ပတ္ဂ်ဳံေဆာင္းကေဂ်ာင္ဝန္းအိမ္ျပန္တိုင္းအၿမဲသရဲလိုမ်ိဳးေနာက္ကကပ္ပါလာတာ တစ္လေက်ာ္ေနၿပီ။
အေၾကာင္းက ေဂ်ာင္ဝန္းအစ္မဝမ္းကြဲရဲ႕ အကူအညီေတာင္းမႈေၾကာင့္ အစ္မျဖစ္သူရဲ႕ေကာ္ဖီဆိုင္မွာ အခ်ိန္ပိုင္းcashierဝင္လုပ္ေပးဖို႔အေၾကာင္းဖန္လာတဲ့အခ်ိန္ကစတယ္။
ေဂ်ာင္ဝန္းရဲ႕အလုပ္ခ်ိန္ကညေန4နာရီကေန ည7နာရီထိ။ အစကေတာ့ဂ်ဳံေဆာင္းက ေဂ်ာင္ဝန္းမသိေအာင္ခပ္ေဝးေဝးကေနလိုက္တာပါပဲ
တစ္ရက္ေတာ့အလုပ္ၿပီးလို႔ အိမ္ျပန္တဲ့အခ်ိန္ ေဂ်ာင္ဝန္းတို႔ရဲ႕တစ္လမ္းေက်ာ္မွာေနတဲ့ အထက္တန္းေက်ာင္းသားေလးက ေဂ်ာက္ဝန္းကိုရည္းစားစာလိုက္ေပးေရာ။
အဲ့တာကိုေနာက္ကလိုက္လာတဲ့ ပတ္ဂ်ဳံေဆာင္းကၾကားသြားၿပီး ေၾကာင္ႀကီးမာန္ဖီသလို ခ်က္ခ်င္းအနားေရာက္လာၿပီး
"ယန္းေဂ်ာင္ဝန္းနဲ႕ ငါနဲ႕အတည္မပ်က္ေသးဘူး ခဏလမ္းခြဲထားတာ သူစိတ္ဆိုးေနလို႔"
ဆိုၿပီး ရွစ္ေခါက္ခ်ိဳးေနတဲ့မ်က္ႏွာႀကီးနဲ႕ ေက်ာင္းသားေလးရဲ႕စာကို ျပန္ေပးလႊတ္လိုက္တယ္။ ဟိုေက်ာင္းသားေလးခမ်ာ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႕ ဘာမွေတာင္ျပန္မေျပာနိုင္ရွာဘူး အိမ္ျပန္သြားေရာ။ေဂ်ာင္ဝန္းကိုလည္း "သူမ်ားေပးတိုင္းယူစရာလား ဝန္းေလးက ကေလးလား ဒီလိုမ်ိဳးဆိုကိုကိုက ဘယ္လိုစိတ္ခ်ရမလဲ"ဆိုၿပီး ျမင္းအီးေပါက္သလိုမ်ိဳး တတြတ္တြတ္ေျပာၿပီးဆူေနေတာ့တာ
ေဂ်ာင္ဝန္းက
"ကြၽန္ေတာ္ယူခ်င္ရင္ယူမွာေပါ့ ခင္ဗ်ားနဲ႕ဘာဆိုင္လဲ ထပ္ၿပီးေျပာေနရင္ ခုနေကာင္ေလးအိမ္ထိလိုက္သြားၿပီး ရည္းစားစာတစ္ခါတည္းဖြင့္ဖတ္ၿပီး အေျဖပါေပးပစ္ခဲ့မယ္" လို႔ေဟာက္လိုက္မွ ဆူေနတာရပ္ေတာ့တာ။အဲ့ေနာက္ပိုင္းကစၿပီး ည7နာရီေဂ်ာင္ဝန္းအလုပ္ဆင္းတိုင္း ဂ်ဳံေဆာင္းကေနာက္ကေနကပ္ပါလာေတာ့တာပါပဲ။
"ဝန္းေလး ဝန္းေလး ေဂ်ာင္ဝန္းေလး"
"ဟင္"
ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေတြးၿပီးလမ္းေလွ်ာက္ေနေတာ့ ေဘးကပ္ရပ္ကေခၚေနတာကိုလဲ မၾကားေတာ့ပါဘူး
YOU ARE READING
𝐇𝐞𝐥𝐥𝐨 𝐃𝐚𝐫𝐥𝐢𝐧𝐠
FanfictionJay×Jungwon it's burmese jaywon fanfic!!! Start -13.6.22 End-