Chapter 26

126 7 2
                                    

Trust



My curiosity won’t stop bothering me so I plan to sneak out of my room


I walk outside my room and tip toed when I reach kuya’s room

It’s already 11 in the evening


I wonder how will I go to the school’s roof top at this hour


“I’m still waiting, I won’t leave unless you come here”

That made my conscience haunt me, what if may mangyaring masama sa kanya? Kasalanan ko pa yun.

Ah bahala na talaga!


I got out of the house without someone noticing me


The only problem I have right now is the guard


I slowly walk towards there


‘kapag gising pa ang guard ay hindi na ako tutuloy, it’s a sign for me to stop what I’m planning to do’

I confidently walk towards the guard’s house because I know the guard is still awake but I swallowed hard when the guard is sleeping


‘Oh! I guess it’s sign for me to go’

‘okay last sign po, kapag walang taxi ay hindi na talaga ako tutuloy

Para akong binagsakan ng langit at lupa ng may dumaang taxi at ng makita ako nito ay bumalik ito at tumigil sa harap ko



Sasakay po kayo ma’am? Dito na po kayo sumakay ma’am kilala po ako ng daddy ninyo”

Lalo akong kinabahan sa sinabi niya, paano kung magsumbong siya sa daddy ko?!



“Ah hindi na po, may susundo po sa’kin”
Pagsisinungaling ko dahil baka malaman pa ni daddy na nagpunta ako ng school ng ganitong oras



“Kung inaalala niyo po na sasabihin ko sa daddy niyo ay makakaasa po kayong tikom ang bibig ko kung yun ang nais ninyo ma’am” magalang na paliwanag nito



“Totoo po? Kapag po nakarating sa daddy ko ay tiyak po na magagalitan ako”



“Hindi po ako magsasabi ma’am, hindi din naman ho kami masyadong close ng daddy niyo, sakay na ho kayo

Wala na akong nagawa kung hindi ang sumakay



I texted the unknown number



“What do you want? I’m going there”



‘Damn! Bakit ba ako nagtitiwala sa dito?!’

Unknow number:
Really?! Let’s meet at the park near your village



Niloloko ba ako nito?!’



“I thought you’re in school?”
I replied



Unknown number:
I changed my plan.

Hindi ko alam kung bakit pero kinabahan ako dahil sa sinabi niya



“Ah manong dyan na lang po sa park”

Agad naman nitong pinatigil ang sasakyan



“Here manong, keep the change po, salamat” inabot ko ang bayad ngunit hindi niya iyon tinanggap



“Nako ma’am eh isang libo ho ito, hindi ko ho iyan matatanggap nahihiyang sambit nito



“Ayos lang ho, deserve niyo po iyan dahil anong oras na din eh bumabyahe pa kayo” nginitian ko siya



tanggapin niyo na ho, kapag hindi ho ay isusumbong ko kayo sa daddy” pagbibiro ko pa



“Hala ay nako kapag tayo’y nagkita ay tsaka ko na lamang ho ibabalik ang sukli mo ma’am”
Tinanggap niya ito at binuksan ko na ang pinto ngunit napatigil ako sa sinabi niya



Mag-iingat ho kayo ma’am, madilim na po sa parteng yan ng park”



“Salamat po, may kakausapin lang ho ako, ingat po pag-uwi”

Lumabas na’ko bago pa ako pangunahan ng kaba



I don’t know why I’m curious,
Well I guess curiosity really kills the cat



Umupo ako sa swing at naghintay ng ilang minuto doon



Maya maya pa ay may nakita akong anino sa gilid ng puno hindi malayo sa kinatatayuan ko



Nanginig ang kamay ko sa kaba ng makita ko ang kumikinang na kutsilyo na hawak nito



Hindi ako maka-alis sa pwesto ko, para akong naestatwa lalo nang maglakad siya papalapit sa akin



“S-sino ka?” nauutal kong saad

Humigpit ang hawak ko sa cellphone at wallet na dala ko

Wala akong dalang kahit anong sandata na pwede kong ipanlaban sa taong ito

Hinihiling ko na sana ay may dumaan man lang o kaya ay balikan ako ni manong ngunit napakalabo niyon



Napasinghap ako ng mula sa likuran ko ay may pumulupot na braso sa may bandang leeg ko

May inilabas itong panyo at inilagay iyon sa ilong ko

Wala akong choice kung hindi langhapin iyon dahil hindi ako makahinga


Pagkalanghap niyon ay kasabay ang pagkirot ng ilong ko dahil sa maraming likidong nakalagay sa panyo


Unti-unting umaakyat iyon sa ulo ko at sobrang sakit niyon, naramdaman kong tumulo ang luha ko




‘Someone please help me’
I desperately pray on my mind



Nakita ko kung paano ngumiti ang lalaking nasa harapan ko







“H-hyuta, p-please help me…”

That was the last line I said before I got unconscious.





-----
Reminder: trust isn't for everybody

Keep safe y'all
-Gorjudssss






Her Sweetest NightmareTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon