Yanına geldim ve oturdum, " merhaba" dedim hiçbirşey demeden yüzüme öylece baktı. Ve "merhaba" dedi önüme dönüp tahtaya birşeyler yazan hocayı izlemeye başladım birden aklima bugun beni düşüren çocuk geldi. Nedense gözleri aklımdan çıkmıyordu yanımda oturan hoca sayesinde adını bildiğim Emre sürekli bana bakıp duruyordu.
Bundan çok rahatsız olmama rağmen birşey söylemedim o an zil çaldı ve direk yerimden fırladım. Emre'nin yanından kurtulduğum için mutluydum yürümeye devam ederken yangın merdivenlerine çıkan kapıyı buldum oraya gidip gitmemekte kararsızdım çünkü okulu bilmiyordum.
Neyse biraz kafamı dinledikten sonra çıkarım diyerek kapıyı açtım ve içeri girdim okulun arkasındaki çimlik alanda park vardı ve merdiven demirlerinin arasından park çok güzel görünüyordu.
Hemen merdivenlere oturdum ve kulaklığımı taktım kafami demire yaslayıp dinlemeye başladım.
Birsüre öyle bekledim ve gozlerimi kapatıp sarkıya odaklanmaya çalıştım. Nasıl olduğunu anlamadığım bir halde gözlerimi açtığımda hava kararmıştı bir anda ayağa kalkıp etrafa baktım parkta kimse yoktu hemen telefondan saate baktım ve saat 01:24'dü uyuya kalmıştım. Ne yapacağımı düşünürken aklıma ailemi aramak geldi tam ekranı açmışken telefonum birden kapandı simdi ne yapacaktım hiçbir fikrim yoktu.
En son başka çarem olmadığı için okulu gezmeye karar verdim evet bu saatte biri olmazdı ama belki bi ihtimal dışarı çıkabileceğim bir yer bulurdum. Hemen kapıyı açtım ve içeri girdim koridor kapkaranlıktı ama karanlıktan korkan biri değildim "gece" benim hayatımdaki seslerin kelimeye dönüşmüş haliydi "gecenin sesini" hep sevmiştim. Yürümeye başladım önüme merdiven çıktı ve ordan indim bu koridorda az da olsa ışık vardı yürümeye devam ettim.
Yürürken bi anda ışığı olan bir oda çıktı önüme ve oraya girmeye karar verdim çünkü koridorda yürüyerek biryere varamayacağımı anlamıştım. Odanın önüne geldiğimde odada biri vardı oturuyordu arkası dönük olduğu için tanıyamamıştım. İçeri girmeden kapıda bekliyordum içerideki kimdi bilmiyordum bu yuzden girmek istemedim.
Üstü simsiyah biriydi içeri girmek istiyordum ama kararsızdım tanımıyordum o kişiyi daha fazla dayanamayıp içeri girmeye karar verdim ve içeri girdim. Bana arkası dönük olan kişinin karşısına geçmek için ilerledim tam önünde duruyordum ama o bana bakmıyordu yere bakıyordu.
"Merhaba" dedim çekingen bir sesle kafasını kaldırdı yüzüme baktı bu oydu bugün bana çarpıp düşüren çocuk ama anlamadığım birşey vardı neden buradaydı ve saat çok geçti.
"Merhaba Deniz" dedi kendinden emin bir ses tonuyla o an adımı nereden öğrendiğini nasıl öğrendiğini boşverip burda ne işi olduğunu sormuştum. Bana "seni bekliyorum" dedi. "ne, beni tanımıyorsun sadece 1 kere karşılaştık ne alaka" dedim şaşkın bir yüzle, anlam veremedim başta hatta hiç veremedim beni beklemesi ne alakaydı, burada olduğumu nereden biliyordu kafam karışmıştı ben bunları düşünürken o bana bakıyordu.
"1 kere mi?" diyerek güldü "ne dediğini anlamıyorum dedim".
Ayağa kalktı ve bana yaklaştı biraz daha yaklaşsaydı neredeyse bana yapışacaktı bu çocuk ne yapıyordu anlamıyordum.
SON
Bu bölümü yazmak için saatlerdir not alıyorum bu yüzden bölüm geç geldi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gecenin Sesi
MizahMerhaba bu benim öylesine içimden ne geçiyorsa yazdığım bir hikaye ne yazacağımı ne yapacağımı bilmiyorum ama en azından denicem :))
