Artist ||Sanzu X Fem Reader

19

Onunla bu şekilde olmak bana iyi geliyordu... Vücudum sanki benden bağımsız olarak ona muhtaçtı. Onu affetmemeye yemin etmişken, şu anda öpüşüyorduk. İşin garip yanı ise hâlâ ona karşı bir şeyler hissediyor olmamdı.

Dudaklarımızı ayırdığında yanaklarımın kızarıklığını gizlemek adına başımı öne eğmiş saçlarımla yüzümü kapatmıştım. İkimizin de sesi çıkmamıştı. Öylece evin ortasında dikiliyorduk.

Bir süre o şekilde, sessizce, kaldıktan sonra kolumdan tutmuş ve dış kapıya doğru peşinden sürüklemişti beni. "Ne yapıyorsun?" Diyebilmiştim yalnızca.

"Bugün festival var, beraber görmeye gidelim."

Gözlerim heyecanla açılmıştı. İçimi büyük bir heyecan kaplarken, ona olan öfkem tamamen yok olmuştu sanki.

Üzerimdeki saçma sapan eşoftmana aldırış bile etmiyordu. Bizi hızla dışarı çıkarmıştı. Festivalin, benim evime yakın bir yerlerde olduğunu söylemiş ve yürüyerek gitmeyi tercih ettiğini belirtmişti. Yolu bildiği için ona güvenmiştim.

Yürüyerek, yeni yeni kurulmaya başlayan fesitval alanına gitmiştik. Yol boyunca kendi halimize gülmüş, beraber fotoğraflar ve videolar çekmiştik. Kısacası gayet güzel bir an olduğunu söyleyebilirim.

Festival akşam sekizde başlıyordu. O zamana kadar tapınakta dua etmiş, denize kenarında yürümüştük.

Yürürken elimi tutuyor, bazen de sarılıyordu. "Seni ne çok özlediğimi bilemezsin." Demişti kolları arasında beni sarmalarken. Ben ise gülümseyip bakışlarımı ona çevirmiştim. "Asıl bana sor! Mağdur olan benim..."

Kıkırdayıp yürümeye devam ettiğimiz sırada, yine ve yine, onu tanıyan birkaç kişi ile karşılaşmıştık. Fotoğraf çektirdikten sonra hızla uzaklaşmışlardı. "Fenomen olmak yorucu olmalı?"

"Hiç de bile! Aksine gayet memnunum."

Sonunda saat sekizi bulmuştu. Tekrardan festival alanına dönmüştük. İnsanlar yeni yeni geliyorlardı, tezgahlar ise kurulmuştu.

Yavaş yavaş ve sakince her tezgahı inceleyerek ilerlemiştik. Takı standları, yiyecek-içecek standları, hatıralık eşya standları ve hatta kitap standları bile vardı!

Takı satan bir satıcının tezgahında durmuştuk. Öylesine göz gezdirdiğimiz sırada gözüme şirin kalpli bileklikler takılmıştı. İşaret edip ne kadar güzel olduğundan bahsetmemle, Sanzu'nun onları satın alması bir olmuştu. Bunun için ona kızsam da içinden geldiği için aldığını, kendisinin de çok beğendiğini dile getirerek beni yumuşatmıştı.

Bilekliklerimizin fotoğraflarını çekip bana göstermişti. "İşte sonsuza dek yaşayacak bir anı daha!"

Geç vakitlere doğru, havai fişekler patlatmaya başlamışlardı. Herkes onları izlemek için açık alana toplanmıştı. Biz de oraya vakit kaybetmeden gitmiştik. Pembe havai fişeklerin altında önce beni, sonra kendisini çekmişti. "Şuna bak, saçın ve havai fişekler ne kadar da uyumlu!" Demiştim fotoğrafı gösterirken. Buna da bir süre gülmüştük...

Festival bitimine kadar öyle eğlenmiştik ki... Beraber, geçiremediğimiz o günlerin acısını çıkarmıştık resmen.

Eve yorgun argın dönerken, dönüş yolunda bile boş boş her şeye gülmüş, gülüşlerimizi bile videoya almıştık. O kadar eğlenceliydi ki, hayatım boyunca ilk defa bu denli eğlenmiş gibiydim!

Eve vardığımızda kendimizi zar zor yatağa atmıştık. Bu sefer ayrı yerlerde yatmıyorduk ama. Aynı yatakta yan yanaydım onunla. Sıcaklığını hissedebiliyor, nefes alış verişini duyabiliyordum.

Kollarını bana sarmalamıştı, kendine doğru çekmişti bedenimi. Onun yanında küçücük kalıyordum...

Yüzü boynuma gömülüydü, elleri belimde, bacakları da benim bacaklarımın üstündeydi. Vücut sıcaklığı beni Aralık ayının soğuğundan uzaklaştırıyor, içimi bile ısıtıyordu.

Gerçekten de ayrı kalmamız gerekiyordu belki de? Belki de bu ayrılık bizi bir araya getiren en önemli unsurdu...?

...

___________________
O kadar yorgunum ki bunu yazarken az daha uyuyakaliyordum. Neyse modum iyi bugun o yuzden boyle sirin bir bolum yazmak istedim. Zaten gerekliydi de hep kaos hep kaos olmaz 🥱

Neyse hadi iyi geceler ya da sabah okuyosaniz gunaydin..