"ကိုကိုက ဒွိလိင်ဘဲ"
"အဟင့်!! "
လရိပ်အခုချက်ချင်းသေသွားဖို့ကိုသာမျှော်လင့်နေတယ်
သူနှစ်ပေါင်းများစွာထိန်းသိမ်းလာရတဲ့လျို့ဝှက်ချက်ကို ဒီကလေးသိသွားရတယ်လို့
တီ!!တီ!!
ကိုကိုရဲ့အလှကိုသေချာခံစားနေတဲ့အချိန်မှာဖုန်းဝင်လာတာကြောင့်ရှိန်စိတ်ညစ်သွားတယ်
"ကျစ် အရေးထဲဒီစောက်ဖုန်းကလည်း ဟယ်လို"
"ဟိတ်ကောင်!! ဆက်ရှိန်သစ်"
"ပါးရာ ဘာလို့ဒီလောက်တောင်အော်နေရတာလဲ"
ရှိန်ဖုန်းပြောရန်ထွက်သွားလိုက်တယ်
ဒါပေမဲ့သူတံခါးကိုသော့ခတ်ဖို့မေ့သွားတယ်
"မင်း ! ကောင်းလေးတစ်ယောက်ကိုအတင်းဆွဲခေါ်သွားတယ်ဆို "
"ပါးကိုဘယ်သူပြောလဲ"
"နေရာတိုင်းမှာငါ့အသိတွေရှိတယ် "
"အဟက်! ဟုတ်တယ် သူကတစ်ခြားလူမဟုတ်ဘူးပါးကျွန်တော်ကိုစာသင်ပေးဖို့ခေါ်ထားတဲ့ဂိုက်ဘဲ သူကိုကျွန်တော်သဘောကျတယ် အပိုင်လိုချင်တယ်"
လရိပ် ရှိန်ထွက်သွားတာကိုအခွင့်ကောင်းယူပြီးထွက်ပြေးဖို့ကြံကာ အဝတ်တွေကိုအမြန်ပြန်ဝတ်လိုက်တယ်
တံခါးကသော့မခတ်ထားတာကြောင့်လရိပ်အတွက်အဆင်ပြေချောမွေ့နေတယ်
သူအခန်းပြင်ရောက်တာနဲ့နည်းနည်းမှလှည့်မကြည့်ဘဲပြေးတော့တယ်
သူ့ကိုဒီကောင်လေးပြန်မိသွားရင်သူ့ဘဝကမတွေးဝံ့စရာ
ဖုန်းပြောပြီးပြန်ဝင်လာတော့ သူချစ်ရတဲ့ကိုကိုကိုမေတွ့ေတာ့
"အဟက်!ထွက်ပြေးသွားတာဘဲ ခင်ဗျားကလွှတ်ပေးလို့မရဘူးဘဲ"
လရိပ်အရှိန်တင်ပြီး ပြေးမိတယ်
"ဟော!!ဟဲ"
လရိပ်အနောက်လှည့်ကြည့်လိုက်တယ် ဟိုကလေးမပါလာမှန်းသိတော့မှရပ်ရဲတယ်
"ဟူး တော်ပါသေးရဲ့ "
သူဘယ်နေရာရောက်လာမှန်းမသိ၍ခြေဉီးတည့်ရာလျှောက်ဖို့ဘဲစဉ်းစားလိုက်တယ်
"ဝေ့ ရှေ့ကမိန်းကလေး ဘယ်သွားမလို့လဲ"
လရိပ်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ တောသူတောင်သားများဖြစ်ပံုရသည့် မိန်းမကြီး ၂ယောက်နဲ့ ဉီးကြီး တစ်ယောက်ကိုတွေ့လိုက်ရတယ်
