𝐇𝐞𝐥𝐥𝐨 𝐃𝐚𝐫𝐥𝐢𝐧𝐠

7

ဝန္းေလးနဲ႔ေတြ႔ၿပီးေနာက္ရက္ကစလို႔ ဂ်ံဳေဆာင္းမွာေက်ာင္းလဲမသြား အျပင္လဲမထြက္ပဲတိုက္ခန္းထဲမွာပင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ပိတ္ေလွာင္ၿပီး အျပစ္ေတြကို ျပန္သံုးသပ္ေနမိသည္။

ဝန္းကိုအားနာလြန္းလို႔ ျပန္အဆင္ေျပဖို႔ေတာင္တန္ရဲ႕လားလို႔ ေတြးမိတာကလည္းအခါခါ...
ဒါေပမဲ့လည္း လက္လႊတ္ေပးႏိုင္လားလို႔ေတြးမိေတာ့လည္းလံုးဝပါပဲ။
ဝန္းကိုဘယ္သူ႔လက္ထဲမွထည့္မေပးႏိုင္ပါ။ တျခားတစ္ေယာက္ႏွင့္ယွဥ္တြဲ၍ေတြးမိရံုႏွင့္ပင္ ႐ူးေတာ့မလိုပင္။
ထို႔ေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ဝန္းကေလး သူ႔ရင္ခြင္ထဲျမန္ျမန္ျပန္ေရာက္လာဖို႔ကိုသာ လံုးပမ္းရေတာ့မည္။
.........................................................................
"ေဘဘီ ဂ်ံဳေဆာင္းဆီဖုန္းဆက္လို႔ရလား ဒီေကာင္စာမလာသတင္းမျကားနဲ႔ ဖုန္းေတြလည္းမကိုင္ဘူး။"

"ငါ႔ဖုန္းေတြလည္းမကိုင္ဘူး ဘာျဖစ္ေနသလဲမသိဘူး
ဒီေန႔မွမလာရင္ေတာ့ညေနအိမ္လိုက္သြားရေအာင္ေနာ္ ဟြန္း"

"ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္းလိုက္ခဲ့မယ္ေလ"
ေဆာႏူနဲ႔နီခီကပါ ဝင္ေျပာ၏။

အေၾကာင္းစံုသိေသာ ေဂ်ာင္ဝန္းတစ္ေယာက္သာ ႏႈတ္ဆိတ္ေန၏။ အျခားသူေတြကလည္းအလိုက္တသိျဖင့္  မေခၚၾက၍သာ သူအသက္ရွူ‌ေခ်ာင္ရသည္။

"အယ္ ဟိုမယ္ ဂ်ံဳေဆာင္း"

ဂ်ံဳေဆာင္းဟူသည့္အသံၾကားသည္ႏွင့္
​ေဂ်ာင္ဝန္းမွာ ခ်က္ခ်င္းထရပ္၍

"ကြၽန္ေတာ္ assignmentထပ္ရမွာ မၿပီးေသးဘူး ေမ့ေနလို႔ ခုသြားမွျဖစ္ေတာ့မွာ သြားေတာ့မယ္ေနာ္ေဟ်ာင္းတို႔"

သူ႔ကိုျမင္မွ ခ်က္ခ်င္းထထြက္ထားေသာ ‌ေကာင္ငယ္‌ေလးၾကာင့္ ဂ်ံဳေဆာင္းမွာလည္းဆင့္ကဲ၍သာစိတ္ဆင္းရဲရေတာ့သည္။

စိတ္ပ်က္လက္ႏွင့္စားပြဲမွာဝင္ထိုင္ေတာ့ သူ႔ကိုေလးေယာက္လံုးကေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ႏွင့္ၾကၫ့္‌ေနျကသည္။

"ဂ်ံဳေဆာင္းေနမေကာင္းေသးဘူးလား။ငါတို့ဖုန္းေတြလဲမကိုင္ဘူး။ဘ‌ာ‌ေတြျဖစ္ေနတာလဲ။"

ဂ်ံဳေဆာင္းမွာ သက္ျပင္းခ်၍သာ ျဖစ္‌ေၾကာင္းကုန္စင္‌ေျပာျပလိုက္ေတာ့သည္။