YENİK DÜŞTÜK [TOM MARVOLO RİDDLE]

2

Allen: Ailem beni eski püskü bir yetımhaneye bıraktı. Gerçi onlara aile demeye utanıyorum. Burda birsürü aptal çocuklar var. Hepsi sadece koşturup oyun oynuyorlar. Benim tek dostlarım hayvanlardır. Özellikle de yılanlar.

Chloe: ahh yine bir çocuk. Maalesef başka oda yok. Onu onunla aynı odaya koymak zorundayız.

Ne dediğini anlamadım ama üstelemedim. Sanırım bi oda ArKaDaŞıM olucak. Ne mutlu(!).
Odaya girdik. Eski gıcırdayan beyaz bir kapı, çürümüş duvarlar, bir masa, bir pencere ve iki yatak vardı o odada. Bir de çocuk. Kumral saçları, yeşil gözleri ve çok soğuk duran bi çocuk.

Çocuk: kimseyi istemiyorum mrs. chloe
Chloe: ah hadi kapa çeneni. Burası senin özel otelin değil. Herkese ayrı oda yapıcak imkanımız yok. Eğer bu kıza da tuhaf şekilde zarar verirsen seni burdan atarım.

Beni odaya bıraktı. Pek eşyam olmadığı için bir poşete koymuştum kıyafetlerimi. Kapı kapandıkdan sonra ne yapıcağımı bilemedim ve öylece ayakta durdum. En sonunda geçip yatağa oturdum. İnsanlarla konuşmayı sevmem. Tek kelime etmedim. O da etmedi. Bir kaç dakika sonra bana "sen de gidiceksin" dedi ve beni duvara elini sürmeden fırlattı. Daha sonra kemiklerimin kırıldığını hissettim ama krılımadığını biliyordum. Çıtımı çıkarmadım. Orda öylece bacağmı kendime çekip sıkdım kendimi. Durduktan sonra şaşırmıştım. Ağzımdan "sen.. sen de yapabiliyorsun.." İlk defa benim yapabildiğim şeyleri yapabilen biriyle karşılaştım. Çocuk "ne" dedi. "Senin de güçlerin var. Tıpkı- tıpkı benim ki gibi" Çocuk şaşırmış olmalı ki bi kaç saniye konuşamadı. Daha sonra "kanıtla" dedi. Canımı yaktığı için ben de onun canını yakıcaktım. Hem de kanıtlamış olacaktım. Elimi dahi kaldırmadan bakışımla ve tek bir kafa hareketimle onu duvara sertçe fırlattım. "Sen ne yaptığını sanıy-" lafı yarıda kesildi çünkü ne yaptığımın farkına vardı.

Yazarrrdann:

Çocuk ilk defa kendisi gibi biriyle karşılaşmıştı. Nasıl hissettiğini bilmiyordu ama sanırım biraz içinde heyecan vardı ve kendini yabancı hissetmiyordu. Çocuk tanışma gereğinde bulundu. Kıza elini uzattı ve " Tom Marvolo Riddle" dedi. Kız da " Allen Darker" dedi ve uzattığı elini sıktı. İkili yaklaşık 2 ay sonunda iyice yakınlaşmıştı. Tüm çocuklar onlardan korkardı. İkisi de hiç gülmezdi. Tabii çocukların canını yaktıkları, korkuttukları zamanları saymazsak. Kahkaha atmazlardı ama yüzlerine pis bi sırıtış kondururlardı. Bundan zevk alıyorlardı. İkili hep ceza alırdı. Ama akıllanmazlardı. Bir gün Bayan Chloe kapıyı açtı ve içeri yaşlı bi adam geldi. İkiliye sürekli deli doktoru çağırdıkları için yine doktor sandılar.

Adam: merhana çocuklar.
Allen: doktora ihtiyacımız yok.
Tom: biz deli değiliz.
Adam: ahh ben bir doktor değilim. Bir öğretmenim.
Tom: yalan söylüyorsun
Adam: siz değişik şeyler yapabiliyor musunuz bakalım. Hmmm diğer çocukların yapamadığı şeylerrr
Allen: eşyaları dokunmadan hareket ettirebiliyoruz, bize kötülük yapanların canını dokumadan yakabiliyoruz
Tom:İstersek onları boğabiliyoruz.
Adam: evet siz farklısınız. Ben de sizin gibiyim. Farklıyım. 1 Eylülde gitmemiz gerekicek. Adam tam kapıdan cıkarken "yılanlarla da konuşabiliyoruz. Bu da normal değil mi efendim?" Dedim. Adam şaşırır gibi oldu ama sonra buruk gülümsemeyle çıkti

___________________

Selamünaleykum ey ahali😘