27. Όνειρο ζω

6.5K 369 65
                                    

Η ζωή μου κυλούσε σε άλλους ρυθμούς σε αυτό το τροπικό νησί με τον Άντονι Σίντλερ που ξανά συστηνόμασταν. Εγώ μια άλλη Γκρέις και αυτός ένας άλλος Άντονι που δεν ξεκολλούσαμε ο ένας επάνω από τον άλλον, που δε σταματούσα να τον ρωτάω για τον εαυτό του γιατί πραγματικά με ενδιέφερε να μάθω.

Πρώτη φορά στη ζωή μου. 

Το παρελθόν του Σίντλερ μου ακουγόταν σαν την πιο συναρπαστική ιστορία του κόσμου και ρουφούσα άπληστα και την παραμικρή λεπτομέρεια. Έκανε συλλογή από ουίσκι όπως έκανα κι εγώ από κρασιά, έκανε κι αυτός κικ μπόξινγκ, όπως κι εγώ, θεωρούσε κι αυτός τον Μάρσαλ έναν μικρό θεό της οικονομίας και το κυριότερο; Δεν μπορούσα να ξεκολλήσω τα μάτια μου από επάνω του, ούτε κι αυτός από εμένα.

Τον κοίταζα σαν να μην πίστευα ότι τον έχω δίπλα μου και συζητάμε χωρίς να σκοτωνόμαστε και αυτός με κοίταζε με τρόπο που δεν το έχει κάνει κανένας στο παρελθόν. Είχα συνηθίσει μερικές φορές το δέος, μα ποτέ μια περίεργη λατρεία, μια σαγηνευτική μαγεία.

Καθόμουν με τα πόδια μου σταυρωμένα μερικά μέτρα από την ακτή και λιαζόμουν καθώς τον παρακολουθούσα να έρχεται κατά πάνω μου βγαίνοντας μέσα από τη θάλασσα. Οι σταγόνες κατρακυλούσαν στο σώμα του και με έκαναν να τις ζηλεύω. Ήταν χάρμα οφθαλμών.

Ο ήλιος είχε αρχίσει να ψήνει με επιείκεια το δέρμα του, να αντανακλά επάνω του και να του ταιριάζει. Τον είχε μέχρι κι αυτόν μαγνητίσει σαν σωστός σατανάς που είναι.

Έφτασε μπροστά μου και τα χείλη του παγίδευσαν τα δικά μου απαλά και με παρέσυρε μαζί του πίσω στην πετσέτα. Μακάρι να κρατούσε για πάντα αυτό. Να τον βλέπω μόνο με μαγιό και εμένα μονάχα με το παρεό μου. Ο ήλιος να αφήσει ανεξίτηλο μαύρισμα στα κορμιά μας και εμείς και να μας νανουρίζουν τζιτζίκια και κύματα μέσα στα κατάβαθα της νύχτας.

Είχαμε ξυπνήσει και μου είχε ετοιμάσει πρωινό και καφέ, έπειτα κολυμπήσαμε στη θάλασσα και μου υποσχέθηκε ότι θα μου μάθει κατάδυση γιατί είχε δίπλωμα. Προφανώς.

Το μεσημέρι με άφησε να καθίσω στο στρογγυλό ξύλινο τραπέζι όσο αυτός μαγείρευε για εμένα.

Έμεινα να κοιτάζω τη μυώδη πλάτη του καθώς χτυπούσε τα αυγά σε ένα μπολ και έπειτα ψιλόκοψε μανιτάρια για να φτιάξει μια ομελέτα.

Εγώ φορούσα το πουκάμισο με το οποίο ήταν ντυμένος στη δεξίωση και τίποτα από κάτω. Έμπαινα στη θάλασσα γυμνή, έκανα ηλιοθεραπεία γυμνή και ένιωθα πιο ελεύθερη από ποτέ.

Wild CaseOnde histórias criam vida. Descubra agora