Wild Case

29. Επίλογος

6 χρόνια μετά...

Ανέβασα το φερμουάρ της πένσιλ φούστας μου και αναστέναξα σιγανά. Δε μπορούσα να ξυπνήσω σήμερα και είχα άπειρη δουλειά να με περιμένει. Έστρωσα τις καινούριες μου αφέλειες με τα δάχτυλα μου, κοιτάζοντας το είδωλό μου στον καθρέφτη κι έπειτα το ρολόι στον καρπό μου.

Είχα είκοσι λεπτά μόνο για το πρωινό και έπειτα ένα σωρό υποχρεώσεις να με περιμένουν, μα πλέον δεν έχανα τα πρωινά με τίποτα.

Άρπαξα την τσάντα μου και βγήκα από την κρεβατοκάμαρα κατευθυνόμενη στην κουζίνα με τις μαύρες γόβες μου στο δεξί μου χέρι. Θα τις φορούσα μόνο όταν ήταν να βγω από το σπίτι.

Μπαίνοντας στον χώρο οι μυρωδιές του πρωινού, των ζεστών κρουασάν, του τοστ, του χυμού με καλωσόρισαν ευχάριστα και χαμογέλασα ελαφρά με το χαμόγελό μου να πλαταίνει ακόμα περισσότερο με το θέαμα που αντίκρισα.

Ο Άντονι τα είχε ετοιμάσει όλα, όπως έκανε πάντα όταν με πλάκωνε το πάπλωμα και αρνούμουν να σηκωθώ ούσα πτώμα στην κούραση. Λυπόταν να με ξυπνήσει και είχε τα πάντα έτοιμα δίνοντας μου αυτό το πολύτιμο ένα τέταρτο ύπνου που πολύ συχνά είχα ανάγκη.

Το στρογγυλό τραπέζι ήταν γεμάτο ως συνήθως και είχε φροντίσει να έχει ήδη έτοιμη την μικρή, ντυμένη, χτενισμένη και με την τσάντα του σχολείου στην διπλανή καρέκλα.

Έμεινα για μια στιγμή να τους χαζεύω από την πόρτα. Το ξανθό κεφάλι της κόρης μας ήταν χωμένο με τα μούτρα στο τάμπλετ της, παρόλο που της το είχα απαγορεύσει στο τραπέζι. Τον μπαμπά της τον έκανε ο,τι ήθελε και αυτό ήταν προφανές.

<<Τι διαβάζεις;>>ρώτησα και πλησίασα, παρατώντας τις γόβες μου στην είσοδο και αφήνοντας την τσάντα μου δίπλα στη δική της.

Το βλέμμα μου έπεσε πάνω από τον ώμο της εξάχρονης κόρης μου και άνοιξα τα μάτια μου διάπλατα. Χρηματιστήριο;

Έριξα μια αυστηρή ματιά προς τον Άντονι που έπινε τον καφέ του χαλαρός και αυτός χωμένος στην επικαιρότητα.

<<Που το βρήκες αυτό αγάπη μου;>>

<<Από τον μπαμπά. Λέει ότι συμφέρει να επενδύσετε Ευρώπη τώρα με την ενεργειακή κρίση αλλά πάλι δεν νομίζω ότι θα φτάσουν τις τιμές της Ασίας.>>

Χαμογέλασα γλυκά χαϊδεύοντας το κεφαλάκι της και κατευθύνθηκα προς τον πατέρα της, αφήνοντας το περίεργο παιδί μου στην ησυχία του.