3

119 5 0
                                    

လူ5ေယာက္ထိုင္ေနေသာစားပြဲသည္ တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ဘာစကားမွမေျပာပဲတစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ေနၾကသည္။

"အဟမ္း ေဂ်ာင္ဝန္း ငါတို႔ကိုဘာေျပာမလို့လဲ "
တိတ္ဆိတ္ေနေသာေလထုကို ေဆာနူကၿဖိဳခြင္းလိုက္သည္။

"ငါဒီပိတ္ရက္ကို ဂ်ယ္ဂ်ဴသြားမလားလို႔ အဖြားကလဲ ခဏခဏေခၚေနတာနဲ႔ တစ္ခါတည္း စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ျဖစ္ေအာင္ေလ "

"ေအး ေကာင္းတယ္ ေကာင္းေကာင္းသြားျပီးအနားယူခဲ့ ျပန္လာရင္အရင္လို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ တက္ႂကြၿပီးခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ေဂ်ာင္ဝန္းကိုပဲျပန္ျမင္ခ်င္တယ္"

"မင္းကိုခုလိုပံုစံျမင္ရတာ ဒီေဖေဖ့ရင္ထဲကနာတယ္ေလ"
ေဆာင္းဟြန္းစကားေၾကာင့္တစ္ဝိုင္းလံုး ရယ္ၾကရသည္။

"အယ္ ဟိုမွာဂ်ံဳေဆာင္းေဟ်ာင္း"
ကန္တင္းဘက္ကိုလာေနတဲ့ဂ်ံဳေဆာင္းကို လွမ္းျမင္လိုက္တဲ့နီခီက လွမ္းေခၚေလသည္ တားခ်ိန္ပင္မရလိုက္

"ဘာလို႔လွမ္းေခၚတာတုန္း"ဟုေဆာႏူကႀကိတ္ဆူေတာ့မွ သူခမ်ာသတိရ႐ွာေလသည္။ေနာက္က်သြားေလၿပီ ဂ်ံဳေဆာင္းကသူတို႔ဝိုင္းဆီတည့္တည့္ႀကီးလာေနေလၿပီ။

ဂ်ယ္ယြန္းကရယ္ခ်င္သည္ကို မနည္းထိန္းထားရေသာအသံျဖင့္
"နီ႐ွီမူရာကေတာ့ ကင္ေဆာႏူတုပ္တာခံရေတာ့မွာပဲ"

"မင္းတို႔က လူစံုတက္စံုပါလား ဘာလုပ္ေနၾကတာလဲ တစ္ေယာက္ေယာက္ေမြးေန႔႐ွိလို႔လား"

"မ႐ွိပါဘူး ငါတို႔လဲအခုပဲျပန္ေတာ့မလို႔ သြားၾကစို႔လာ လာ"ဟုဆိုကာ ေဆာင္းဟြန္းနဲ႔ဂ်ယ္ယြန္းက ဂ်ံဳေဆာင္းကိုေခၚသြားေလသည္။

ေတာ္ေသးတာေပါ့ အျမန္ေခၚသြားလို႔ မဟုတ္ရင္သူက ေျခမကိုင္မိလက္မကိုင္မိနဲ႔ ဒုကၡေရာက္ဦးမည္

ကိုကို႔ကိုျမင္လိုက္ေတာ့ သူ႔မွာဘာလုပ္ရမွန္းမသိဒူးတုန္ေနသည္။နည္းနည္းပါးပါးဟန္ေဆာင္ႏိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားပါဦးေဂ်ာင္ဝန္းရယ္ဟုကိုယ့္ကိုယ္ကိုအားတင္းေနရသည္။
.........................................................................

ေဂ်ာင္ဝန္း ဖြားဖြားအိမ္ေရာက္ေနသည္မွာ ဒီေန႔နဲ႔ဆိုလ်ွင္2ရက္

𝐇𝐞𝐥𝐥𝐨 𝐃𝐚𝐫𝐥𝐢𝐧𝐠Where stories live. Discover now