ပတ်ဂျုံဆောင်းကဂျောင်ဝန်းအိမ်ပြန်တိုင်းအမြဲသရဲလိုမျိုးနောက်ကကပ်ပါလာတာ တစ်လကျော်နေပြီ။
အကြောင်းက ဂျောင်ဝန်းအစ်မဝမ်းကွဲရဲ့ အကူအညီတောင်းမှုကြောင့် အစ်မဖြစ်သူရဲ့ကော်ဖီဆိုင်မှာ အချိန်ပိုင်းcashierဝင်လုပ်ပေးဖို့အကြောင်းဖန်လာတဲ့အချိန်ကစတယ်။
ဂျောင်ဝန်းရဲ့အလုပ်ချိန်ကညနေ4နာရီကနေ ည7နာရီထိ။ အစကတော့ဂျုံဆောင်းက ဂျောင်ဝန်းမသိအောင်ခပ်ဝေးဝေးကနေလိုက်တာပါပဲ
တစ်ရက်တော့အလုပ်ပြီးလို့ အိမ်ပြန်တဲ့အချိန် ဂျောင်ဝန်းတို့ရဲ့တစ်လမ်းကျော်မှာနေတဲ့ အထက်တန်းကျောင်းသားလေးက ဂျောက်ဝန်းကိုရည်းစားစာလိုက်ပေးရော။
အဲ့တာကိုနောက်ကလိုက်လာတဲ့ ပတ်ဂျုံဆောင်းကကြားသွားပြီး ကြောင်ကြီးမာန်ဖီသလို ချက်ချင်းအနားရောက်လာပြီး
"ယန်းဂျောင်ဝန်းနဲ့ ငါနဲ့အတည်မပျက်သေးဘူး ခဏလမ်းခွဲထားတာ သူစိတ်ဆိုးနေလို့"
ဆိုပြီး ရှစ်ခေါက်ချိုးနေတဲ့မျက်နှာကြီးနဲ့ ကျောင်းသားလေးရဲ့စာကို ပြန်ပေးလွှတ်လိုက်တယ်။ ဟိုကျောင်းသားလေးခမျာ မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ ဘာမှတောင်ပြန်မပြောနိုင်ရှာဘူး အိမ်ပြန်သွားရော။ဂျောင်ဝန်းကိုလည်း "သူများပေးတိုင်းယူစရာလား ဝန်းလေးက ကလေးလား ဒီလိုမျိုးဆိုကိုကိုက ဘယ်လိုစိတ်ချရမလဲ"ဆိုပြီး မြင်းအီးပေါက်သလိုမျိုး တတွတ်တွတ်ပြောပြီးဆူနေတော့တာ
ဂျောင်ဝန်းက
"ကျွန်တော်ယူချင်ရင်ယူမှာပေါ့ ခင်ဗျားနဲ့ဘာဆိုင်လဲ ထပ်ပြီးပြောနေရင် ခုနကောင်လေးအိမ်ထိလိုက်သွားပြီး ရည်းစားစာတစ်ခါတည်းဖွင့်ဖတ်ပြီး အဖြေပါပေးပစ်ခဲ့မယ်" လို့ဟောက်လိုက်မှ ဆူနေတာရပ်တော့တာ။အဲ့နောက်ပိုင်းကစပြီး ည7နာရီဂျောင်ဝန်းအလုပ်ဆင်းတိုင်း ဂျုံဆောင်းကနောက်ကနေကပ်ပါလာတော့တာပါပဲ။
"ဝန်းလေး ဝန်းလေး ဂျောင်ဝန်းလေး"
"ဟင်"
ကိုယ့်ဟာကိုယ်တွေးပြီးလမ်းလျှောက်နေတော့ ဘေးကပ်ရပ်ကခေါ်နေတာကိုလဲ မကြားတော့ပါဘူး
YOU ARE READING
𝐇𝐞𝐥𝐥𝐨 𝐃𝐚𝐫𝐥𝐢𝐧𝐠
FanfictionJay×Jungwon it's burmese jaywon fanfic!!! Start -13.6.22 End-