-As the world caves in-

03| Slaapkamer🔞

|Woensdagavond - 23:00|

Na het ongemakkelijke etentje, zijn we nog even op het bovenste dek gaan zitten en hebben we gepraat en gedronken. Naarmate er meer alcohol werd geschonken, naarmate Koen en ik steeds meer oogcontact maakten en elkaar steeds meer aan het uitkleden waren met onze ogen. We wisten van elkaar dat zijn woorden van eerder deze avond waarschijnlijk waargemaakt zouden worden en dat werd door deze blikken bevestigd.

Momenteel ben ik me aan het omkleden, ik trek de wat nettere kleren uit en verwissel ze met een simpele spijkerbroek en T-shirt. De hele tijd voel ik een paar ogen op me branden. Ik draai me om en sta oog in oog met degene die zijn ogen niet van mij af kon houden; Koen. Zijn blik staat lustig, maar ook aangeschoten. Hij is niet helemaal helder meer. Ik ook niet trouwens, ondanks dat ik minder dan de andere jongens heb gehad. "Hm, het is dat ik heb gezegd dat ik het pas in de bezemkast zou laten zien, maar anders had ik je nu op de bek gepakt." Zonder verder nog een woord te zeggen, loopt hij de kamer uit. Dit zorgt ervoor dat hij me met knalrode wangen, een bonzend hart dat te snel slaat en te veel vlinders in mijn buik achterlaat.
"Kom je ook zo, Matthy?" Een vage stem komt bij me binnen, volgens mij is het die van Raoul... Of misschien Milo... Ik heb geen idee. Het enige wat er door mijn hoofd gaat zijn Koens woorden; 'Hm, het is dat ik heb gezegd dat ik het pas in de bezemkast zou laten zien, maar anders had ik je nu op de bek gepakt.' Hij wilt het ook. Het is niet eenzijdig. Hij wilt ook.

Nadat zijn woorden nog even bij me zijn binnengedrongen, ben ik ook maar naar de derde klas gegaan. Mensen hebben een feestje georganiseerd daar en ik heb veel mensen horen lachen en referenties horen maken naar de 'third class party' van Titanic. Eenmaal daar aangekomen, vallen mijn ogen gelijk op de jongen die mijn gevoelens overhoop heeft gegooid. Die zich door al mijn geloven en principes heen heeft geduwd. Zonder echt na te denken, loop ik op hem af. Hij stond tegen de muur en hij keek over de menigte heen. Hij was alleen en stond met niemand te praten. Perfect dus.

"Jij bent echt zo'n klootzak, Koen." Zeg ik bozig tegen hem wanneer ik voor hem sta. Zijn blik staat nu op de mijne en er vormt een verwarde frons op zijn gezicht. We hebben oogcontact en geen van ons verbreekt die. "Niet zo verward doen, je weet best wat je doet. Je speelt met me." Ik zet mijn handen naast zijn gezicht tegen de muur aan. "Je speelt spelletjes met mijn hoofd." Het oogcontact wordt steeds intiemer en mijn hart begint steeds sneller te slaan.
"Oh? Doe ik dat, Matthyas?" Mijn adem schokt lichtjes, terwijl ik knik. "Zou je willen dat ik anders met je zou spelen?" Ons oogcontact wordt verbroken, omdat hij zijn blik even naar mijn lippen laat gaan. Ook legt hij zijn handen op mijn heupen. Ik slik een beetje angstig en word steeds minder zeker van mijn zaak. "Hm? Vertel het me, Matthyas." Hij fluistert een beetje en verplaatst een hand weer naar mijn wangen, net zoals hij daarstraks deed. Zijn gezicht komt steeds dichter bij die van mij en even ben ik alle woorden vergeten die ik ken. "Kom op, Matthy. Ik wil woorden horen. Ik bijt niet hoor, tenzij je dat zou willen natuurlijk." Ik kan geen enkel woord uitbrengen, maar dat maakt niet uit, want acties spreken luider dan woorden. Daarom kies ik ervoor om mijn lippen op die van hem te drukken. Allerlei vonkjes komen vrij en het is alsof ik letterlijk wegsmelt in zijn lippen. Ik wil hem alleen meer dichterbij.

'Wat een homo,' Milo's woorden kaatsen door mijn hoofd. Het zijn dezelfde woorden als vanavond. Ondanks dat ik Koen dichterbij me wil en dat ik meer van hem wil, trek ik bij hem weg. Althans, dat probeer ik, maar hij trekt me terug in de zoen. Alsof hij ook meer wil. Raoul, Milo of Robbie zou jullie nu kunnen zien. Ze zouden het kunnen filmen, misschien edit Anton het er wel niet uit en dan ben je zwaar de pineut, Matthyas. Wegtrekken, nu. Mijn gedachten slaan een beetje op hol en ik besluit er naar te luisteren deze keer. Ik trek weg en geef hem niet de kans om me terug te trekken. Hij heeft ondertussen zijn beiden handen op mijn heupen gelegd, terwijl de mijne op zijn schouders rusten. Ook heeft hij ons ergens tijdens onze zoen omgedraaid, waardoor ik met mijn rug tegen de muur sta, maar dat heb ik blijkbaar niet doorgehad. "De jongens kunnen ons zien, Koen." Mompel ik. Hij knikt en ik hoor hem zacht zuchten.
"We kunnen ook gewoon nu weggaan en dan naar onze slaapkamer gaan, dan kunnen we afmaken wat je net bent gestart." Stelt hij voor, diezelfde ondeugende grijns als eerder vanavond danst over zijn gezicht. Het zorgt ervoor dat ik die blik weerspiegel, zonder dat ik er echt bij nadenk.
"Oké." Ik grijp zijn hand van mijn heup af en verstrengel hem met de mijne, waarna ik in een rap tempo dezelfde weg afleg die ik nam om hier te komen.