-As the world caves in-

04| Verpest

|Donderdag - 12:20|

Een klop op de deur maakt me wakker, echter reageer ik er niet op en draai ik me met mijn gezicht naar Koen. Ik verberg mijn gezicht in zijn borstkas en ga dicht tegen hem aan liggen. Hij smakt een keer en trekt me dichter tegen zich aan, waarna hij zijn handen losjes op mijn heupen rust. "Jongens," het is Raoul, ik negeer hem nogmaals en blijf dicht tegen Koen aanliggen, "we gaan zo zwemmen, gaan jullie mee?" Koen reageert niet en slaapt zo te zien nog. Ik weet niet wat ik moet reageren, dus ik blijf stil en blijf tegen Koen aan liggen. "Ik kom binnen, goed?" Voor ik nee kan zeggen en weg kan draaien, gaat de deur al open. Raoul komt binnenlopen, met de camera in zijn hand. Dat is natuurlijk voor onze vakantievlog. "Het is al bijna half één, word nou wa- oh." Raoul en ik staan oog in oog, maar reageren kan ik niet. Ik kan me overigens ook niet verplaatsen, want van wat ik me nog kan herinneren, hebben we geen kleding aangedaan. "Uhm, oké." Het is te merken dat Raoul zeer verward is, maar dat hij niks wil laten blijken. "Gaan jullie uhm- Gaan jullie mee zwemmen?" Even kijk ik naar Koen, ik denk niet dat hij het erg op prijs zou stellen als ik hem nu wakker zou maken.

"En? Gaan ze mee, Roel?" Robbie komt binnenlopen en ook hij staart naar wat er hier gaande is. Angstig slik ik al mijn speeksel weg. Ik laat mijn blik tussen Robbie en Raoul wisselen en hoop dat Milo niet ook binnen komt.
"Nee." Zeg ik. Ik laat mijn blik van de twee jongens gaan en staar de zuigzoenen op Koens borst. Schaamte vormt in mijn lijf, hoe hadden we zo stom kunnen zijn?
"Wat is hier gebeurd?" Vraagt Rob dan. Ik wil antwoorden, maar kan het niet. Ik ben aan het twijfelen. Ga ik eerlijk zijn en vertellen dat we het beiden wilde en dat we al bijna een maand 'iets' hebben, of ga ik liegen en ga ik zeggen dat het door de alcohol kwam?
"Uhm-" Koen draait zich op zijn zij, met zijn rug naar Raoul en Robbie en gaat dichter tegen me aanliggen, maar ik deins nu juist een beetje weg. "I-Ik-" Terwijl Robbie wacht op een antwoord en Koen mij probeert te knuffelen, ben ik lichtelijk in paniek aan het raken.
"Matthy..." Koen mompelt een beetje en hij probeert me echt dichterbij te trekken, maar ik geef hem de kans niet. "Kom nou, 't is koud." Aan zijn stem te horen, is hij wakker geworden.
"Koen, niet nu." Zeg ik streng en ik kijk hem aan met een blik die smeekt voor wat hulp.
"Waarom niet?" Hij kijkt me aan en hij lijkt gelijk mijn paniek te merken. "Wat is er?" Even kijk ik naar Raoul en Robbie, waarna Raoul zijn keel schraapt. "Oh-" Koens ogen vergroten, terwijl hij mij nog steeds aankijkt.

"Krijg ik nog een antwoord, Matt?" Vraagt Robbie, ik weet echt niet wat ik moet antwoorden. Ik weet zelf namelijk ook wel dat we dit echt niet hadden moeten doen, want dit kan onze groep verpesten en dat wil ik niet, maar ik wil met Koen zijn en niemand anders. Ik ben zo in tweestrijd met mezelf hierover...
"Wat was de vraag?" Koen draait zich om en kijkt Robbie aan. Rob herhaalt zijn vraag, het laat Koen een beetje grinniken. "Nou wat denk je dat er is gebeurd? De tanden fee is langs geweest en heeft ons gebit nagekeken, waarna ze ons allemaal zuigzoenen heeft gegeven en onze kleren op de grond heeft gegooid?" Zegt hij sarcastisch, ik grinnik zacht en voel mijn paniek een beetje afzwakken. "Wat er is gebeurd, is iets tussen Matthy en mij. Dat hoeven jullie niet te weten en leg die camera weg, Roel." Koens stem klinkt geïrriteerd, maar schor. Waarschijnlijk door het feit dat hij net wakker is. Raoul zet gelijk de camera uit.
"Oké, oké, sorry." Mompelt Robbie, waarna hij slikt. "Maar jullie gaan dus niet mee zwemmen?" Ik schud mijn hoofd en het duurt niet lang of Raoul en Robbie verlaten de kamer.

