2(uni)

321 33 0
                                    

အဆက်မပြတ်မြည်နေတဲ့ ဖုန်းသံကြောင့် ဂျောင်ဝန်း အိပ်မှုံစုံမွှားနဲ့ အသံကြားရာကို လိုက်စမ်းနေရသည်။

ပျောက်နေတဲ့ဖုန်းကို ကုတင်ဘေးစားပွဲပေါ်မှာစမ်းမိသည်။

"ဟယ္လို"

"ဂျောင်ဝန်း မလာသေးဘူးလား
ဒီနေ့ ပါမောက္ခအချိန် ပါတယ်လေ ခဏေန အတန်းစတော့မှာ ခုထိအိပ်ယာထဲမှာလားဟ"
ဆောနူ၏ စိုးရိမ်တကြီးပြောနေသော အသံဆာဆာလေး ထွက်ပေါ်လာသည်။

"ဟမ် အေးအေး ခုချက်ချင်းထွက်လာပြီနော် မြန်မြန် လာခဲ့မယ်"

တစ်ညလုံးငိုထားလို့ ဖောင်းအစ််နေတဲ့ မျက်လုံးတွေက စပ်ဖျဉ်းဖျဉ်းနှင့်
ခေါင်းတစ်ခုကလုံးလည်း တူနဲ့ထုခံထားရသလို ကိုက်ခဲနေသည်။

"အသည်းကွဲရတာလည်း မလွယ်ကူလိုက်တာနော်"

ရေချိုးခန်းကိုသုံးမိနစ်နဲ့အပြီးအစီး အမြန်ဝင်ပြီး အဝတ်အစားကိုလည်း တွေ့ရာကောက်ဆွဲဝတ်ရသည်။

အောက်ထပ်ကို ဒုံးဆိုင်းပြေးဆင်းလာတော့ မီးဖိုခန်းထဲကမေမေက မနက်စာစားသွားဖို့ လှမ်းပြောသည်။

"သားငယ်လေး မနက္စာ စားသွားဦးလေ"

"မစားတော့ဘူး မေမေ သားနောက်ကျနေလို့ ကျောင်းရောက်မှ အဆင်ပြေတာ ဝယ်စားလိုက်တော့မယ်"

ပြေးလွှားနေရင်းက ဧည့်ခန်းမှာ သတင်းစာဖတ်နေတဲ့ ဖေဖေ့ကိုတွေ့တော့ နည်းနည်းကိုယ်ရှိန်သတ်ရသည်။

"မောနင်း ဖေဖေ သားနောက်ကျနေလို့ သွားတော့မယ်နော် တာ့တာ"

"ဖေဖေ လိုက်ပို့ရမလား သား"

"ရတယ် ရတယ် သား ဘတ်စ်နဲ့ပဲသွားလိုက်မယ် သွားပြီနော်"

အိမ်ရှေ့ရောက်သည်နှင့်ကားဂိတ်ကိုအမြန်ပြေးရသည်။

ဘတ်စ်က အကြာကြီးမစောင့်ရလို့သာတော်သေးသည်။

ကားပေါ်ရောက်မှ အသက်ဝဝရှူနိုင်တော့၏ ဆောနူကိုဖုန်းဆက်ရမည်။

"ဟယ္လို ဆောနူ ပါမောက္ခရောက်နေပြီလား"

"အေး ပါမောက္ခက ကိစ္စရှိလို့တဲ့ အတန်းဖျက်လိုက်တယ် ငါခုပဲ ဖုန်းဆက်တော့မလို့ မင်း ဖြည်းဖြည်းသာလာခဲ့တော့ ဒါပဲနော် နီခီလာခေါ်နေပြီမို့လို့"

𝐇𝐞𝐥𝐥𝐨 𝐃𝐚𝐫𝐥𝐢𝐧𝐠Where stories live. Discover now