İsmimi seviyordum aslında,giden babamdan kalan tek şey soyadım ve ismimdi.
Bana gerçek anlamda tek değer veren kişi olduğunu düşünüyordum bazen.
Tarakla resmen yolduğum sarı saçlarımı elimde topak haline getirerek ahşap masanın üzerine bıraktım.
Birazdan annem odama girecek ve günlük sızlanmalarına başlayacakı.Annem hakkında ise...
Beni sevip sevmediği konusunda emin değilim ama, Kendini sevmediğinden emindim. Sevilmediği bir evlilik onun için zordu,hele ki eşi ülkenin imparatoruysa bu daha da zordu.
Bir de işin o kısmı var ya, Kralımız,
Hwang hyunjin
Hwang hyunjin çok merhametli biridir,bir imparator olsa dahi, Çok zeki biridir,hangıl yazı sistemini ondan öğrenmiştim mesela.
Aynı zamanda çok cesaretlidir, Bunu yanında adamları yokken yaşanan saldırıda beni arkasına alarak kendi kılıcıyla savaştığında anlamıştım.
Peki o zaman sorun neydi?
Annemin her gece kollarımda ağlaması mı?
Tanrım yongbok beni yine odasına almadı, Herkes lanet bir cariyeye tutulduğundan bahsediyor, Geceleri asla onunla kalamadım, O zaman neden evlendim ben yongbok Sevilmeyeceksem neden?
Beni yoruyordu sanırım ikisinin ilişkisi, Her neyse umrumda olmamalı zaten
Babamdan kalan kitapları okumaya devam etmeliyim ki, Biricik babamın ben doğmadan önce o güzel müstakil evde neler hissettiğini anlayabileyim değil mi?
Gözümdeki yaşı silerken kapı çaldı,
Annem yüksek ihtimalle diyerek kapıyı açmamla
Diz çöktüm.
"E-efendim özür dilerim annem sanmıştım"
-Sorun değil yongbok
Kadife gibi sesiyle konuşan kralımızı dinlerken hep bu his,
-Hayranlık-
Eliyle çenemden tutarak ona bakmamı sağladı,şaşırmadım. Anneme gösteremediği şefkati bana gösterirdi hep, Yaşı çok olmamasına rağmen beni oğlu yerine koyuyor olabilirdi.
-Küçük prens yine neden ağladı bakalım?
Ağladığımı unutmuştum.
Ağlamamdan hoşlanmıyordu,birilerinin beni üzdüğünü zannediyordu her seferinde Benim kendi kendimi üzdüğümü bilmeden...
"Kralım b-ben kitap okuyordum da"
-Beraber okuyalım ister misin?
--Lee yongbokk!
Hayır anne sırası değil hayır
--Kralımm
Annem Kralı görünce hemen eğilip selam verdi ve gözleri ışıldadı, Onun için geldiğini düşünmüştü ki Umarım öyleydi ama Hwang hyunjinin yüzü asla az önceki gibi değildi,
Buz gibi bakıyordu,boş bir duvara bakar gibi bakıyordu.
Güzel bir his vermiyordu bu bakışlar bana ama ne tuhaftır ki asla bana o şekilde bakmamıştı.
-Gitmem gerek sağlığın hakkında yongbokla konuştum iyi görünüyorsun zevcem Ben gidiyorum yongbok kitap sözüm hep geçerli ve kütüphaneme istediğin an gelebilirsin
"Teşekkürler efendim"
Geriye annemi teselli etmek kalıyordu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
