım kadar neşeliydim bugün. Çünkü bir şeylerin yola gireceğini hissediyordum. Papatya ile güzel bir yola adım atacaktık, inanıyordum.

"Aşkına yürek verdim
Savurdu beni küllere
Ne senle-''

''Bakar mısınız?''

Şarkımı kesen sese ''Tabi'' diyerek elimde ki paspası kenara bıraktım. Ardından kasa tarafına geçip müşteri ile ilgilendim.

''Buyurun?''

''Bana yedi dilim cevizli yedi dilimde Antep fıstıklı baklava verebilir misin?''

''Hemen''

Orta boyutta bir kutu alıp baklavaları dizdim. Ardından kutunun ağzını kapatıp bantladım. Baklavayı tarttıktan sonra poşetleyip müşteriye uzattım.

''373 tl''

Müşteri kartını uzatınca pos makinesine uzandım. Temassız ödeme ile hızlıca ödemeyi yaptıktan sonra fişini uzattım.

''Afiyet olsun. Hayırlı ramazanlar''

''Teşekkürler. Kolay gelsin''

''Sağ olun, iyi günler!''

Müşteri pastaneden çıkarken bende işimin başına geçtim. Paspası elime alırken kapının pervazına yaslanıp beni izleyen amcamı gördüm.

''Yazılım mühendisliğini bırakıp pastaneye ortak olmaya ne dersin?''

Yüzümü buruşturdum.

''Hayır derim valla amca''

Güzelce bir kahkaha attı.

''Tüh desene işler yine bana kaldı'' dedi iç çekerek.

''Maalesef'' dedim yüzümü düşürerek. Ardından gülmeye başladım.