Wild Case

25. Ευχαριστήριος λόγος

Ήμουν ένα συναισθηματικό κουρέλι μα ταυτόχρονα τόσο περήφανη για τα επαγγελματικά. Ένας περίεργος συνδυασμός.

Με τη Γκλόρια καταφέραμε να αποσπάσουμε το δεύτερο βραβείο και θα το παραλαμβάναμε στην μικρή τελετή απονομής που ήταν ιδιαίτερη σημαντική. Πολλές μεγάλες εταιρίες θα ζητούσαν συνεργασία, σίγουρα θα βρίσκαμε κι άλλους επενδυτές, αφού ήδη ξεκίνησε μια ευχάριστη και απρόσμενη κινητικότητα.

Έπρεπε να στήσω ένα άγαλμα σε αυτήν την κοπέλα που τα ανέλαβε σχεδόν όλα μόνη της, δικαιολόγησε την απουσία μου και από τη στιγμή που βρεθήκαμε στο γραφείο μας εδώ και δυο βδομάδες δεν με ρώτησε τίποτα.

Μου έδειχνε την ανησυχία της φέρνοντας μου καφέδες και φαγητό, κάνοντας ανόητα αστεία που μερικά ίσως και να με έκαναν να μειδιώ και κυρίως φρόντιζε να κρατά το μυαλό και των δυο μας απασχολημένο.

Χάρης στην Γκλόρια σε μεγάλο βαθμό, τα επαγγελματικά ήταν ο μόνος τομέας στη ζωή μου που πήγαινε καλά, άψογα. Δεν το πιστεύαμε αλλά προσλάβαμε μέχρι και ένα επιπλέον άτομο για βοήθεια. Αναπτυσσόμασταν ραγδαία και σε αυτό βοηθούσε φυσικά και η ενεργειακή κρίση που έκανε πρωτοφανή εμφάνιση στη χώρα.

Όλοι ψαχνόντουσαν και εμείς ήρθαμε την κατάλληλη στιγμή. Μια φορά που το σύμπαν αποφάσισε να με ευνοήσει με τον χρόνο.

Το νέο μας γραφείο ήταν έτοιμο. Νοικιάσαμε το ισόγειο ενός ουρανοξύστη στο κέντρο και με τη Γκλόρια αστειευόμασταν πως κάποτε θα μας ανήκει ο ουρανοξύστης και θα είναι όλοι οι όροφοι τα γραφεία μας. Κατά βάθος ήξερα πως δεν κάναμε πλάκα.

Το τηλέφωνό μου χτύπησε και ο αριθμός της μητέρας μου με έβγαλε από τις σκέψεις μου, μα παρόλα αυτά συνοφρυώθηκα. Ήξερα που θα πήγαινε και δεν είχα όρεξη να κάνω την ίδια συζήτηση.

<<Έλα μαμά.>>απάντησα τακτοποιώντας μερικά ντοσιέ στα ράφια του γραφείου μου.

<<Γκρέις; Τι κάνεις αγάπη μου;>>η φωνή της τρυφερή και γλυκιά, δεν έπαψε μέρα να έχει αυτόν τον τόνο απέναντί μου.

<<Καλά. Εσύ;>>

<<Καλά, έλεγα αν ήθελες να περάσεις για φαγητό την Κυριακή.>>

Στριφογύρισα τα μάτια μου και ξεφύσησα ηχηρά στο τηλέφωνο. Μου τηλεφωνούσε καθημερινά με διάφορες δικαιολογίες αφού συζητώντας το μου ευθέως κατάλαβε πως δεν είχε νόημα. Πάντοτε όμως κατέληγε σε μια πρόσκληση στο σπίτι.