Wild Case

17. Λήξη συμφωνίας

Όλα είναι πιο μαγικά τη νύχτα. Είναι λες και η μέρα ρίχνει τη λάμψη της πάνω στις σκιές και κάτω από το ανακριτικό της φως δεν μπορείς παρά να αναγκαστείς να δεις καθαρά τα πράγματα.

Ήμουν ούτως ή άλλως συνηθισμένη να ξυπνάω νωρίς και πάντοτε πεταγόμουν πάνω σαν ελατήριο, πανέτοιμη να ξεκινήσει η νέα μέρα. Ήθελα να έχω τον χρόνο μου, να πιω τον καφέ μου, να αναλογιστώ και να σχεδιάσω την ημέρα μου.

Σήμερα όμως ένιωθα το σώμα μου μαλακό σαν σφουγγάρι, λες και τα κόκαλά μου δεν ήταν ικανά να με στηρίξουν. Το δωμάτιο γύρω μου ήταν μισοσκότεινο, μα οικείο. Πρώτη φορά ξυπνούσα με τόση ζέστη να τυλίγει το κορμί μου, και ένα γυμνό δέρμα να ακουμπάει ευχάριστα επάνω στο δικό μου. Λες και οι πόροι του ενός ταίριαζαν επακριβώς πάνω στου άλλου.

Αναδεύτηκα λίγο νιώθοντας την συνειδητοποίηση να με χτυπά σαν γροθιά στο στομάχι. Κοιμόμουν στην αγκαλιά του θανάσιμου εχθρού μου, αφού περάσαμε ένα βράδυ καυτού σεξ σε κάθε σπιθαμή του δωματίου. Δεν ξέρω αν υπήρχε σημείο του σώματός μου που να μη χάιδεψε και να μη φίλησε.

Ο Άντονι Σίντλερ, ο άντρας που με ξεφτίλιζε και με έκανε να τον μισώ, που με ταπείνωνε όσο δεν το έχει κάνει ποτέ κανείς, που με σιχαινόταν, κοιμόταν σαν πουλάκι, βουλιάζοντας το στρώμα δίπλα μου και χθες το βράδυ λάτρευε το κορμί μου σαν να ήταν η τελευταία μέρα του στη γη.

Δεν ξέρω πως τα κατάφερα έτσι αλλά πρώτη φορά στη ζωή μου ήθελα να κλάψω τόσες φορές από τότε που γνώρισα κάποιον άνθρωπο. Ναι, να κλάψω. Να βγάλω μια κραυγή από τα κατάβαθα των σωθικών μου λες και αυτό θα ξέμπλεκε το κουβάρι της καρδιάς και του μυαλού μου.

Θολούρα και συνέπειες πράξεων που δεν ήμουν έτοιμη να επωμιστώ και να αντιμετωπίσω.

Σηκώθηκα σαν αιλουροειδές, προσπαθώντας να μην γίνω καθόλου αντιληπτή από τον διάβολο που έμοιαζε με άγγελο καθώς κοιμόταν. Έριξα μια γρήγορη ματιά πάνω από τον ώμο μου και αισθάνθηκα το σώμα μου να αναριγεί σαν και έπαιζε σε επανάληψη τα χάδια του επάνω μου.

Το σκληρό του πρόσωπο ήρεμο, μισοχωμένο στο μαξιλάρι, τα μπράτσα του γύρω από το κεφάλι του σαν φωτοστέφανο, η μυώδης πλάτη του σε απόλυτη αρμονία με το υπόλοιπο παρουσιαστικό και τα μαλλιά του ανάκατα.

Άφησα την ανάσα μου να βγει και αποτράβηξα γρήγορα το βλέμμα μου από επάνω του γιατί όσο τον κοίταζα, τόσο πιο ελκυστική έμοιαζε η παρόρμηση να χωθώ ξανά κάτω από τα σκεπάσματα.