....ตาล....
ผมตื่นขึ้นมาพร้อมกับความรู้สึกเจ็บปวดไปทั่วตัว ผม
จำได้ว่าครั้งล่าสุดผมออกมาตามนัดไอ้กันเราจะคุย
เรื่องมอสให้จบๆไปเลย แต่พอมาถึงจุดนัดพบมัน กลับสั่งให้พวกมันลุมทำร้ายผมแน่นอนว่าผมสู้แต่ต่อ
ให้สู้สุดใจก็สู้ไม่ไหวพวกมันมาตั้งสิบกว่าคนผมไม่ใช่
จาพนมนะถึงจะจัดการพวกมันได้หมดอ่ะแค่มีชีวิต รอดมาได้ก็อึดแค่ไหนแล้วแต่เหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้
ผมได้เห็นว่ามอสรักผมมากแค่ไหนถึงกับวิ่งเข้ามาบัง
กระสุนอ่ะแต่ดีที่ไม่เป็นไรเพราะมีไอ้หน้าโง่เข้ามารับลูกปืนไว้แทน สา..ธุขอให้มึงตายไอ้กัน (ยังอาฆาตอยู่)
"มอส..."ผมเรียกคนตัวเล็กที่หลับอยู่คงจะเหนื่อย
ร่างเล็กเริ่มรู้สึกตัวแล้วหันมามองผมพอเห็นว่าผม
ฟื้นแล้วเท่านั้นแหละก็ถึงกับยิ้มกว้างก่อนจะวิ่งเข้ามา
กอดผมไว้
"โอย...เจ็บ"
"ขะ..ขอโทษ กินน้ำก่อนนะอ่ะ"ร่างบางรินน้ำใส่แก้ว
แล้วส่งให้ผมแต่อนิจจังผมกลับไม่มีแม้แต่แรงยกแก้วน้ำกินเอง คนที่ทำให้ผมเป็นแบบนี้คือไอ้เชี้ยกันสินะ
สาบานเลยว่าถ้าผมหายดีเมื่อไหร่ มันได้นอนวัดแน่
"ป้อนหน่อย"ผมพูดเสียงแหบ มอสยอมทำตามที่ผม
บอกอย่างง่ายดายผมรีบดื่มร้ำด้วยความกระหาย ก่อนจะหันไปอธิบายเรื่องทั้งหมดให้มอสฟัง
"โธ่...หมาน้อยของกุไม่น่าเลย" มอสพูดพลางลูปหัวผม
"ไม่น่าอะไร"ผมถามกลับ
"ไม่น่าโง่ไปหลงเชื่อไอ้กันไง"จึก!!มอสพูดก็ถูกนะ
ผมไม่น่าไปหลงเชื่อไอ้กันเลยไม่งั้นผมคงไม่ต้องมา
นอนโรงพยาบาลแบบนี้หรอก
"เอ่อ...มึงก็เหมือนกันแหละไอ้แมวน้อยเอาตัวเข้ามา
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ไม่ขอเป็นแค่เพื่อนนะ(yaoi) (จบแล้ว)
Rastgele..... ตาล...... ผมหลงรักเพื่อนตัวเองที่เรียนอยู่ต่างห้อง มานานละแล้วผมจะเอามันทำเมียให้ได้ด้วย .... มอส...... ตาลเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของผม เขาชอบแสดงอาการหวงผมออกนอกหน้านอกตาจนผมสงสัยว่าเขาเริ่มจะคิดไม่ซื่อกับผมแล้ว
