20. Δεύτερη Ευκαιρία

5.1K 364 108
                                    

Ο επόμενος μήνας κύλησε ράθυμα για εμένα. Μιλούσα με την μητέρα μου στο τηλέφωνο, μα ο μπαμπάς μου δεν ήθελε ούτε να με ακούσει. Όχι ότι προσφέρθηκα, μα δεν ζήτησε ποτέ το ακουστικό όπως έκανε άλλοτε.

Αυτό που τελικά με έπνιγε ήταν η μοναξιά. Η μοναξιά σε ένα σπίτι γεμάτο, η μοναξιά της κορυφής και του ανταγωνισμού, ο φόβος να ανοιχτώ που με έκανε αγρίμι. Τα συναισθήματα μου δεν ήταν όντως ανθρώπινα.

Έμαθα να λειτουργώ από πάντα σαν στρατιωτάκι. Σαν ένας μισθοφόρος που αποστολή είχε να κάνει τα πάντα για το συμφέρον του.

Τώρα που δεν είχα να διευθύνω μια εταιρία, ξαφνικά η μέρα είχε γεμίσει με ώρες που μπορούσα να σπαταλήσω μόνο για τον εαυτό μου και με τρόμο συνειδητοποίησα ότι δεν ήξερα πως να με ψυχαγωγώ.

Πόσα βιβλία να διαβάσεις; Πόσες ταινίες να δεις; Θεέ μου δεν είχα καν φίλους και τώρα συνειδητοποίησα πόσο με ενοχλούσε, πόσο μόνη ήμουν.

Αυτό που με πλήγωνε ακόμα περισσότερο ήταν τα τελευταία κουτσομπολιά σε όλα τα ταμπλόιντ με φωτογραφίες του Σίντλερ με μια αιθέρια παρουσία δίπλα του. Τα δημοσιεύματα των τελευταίων τεσσάρων ημερών τον ήθελαν αρραβωνιασμένο, με το μελαχρινό γνωστό μοντέλο.

Πότε πρόλαβε; Πότε έγιναν όλα αυτά; Μέσα σε έναν μήνα βρήκε κάποια που δεν τον ένοιαζε να τους βλέπουν μαζί, που ίσως όντως να ήταν αρραβωνιασμένοι και να ήταν ερωτευμένος; Πως μπόρεσε ενώ εγώ δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα πάνω από πέντε λεπτά που να μην τον συμπεριλαμβάνει;

Θεέ μου ήμουν τόσο χαζή! Πίστεψα πως ίσως κάτι υπήρξε. Δεν περίμενα να με διεκδικήσει μα ταυτόχρονα με ξάφνιαζε που δεν το έκανε. Πάντοτε ήταν ολότελα αντιφατικά τα πράγματα μαζί του και ακόμη μια φορά κατάφερε να με εκπλήξει και να πετάξει κι αυτός μια πέτρα στον λιθοβολισμό των συναισθημάτων μου. 

Είχα στείλει άλλο άτομο να μαζέψει τα πράγματα του γραφείου μου για να μη ρισκάρω κάποια συνάντηση και η κούτα έστεκε ακόμα ανέγγιχτη στη μέση του σαλονιού μου. 

Σηκώθηκα αποφασισμένη να την αδειάσω, να κάνω ένα βήμα στο να αφήσω πίσω το παρελθόν.

Την άνοιξα και δεν έκανα καν τον κόπο να βγάλω από μέσα τετράδια και στυλό ή φακέλους. Τίποτα δεν μου ήταν χρήσιμο και θα πήγαιναν κατευθείαν για πέτα μαζί με όποια ανάμνηση κουβαλούσαν. Έπιασα την ηλεκτρονική μου ατζέντα που ήταν απενεργοποιημένη και την άφησα στην άκρη, όταν το βλέμμα μου εστίασε κάτι άλλο που βρίσκονταν στον πάτο της χάρτινης κούτας.

Wild CaseWhere stories live. Discover now