24. Αποκαΐδια

6.2K 393 243
                                    

"O ουρανίσκος μας είναι ένα κοιμητήρι όπου σαπίζουν χιλιάδες ανείπωτα λόγια" 

-Τάσος Λειβαδίτης



<<Πως ήμουν;>>ρώτησε ο Μανόλο συνωμοτικά την ώρα που γέμιζε μερικά καναπεδάκια στο πιάτο του. Εμένα το στομάχι μου είχε δεθεί κόμπος και σε καμία περίπτωση δεν τόλμησα να γυρίσω να κοιτάξω προς το μέρος του Άντονι. Παρόλο που αισθάνθηκα τον ενθουσιασμό μιας μικρής νίκης να με γαργαλάει, το άγχος και ένα περίεργο προαίσθημα υπερτερούσαν, δίνοντας μου απανωτές, αόρατες γροθιές.

<<Πολύ καλός.>>επιβεβαίωσα μιας και είχε έρθει πράγματι την κατάλληλη στιγμή.

Οι συζητήσεις μας με τον Σίντλερ από εδώ και πέρα ήταν μια ωρολογιακή βόμβα που μετρούσε αντίστροφα τα δευτερόλεπτα μέχρι να εκραγεί.

Ο Μανόλο χαμογέλασε ευχαριστημένος δείχνοντάς μου τα ολόισια λευκά του δόντια, μα πολύ σύντομα το χαμόγελό του έσβησε και τα χείλη του σχημάτισαν μια γκριμάτσα αβεβαιότητας. <<Ωχ.>>μουρμούρισε κοιτάζοντας πίσω από τον ώμο μου.

Δεν πρόλαβα να τον ρωτήσω τι συμβαίνει, ούτε να γυρίσω να κοιτάξω όταν άκουσα τη φωνή του Σίντλερ ακριβώς από πίσω μου, πολύ κοντά μου.

<<Γκρέις πρέπει να σου μιλήσω.>>ήταν μια κοφτή διαταγή παρόλο που ήθελε να το κάνει να ακούγεται με καλοπροαίρετη πρόσκληση.

Γύρισα στο πλάι τοποθετώντας το σώμα μου ανάμεσα στον Μανόλο και τον Άντονι, μα έκανα ένα βήμα προς τον συνοδό μου.

<<Όχι τώρα.>>απάντησα τελικά. Ο Μανόλο απομάκρυνε το βλέμμα του από τον Άντονι και συνέχισε να γεμίζει νευρικά το πιάτο του με καναπεδάκια.

<<Τώρα.>>είπε κοφτά ο Σίντλερ. Η φωνή του ήταν μεστή και γεμάτη με προειδοποίηση. Η επιτακτικότατα του δύσκολα άφηνε κάποιον ασυγκίνητο ή χωρίς να τον ταράξει και Μανόλο δεν αποτελούσε εξαίρεση.

<<Κύριε Σίντλερ δεν ξέρω αν το έχετε προσέξει, αλλά είμαι με τον συνοδό μου.>>το βλέμμα του τώρα εστίασε στον Μανόλο εχθρικά, ο οποίος χαμογέλασε αδύναμα.

Γαμώτο, δεν μπορούσε να φανεί αδύναμος τώρα. Πεντακόσια δολάρια την ώρα του έδινα!

Το χέρι του Μανόλο τυλίχτηκε γύρω από το μπράτσο μου και τα χείλη του βρέθηκαν στο αφτί μου. <<Να σου πω, δεν είχαμε συμφωνήσει ξύλο. Το προσωπάκι μου είναι η βιτρίνα της δουλειάς μου και ο δικός σου θέλει να μου το κάνει κιμά.>>μουρμούρισε μέσα από τα δόντια του και τον κοίταξα με το πιο προειδοποιητικό μου βλέμμα.

Wild CaseTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang