LAVİNİA GECE(düzenleniyor)

12. Bölüm ~alerji~

Kalbi kırdıktan sonra gelen özür, doyduktan sonra sofraya gelen tuz gibidir.
İhtiyaç kalmaz.
~Pablo Neruda
________________________
Yazardan
Bozkurt ailesi endişeyle Gece'ye bakıyorlardı. Herkes Gece'nin yanına gitmişti.

Miran hızlıca Geceyi kucağına aldı ve evden çıktı. Miran çıkmasıyla diğer aile üyeleri de Miran'ın peşinden çıktılar. miran kuzeye dönüp konuştu.

"Kuzey senin arabanla gidelim senin araban bizimkilerden daha hızlı"

"Tamam abi" dedi ve arabasının yanına gidip kapıyı açtı Miran kucağındaki Gece'yle arabaya bindi onlar arabaya binince Kuzey hızlıca şoför koltuğuna geçti. Arabayı çalıştırıp gaza bastı son surat hastaneye gidiyorlardı. Bir saat olan yolu on beş dakikada gelmişlerdi Miran hızlıca arabadan inip sedye istedi.

Miran'dan

Hastaneye gelmiştik hızlıca arabadan inip sedye istedim. Yanıma sedyeyle hemşireler ve doktor geldi. Doktora döndüğümde amcamı gördüm. Amcam bana sonra konuşacağız der gibi baktı ve hızla Gece'yi acil müdahale odasına aldılar. biri bana sarıldığında sarılana baktım.

Sarılan Kuzey'di kafasını boynuma gömdüğünde ağlamamak için kendini sıktığını anladım o sırada diğer aile üyeleri geldi. Toprak abim arkamda olduğu için Kuzey'in durumunu görmüştü. Yanıma gelip elini omzuma koyup sıktı. Kafa sallayıp Kuzey'i alıp bahçeye çıktım.

Bahçenin en ücra köşesine geçtik. Kuzey kafasını kaldırıp etrafa baktı. Etrafta kimse olmadığını anlayınca bana döndü baktığımda gözleri dolmuştu. sol gözünden bir damla yaş aktı bana sarıldı ve hıçkırarak ağlamaya başladı.

benimde gözümden bir damla yaş akmasıyla hızla sildim. Hastanenin kapısına baktığımda demir abim bizi arıyordu. Bana baktığında göz göze deldik. Artık nasıl baktıysam hızla yanımıza gelmeye başladı.

Demir'den

Miran ve Kuzey bahçeye çıktıktan 15 -20 dakika sonra abime bahçeye çıktığımı söyledim. Bahçeye çıktığımda Miran ve Kuzey'i aramaya başladım Miran 'la göz göze geldik bana acıyla bakıyordu dayanamayıp hızla yanlarına gittim Kuzey ağlıyordu.

Mirana baktığımda ağlayacakmış gibi duruyordu hızlıca onlara sarıldım Miran kafasını boynuma gömdü bir kaç dakika sonra boynumda ıslaklık hissettim Miran' ın kafasını kaldırdığımda ağladığını gördüm hızla kafasını geri boynuma gömdü Miran' ın saçlarını okşuyordum.

Yarım saat sonra telefonum çalmaya başladı. Arayana baktığımda Aybars olduğunu gördüm açtığımda Aybars konuşmaya başladı.

"Abi Gece'yi normal odaya aldılar"

"Tamam abicim hemen geliyoruz" dedim ve telefonu kapattım Miran benden Kuzey Mirandan ayrılmıştı merakla bana bakıyorlardı. Daha fazla meraklandırmayıp konuşmaya başladım.

"Gece'yi normal odaya almışlar."

"Abi daha neyi bekliyoruz gidelim hadi ikizime ne olmuş öğrenmek istiyorum"

"Kuzey abicim gidin bir elinizi yüzünüzü yıkayın öyle. İkinizin de gözleri kıp kırmızı olmuş "dedim

Kuzey hızla Miran 'a döndü Mira' ın ağladığını daha yeni fark ediyordu mirana sorarcasına baktığımda tamam anlamında kafa salladı. Üçümüzde yan yana hastaneye gidiyorduk biranda kuzey Miran 'ın kolundan tutup gözlerini yumdu eline baktığımda kalbinin üstündeydi.

hızla Kuzey' in yanına gittim tam kolunu tutacağım zaman kucağıma yığıldı hızlıca kucağıma aldım ve acile girdim. Kuzey 'i hemşirenin getirdiği sedyeye yatırdım. Kuzey'i hızlıca bir odaya götürdüler.