Wild Case

23. Θερμά συγχαρητήρια

Το να συστήνεις την εταιρεία σου στον κόσμο, ήταν κάτι που δεν είχα ξαναβιώσει. Καλώς ή κακώς είχα ξεκινήσει πιάνοντας στα χέρια μου τα ηνία από έναν ήδη υπάρχον κολοσσό. Και απέτυχα. Μα αν δεν προσπαθούσα και πάλι να παλέψω δε θα ήμουν η Γκρέις που ήξερα. Όταν φτάνεις στο μηδέν, δρόμος υπάρχει μονάχα για πάνω και όχι για πιο κάτω.

Πνιγόμαστε στον πυθμένα της ανασφάλειας του κάθε ανθρώπου, του εαυτού μας. Ποια ντροπή; Για ένα λάθος; Δεν ξέρω γιατί και το αν μετανιώνω. Αν δεν αποκαλύπτονταν ποτέ το σχέδιό μου ίσως να μην το μετάνιωνα ποτέ.

Όπως δεν είχε τύψεις ο διευθυντής οικονομικών της πρώην εταιρείας μου όταν ξάπλωνε το βράδυ στο κρεβάτι δίπλα στη γυναίκα του, αφού είχε κάνει σεξ με το μισό γραφείο. Αφού δεν το ήξερε δεν το μετάνιωνε. Αν το μάθαινε, τότε ποιος ξέρει; Είμαστε μυστήρια πλάσματα οι άνθρωποι. Η αντίληψη μας για ηθική αλλάζει κάτω από διαφορετικές οπτικές και φώτα.

Αν κάποιος μας εγγυάται πως τα πάντα θα έμεναν κρυφά, θα βγάζαμε τον χειρότερό μας εαυτό. Όπως έκανα κι εγώ. Και τώρα που όλα μαθεύτηκαν, που κάποιος με ξεμπρόστιασε και με έκανε να πληρώσω, το ίδιο σκηνικό άλλαζε ριζικά.

Πλήρωνα και προσαρμοζόμουν.

Πήρα μια βαθιά ανάσα και στύλωσα το βλέμμα μου ευθεία. Με αγχώνει που στεκόμουν μόνη μου έξω από το κτήριο περιμένοντας τον Μανόλο, που θα έφτανε και αυτός από στιγμή σε στιγμή. Κάθισα διακριτικά πίσω από ένα μικρό τοιχάκι ώστε να έχω οπτική επαφή με τον δρόμο, αλλά ταυτόχρονα να είναι δύσκολο να με αναγνωρίσει κανείς μέσα στις σκιές.

Δεν κρυβόμουν από κάποιον συγκεκριμένο, περισσότερο από αδιάκριτα βλέμματα και ερωτήσεις και σίγουρα θα ήθελα ο Σίντλερ να με δει άτρωτη, με τον συνοδό μου, με το κεφάλι ψηλά σαν να μη συνέβη τίποτα.

Ήξερα πως σήμερα θα ήταν ένας από τους κεντρικούς ομιλητές και έπειτα από αρκετή σκέψη πήρα την απόφαση να παρευρεθώ. Δε γίνεται να ορίζει ο Σίντλερ τη ζωή μου, όχι πια.

Με το βλέμμα μου εντόπισα τον Μανόλο να καταφθάνει με αυτοπεποίθηση και τα βήματά του να γίνονται πιο διστακτικά καθώς πλησιάζει και με αναζητούσε με το βλέμμα του τριγύρω.

Ήταν χάρμα οφθαλμών μέσα στο κοστούμι του, με τις μπούκλες του στρωμένες προς τα πίσω, τις άριστες γωνίες του και τον εξωτικό του αέρα. Είχα κάνει τρομερή επιλογή η άτιμη κι ας κόστισε κάτι παραπάνω.