Artist ||Sanzu X Fem Reader

24 =Final=

İçeriği, Sanzu'nun veda konuşmasıydı.
Başından beri biliyordu öleceğini.

Zoraki de olsa tıklamıştım videoya. Kameranın karşısına geçmiş; saçı başı dağınık, gözleri kızarık, ağlamaklı bir ifadeyle videoya almıştı kendini.

Dedikleri yalnızca şunlardı: "Merhaba, Yuna. Şu an bunu izliyorsun, değil mi? İzliyorsan, muhtemelen çoktan olan olmuştur. Seninle tanışmamız gibi vedamız da çok ani gelişti, yani en azından ben öyle düşünüyorum."

Gülümsemiş ve devam etmişti: "Ben bu videoyu çekerken şu anda Izana'nın düzmecesi yüzünden ayrıyız. Aslında hiçbir zaman onunla öpüşmediğini biliyordum. Ayrılmayı ben istemedim, gözü dönmüş Izana ayrılmamız için beni tehdit etti. Hakkında söylediği şeyler, gerçekten aptalcaydı. Hiçbirine inanmadım, sen katil ya da zorba olamazsın. Sevgi dolu bir insan bu tür şeyler yapamaz... Bu videoyu izledikten sonra polise götür."

Kaşlarım çatılırken, yutkunmuş ve izlemeye devam etmiştim. "Yakında öleceğim, onca video ve fotoğrafı beni unutmaman için çektim, yoksa hobim de değildi. Güzel vakit geçirdik, teşekkür ederim. Bundan sonraki hayatında ben olmayacağım. Hikâyem burada sona eriyor. Ah! Bu arada, sakın olanlar için kendini suçlamaya kalkma! Hatalı olan sen değilsin. Artık gitmeliyim, seni seviyorum. Gelecekte iyi bir kemanist olmanı görmeyi çok isterdim, ben olmasam da hayalimi gerçekleştir. Anlaştık mı?! Sana olan sevgim, ruhum ile sonsuzluğa gömülecek. Kendine iyi bak, sevgilim."

Duyduğum şeyler beni üzerken, aynı zamanda şok etmişti. Elimle ağzımı sıkıca kapatarak gözyaşlarımı serbest bırakmıştım.

Önce babam, şimdi de sevdiğim kişi...

Hıçkıra hıçkıra ağlarken bir yandan da annem uyanmasın diye sessiz kalmaya, sakinleşmeye çalışıyordum. Fakat mümkün değildi.

Ellerim titriyor, nefesim daralıyordu. Gün ağarana dek ağlaya ağlaya kendimi parçalamıştım. Annem muhtemelen bütün ağlamamı duymuştu, fakat sesi bile çıkmamıştı. Ağlayarak, gözyaşları içinde öylece koltukta uyuyakalmıştım...

~~~6 Sene Sonrası~~~

Üzerimdeki gömleğin yakasını ve eteğimin duruşunu düzelterek boğazımı temizlemiştim. Başımı kaldırarak derince bir nefes aldıktan sonra yavaşça basmakları çıkmıştım. Son adımımı da attıktan sonra ilk kez sahnedeydim işte.

Altı yıllık çalışmalarımın ardından sonunda, sonunda başarılı olup gerçek bir kemanist olmayı başarmıştım. Ülke çapında tanınan biri olmuştum. İnsanlar beni destekliyor, çaldığım parçaları defalarca dinliyorlardı.

Sonunda bir fırsat yakalamıştım, ilk kez gerçekten büyük ve önemli bir sahnede yer alacaktım. Tek bir eser çalmamız gerekiyordu, bir eserde büyük etki yaratmalıydım insanlarda yani. Annem, arkadaşlarım ve daha birçok tanımadığım insan beni izleyecekti.

Bunu düşünmek beni heyecanlandırsa da kesinlikle mutluydum. Bir şeyler başardığımı hissettiriyordu bana.

Piyanoyu çalan kişi, üniversiteden arkadaşımdı. Ona keman ile eşlik edecektim, aylardır bunun üzerinde çalışıyorduk.

Hemen öne çıkarak kalabalığa ufak bir selam vermiş ve ardından yerlerimizi almıştık. Kemanımı tutup pozisyonumu almıştım. Arşeyi kavrayıp çalmaya başlamıştım. -Symphony No. 25 in G Minor, K. 183: I. Allegro con brio / Mozart...-

Gidişatta bana eşlik eden hafif piyano sesi ile güzelleşmişti eser. Tam yedi dakika kırk saniye sonrasında sahnemiz bitmişti. Tek bir eser ile bitirmiştik sahnemizi.

Alkışlar arasında kemanı yere bırakırken tekrar sahnenin önüne doğru ilerlemiş, yanıma gelen piyanist, Kazuha, ile el ele tutuşarak veda etmiştik seyirciye. Etrafta flaşlar patlıyor, alkışlamaya devam ediyorlardı. En önde oturan annem ağlayarak beni izliyordu.

Başımı kaldırıp tavana bakmıştım. Gözlerimi kapatarak sahnenin tüm atmosferini hissetmeye çalışmıştım. Tebessüm ederek tekrar bakışlarımı seyirciye çevirdiğimde flaşlar patlamaya devam ediyordu.

Sonunda hayalimi gerçekleştirmiştim. Yıllarımı adadığım yolda, başarıya ulaşmıştım. Bu yolda beni destekleyen herkese minnettar olmalıydım. Gözlerim parıldarken kameralara ve seyircilere el sallamıştım.

Baba, Sanzu... Bugün gerçek bir kemanist oldum.

-Son-

_________________

Okurlarıma teşekkür ederim, bir kitabın daha sonuna geldik. Bir sonraki kurguda görüşmek üzere. <3