"Gaat het? Je klonk nogal... Paniekerig." Vraagt Koen aan mij, terwijl hij me tegen zich aan aantrekt. Hij is bezorgd? Hij is niet boos? In mijn hoofd had ik alles verpest... In mijn hoofd had ik hem het idee gegeven dat ik niet voor hem zou willen gaan, terwijl dat wel is wat ik wil. Ik dacht echt dat ik alles verpest had, ik wilde niet alles verpesten, ik wil deze relatie doorzetten. Ik wil meer. Koen heeft al mijn gedachten overgenomen, 99 van de 100 gedachten gaan over hem, ik kan hem niet verliezen over zoiets.

"Ja, ik denk het wel. Ik wist gewoon niet goed hoe ik in de situatie moest handelen..." Zachtjes pak ik een van zijn twee handen vast, waarna ik zachtjes met zijn vingers begin te spelen en friemelen. Een kleine zucht ontslipt mij, Koen wrijft een beetje over mijn rug. "Verpesten we niet alles voor de groep?" Mompel ik dan, gelijk stopt hij met wrijven en trekt hij me een beetje rechtop.
"Is dat waar je prioriteiten liggen?" Ferm trekt hij zijn hand uit de mijne, ondertussen schud ik mijn hoofd, echter krijg ik niet de kans om nog wat te zeggen. "Jawel, dat doen ze wel. Anders zou je niet zo'n domme vraag stellen." Zijn stem slaat over naar een bozige toon. "Matthy, ik denk niet dat je begrijpt dat ik dus vrijwel alles voor je zou doen, inclusief uit de Bankzitters stappen of onze vrienden verliezen." Zijn woorden zorgen ervoor dat mijn hart even stopt met slaan, hij voelt dus wel hetzelfde als dat ik al die tijd heb gedaan? Hij ziet dit niet als iets waarin hij gewoon even kan uittesten wat hij van mannen vindt en daarna kan laten vallen? "Ik weet dat ik het niet heb gezegd, ik weet dat ik het misschien niet duidelijk heb gemaakt, maar ik hou van je, Matthy. Voor zo'n drie, vier maanden al. Ik hou meer van je dan gewoon vriendschappelijk van iemand houden, ik hou van je als in ik wil met je zijn. Ik heb alles voor je over, Matthy." Ik open mijn mond om te antwoorden, maar hij kapt me weer af. "Maar jij voelt duidelijk niet hetzelfde, jij vindt Bankzitters belangrijker." Hij slaat de dekens van zich af en loopt naar de kledingkast in onze kamer. Mijn hart verknijpt, terwijl de persoon van mijn dromen zich omkleedt en boos de deur uitloopt.

Ik ben zo ontzettend dom. Zo fucking dom. Daar gaat hij en hij komt waarschijnlijk niet terug. Ik sla de dekens ook van me af en wil uit bed stappen, maar een pijnscheut gaat door mijn lichaam. Toch forceer ik mezelf verder richting de kledingkast, ik pak snel een onderbroek, broek, shirt en een paar sokken. Dat trek ik aan, de hele tijd voel ik pijnlijke steken door mijn lijf gaan, echter negeer ik ze. Ik negeer mijn gedachten ook. Ik moet naar Koen, ik wil dit recht zetten. Ik wil hem laten weten dat ik er wel hetzelfde in sta als dat hij doet. Wanneer ik mijn kleren aan heb getrokken, trek ik snel mijn schoenen aan, waarna ik de kamer uitloop.

Mijn voeten verplaatsen mij richting het zwembad, met elke stap die ik zet, draaien mijn gedachten meer door. Je hebt het verpest, Matthyas. Dom joch dat je bent. Waarom besloot je dat ook te vragen en genoot je niet gewoon nog even van de tijd die je met Koen had? Ik open de deur van het zwembad en loop naar binnen, zonder de andere jongens te begroeten of aan te kijken, begin ik met praten. "Hebben jullie Koen gezien? Ik heb het verpest, ik heb alles verpest en ik moet met hem praten." Tranen maken mijn zicht een beetje wazig, echter vertik ik het om te gaan janken.
"Nee, sorry." Antwoordt Raoul, ik vloek zacht, waarna ik het zwembad weer uitloop en naar het bovenste dek ga.

-As the world caves in-

Hij is nergens te vinden, ik heb het hele schip doorzocht en ik kan hem nergens vinden. Dit schip is zo fucking groot, ik vind hem nergens meer... Mijn enige kans dat ik hem zie, is vanavond bij het eten en daarna moet ik hem meenemen naar onze kamer. Ik moet dit recht zetten, ik weet niet wat ik ga zeggen, ik weet niet hoe ik het ga recht zetten, maar ik kan hem niet kwijtraken hieraan. Ik wil hem en alleen hem.