~anılar asla ölmez~

43 4 9
                                    

İnanmıyorum ağağağağğa saatlerce emek verip yazdığım bölge tam yayınlamak üzere silindi ve başta  yazmaya başladım ağağağağğa
________________

"Ne iç karartıcı bir gün öyle değil mi?

"Ne iç karartması minho? hava günlük güneş ve çok güzel iyimisin lan"

"Bilmiyorum içimde kötü bir his var"

"Sen lee know'sun normal sana göre"

"Şeytannın ikiz kardeşi lee know"

"Sus jeongin msğwksğwlekr"

"Ksğwkepwl"

"Olm bi susun lan. Olm çocuğa yemek verdiniz mi lan"

"Kime lan"

"Aptalmısın seungmin? Kime olacak jisung'a tabiki"

"Haa bilmiyorum Chan hyung'a sor"

"Olm malsınız haa neyse Chan huyunggggg"

"Noluyo minho ne bağrıyon"

"Jisung'a yemek verdinmi?"

"Jisung'mu? Hayır sen vermedin mi?"

"LAN APTALMISINIZ ÇOCUK AÇMI?"

"minho?. Ne dedin sen?"

"Hihihi hiç bir şey hyıng ben gidip han'a yemek vereyim"

Hızla odadan ayrılmış ve mutfağa adımlamıştı. Bir süre sonra elinde bir tepsi ile yukarı çıkmıştı. Kapının önüne gelince kapıyı tıklatmıştı bir süre beklemiş ve cevap gelmemişti normal karşılayarak bir kere daha tıklatmış ve seslenmişti.

"Bebeğim.brnim minho yemek getirdim girebilir miyim?"

Biraz beklemiş ve hafif aralamıştı kapıyı. Jisung'un başırmasını bekliyordu bu yüzden durmuştu ama hiç ses gelmemişti içerden. Şaşırmıştı her seferinde bağrırdı oysaki aynı yavaşlıkla sonuna kadar açmıştı kapıyı ama odada kimse yoktu. İçindeki kötü his sahada artmıştı onu göremeyince. Banyoda olduğunu düşünerek oraya adımlamıştı. Kapı kapalıydı bu yüzden seslendi tekrar büyük olan.

"Bebeğim içerdemisin? Ben geldim"

Hiç ses gelmemişti garip bularak elindeki tespiyi yandaki masaya koyarak aralamıştı kapıyı. Biraz araladıktan sonra içerden bir şey kapıyı daha fazla açmasınj engellemişti. Çok garip gelmişti ona içindeki kötü his bir tık daha artmıştı.

"Jisung?"

Kapıyı açmak için bir kaç kere arkasındaki şeye vurmuştu yavaşça. Bir kaç saniye sonra kapı biraz daha açıkmış zar zor girmişti içeri. Girdiği gibi kapının arkasına bakmış ve olduğu yerde kalakalmıştı.

Ne yapacağını bilemez halde kalmıştı ordan donmuştu hayat sanki ı saniye durmuş gibiydi. Gözleri dolmuş bedeni hareket etmemeye yemin etmiş gibiydi. Bir süre sonra kendine gelmiş ve ağlayarak dizlerinin ist üne düşmüştü.

Küçük küçük emekleyerek gitmişti bebeğinin yanına ve elini tutmuştu tutması ile ağlaması dahada siddetlenmişti.

Soğuk...

SİLENT CRYHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin