LAVİNİA GECE(düzenleniyor)

7. Bölüm ~Tanışma~

Murat tan
İki saattir gece ameliyattaydı ve hâlâ kimse çıkmamıştı. Ve herkes endişeyle bir haber bekliyordu. Bir saat sonra doktor çıktı bu seferki ameliyat zor geçti ve çok kan kaybetmiş. Şu an bir tehlikesi yok ama biz yinede yoğun bakıma alacağız 24 saat boyunca gözetimimiz altında kalıcak . Geçmiş olsun " dedi ve yanımızdan ayrıldı. Arkamı döndüğümde herkes birbirine sarılmış bir şekilde duruyorlardı ben ne yapacağımı bilmez bir şekilde kala kalmıştım şu iki günde çok ani duygu değişimleri yaşadık. Ameliyatın kapısı tekrar açıldı bu sefer çıkan gece olmuştu yüzüne baktığımda yüzü bem beyaz olmuştu. Dudakları morarmıştı kardeşimi bu halde görmek kalbimde bir sızı oluşturdu. Gece yi yoğun bakıma aldılar.

24 saat sonra
Gece bin durumu iyiye gidiyordu. Ve şimdi odaya alınmışlardı. Tim iki gündür bir şey yemediği için onları hastanenin kafeteryasına gönderdim. Ben inmemiş gece nin başında beklemiştim. Gece yavaş yavaş hareket etmeye başladı ve gözlerini açtı ama ışık gözünü aldığı için geri kapatmıştı. Ben hızla ışığı kıstım ve geri yanına gittim.

Gece den
Gözlerimi açar açmaz ışık gözümü aldığı için geri kapattım. Birinin ışığı kıstığınızda anladığım zaman gözlerimi geri açtım. Karnımda bir sızı vardı ama umursamadım etrafıma baktığımda odada sadece Murat abi ve ben vardım. Boğazımın kuruduğunu hissettim ve Murat abiye dönüp konuştum. "Su" ağzımdan tek bir kelime çıkmıştı. Murat abi hızla yanımdaki bardaktan bana su içirdi.  Murat abiye dönüp konuştum " diğerleri nerde abi" " kafeteryaya indiler iki gündür boğazlarından tek bir lokma dahi geçmedi. Gelirler birazdan" dedi. Tamam anlamında kafamı salladım. Bir kaç dakika sonra içeri tim girdi benim uyandığımı fark edince hızla yanıma geldiler. Sedyeye doğrulmaya çalıştığımda karnımda bir acı hissedim azımdan kızıl bir inleme çıktı. Sedyeye geri yatmak zorunda kaldım Murat abi hızla yanıma geldi. " Gece iyimisin" kafamı evet anlamında salladım. "Abi doğrulmama yardım eder misin" diye sordum Murat abi bir şey demeden doğrulmama yardım etti. Murat abi sırtımdaki yastığı düzenledi. Gözümü timde gezdirdiğimde gözleri dolu dolu olan bir Hasan'la karşılaştım. Hasan bakarak kollarımı açtım ve sarılmasını bekledim Hasan hızla yanıma gelip sarıldı ve ağlamaya başladı.
" abla seni tekrar kaybedicem diye çok korktum" " korkma ablacım bak ben burdayım ağlama artık." Dedim bir kaç dakika sonra içeri doktor girdi " nasılsınız gece hanım ağrınız var mı?" Diye sordu. " hayır ağrım yok doktor bey" dedim doktor tamam anlamında kafa salladı ve masanın üzerindeki dosyayı aldı. " ani hareketler etmemeniz gerektiğini söylemiştim. Ama siz ani hareket ederek dikişlerinizi patlatmışsınız bir daha dikişlerinizin tekrar patlamamalı için en az bir hafta burda kalmalısınız." Dedi doktora nasıl baktıysam artık gülmemek için kendini sıkmaya başladı. Time baktığımda omlarında aynı şekilde olduğunu gördüm. Doktorun tekrar konuşmaya başlayınca ona baktım. " geçmiş olsun" dedi ve çıktı. Ben yorgunlukla kafamı tekrar yastığa koydum.
—————————————————

Bir hafta sonra

Bugün hastaneden çıkıyordum. Saate baktığım 9.23 geçiyordu Mehmet abi çıkış işlemlerini yapmak için aşağı inmişti. Bende şimdi aşağı iniyordum. Odadan çıkıp asansörün yanına gittim ve düğmesine bastım. Birkaç dakika sonra asansör gelmişti. İçine bindim ve zemin kata bastım.

Bu bir haftada kendimi baya toparlamıştım. Bir hafta sonrada dikişlerim alınacaktı. Asansörün kapısı açılınca odadan çıkmıştım bugün Hande hanım beni arayıp akşam yemeğine çeğırmıştı. Bir saat sonra onlara gidecektim ve bu yüzden çok gergindim. Ben düşüncelere dalmışken Mehmet abi yanıma gelmişti.

" çıkış işlemlerini hallettim" dedi tamam anlamında kafamı salladım. Hastaneden çıkınca derin bir nefes aldım. Mehmet abi arabayı önümde durdurunca arabaya bindim. Bir saat sonra Bozkurt ların evine gideceğim için gergindim Mehmet abi benim gergin olduğumu anlayınca konuştu.